حجتالاسلام و المسلمین سیدعلی تقوی، از اساتید حوزه در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه در ساری، با اشاره به الگوی عملی در مواجهه با اصحاب در نهجالبلاغه و ضرورت تلفیق اعتقاد و عمل در مسیر پیروی از اهل بیت (ع)، اظهار داشت: شیعه برای آنکه حقیقی و زینتبخش اهل بیت (ع) باشد، باید دو گام اساسی و به هم پیوسته را با دقت و تعهد بردارد.
استاد حوزه با اشاره به روایتی از امام سجاد(ع) مبنی بر مبغوض بودن کسی که تنها به سیره امام اقتدا کند ولی از اعمال او پیروی ننماید، تأکید کرد: این حدیث شریف نشاندهنده آن است که صرف انتخاب و باور قلبی، اگر به عرصه عمل و تطبیق رفتاری نکشد، نه تنها فضیلتی محسوب نمیشود، بلکه ممکن است موجب دوری از رضایت الهی گردد.
وی ابراز کرد: این گام، همان انتخاب آگاهانه و اعتقاد راسخ به پیشوای معصوم به عنوان امام و رهبر حقیقی است. هر فردی که مدعی پیروی از اهل بیت (ع) است، در حقیقت این گام بنیادین را برداشته و به هر آنچه غیر از حق است، «نه» گفته است. این انتخاب اعتقادی و کلامی، با تمام اهمیت و جایگاه رفیعش، در واقع سنگ بنایی است ضروری اما ناکافی؛ چرا که اگر متوقف در همین مرحله باقی بماند و به گام بعدی گذر نکند، نه تنها مستحق ستایش نخواهد بود، بلکه همانگونه که امام سجاد (ع) فرمودند، ممکن است در زمره مبغوضترین افراد نزد خداوند قرار گیرد. به بیان دیگر، اعتقاد بدون عمل، نوعی نفاق و دوگانگی را در وجود آدمی شکل میدهد و او را از مدار حقیقی شیعه بودن خارج میسازد.
حجتالاسلام تقوی با اشاره به روایتی عمیق از امام صادق (ع) که مرحوم کلینی در کتاب شریف کافی آن را نقل کردهاند، به تبیین ماهیت جامع ایمان پرداخت و تصریح کرد: در این روایت، هنگامی که از امام (ع) پرسیده میشود کدام عمل برتر است، میفرمایند: «آنچه خدا هیچ عملی را جز به آن نمیپذیرد» و در تعریف آن، ایمان به خدای یگانه را عالیترین درجه مینامند. اما نکته کلیدی هنگامی است که از ایشان سؤال میشود آیا ایمان گفتار است و عمل، یا گفتار بدون عمل؟ امام (ع) پاسخ قاطع میدهند: «ایمان تمامش عمل است و گفتار بخشی از آن عمل است.» این بیان نورانی به وضوح نشان میدهد که ایمان حقیقی، پدیدهای یکبعدی و محدود به باور قلبی نیست، بلکه تجلیبخش خود در تمام عرصههای رفتار، کردار و گفتار فرد مؤمن است و گفتار صرف، تنها جزئی از این کل به هم پیوسته محسوب میشود.
وی اظهار کرد: فردی که تنها به مرحله انتخاب و اعتقاد بسنده کند و وارد وادی عمل نشود، مانند کسی است که برای یک سفر خطیر و حیاتی، تنها راه امن و مطمئن و بهترین وسیله نقلیه را برگزیده باشد، اما برای سوار شدن بر آن کشتی نجاتبخش یا آن مرکب مطمئن، هیچ اقدامی نکند و تنها به داشتن بلیط آن فخر بفروشد و مغرور باشد، واضح است که چنین انتخابی هرچند درست، به خودی خود وی را به مقصد نمیرساند.
استاد حوزه گام دوم و تکمیلی را «اقتدای عملی» خواند و خاطرنشان کرد: پس از گام اعتقادی، نوبت به همگامسازی کامل با امام معصوم (ع) در عرصه عمل میرسد. شیعه واقعی کسی است که در کردار، اخلاق، مواجهه با مردم، حل مشکلات، صبر در مصائب، عدالت در حکمرانی و در یک کلام در تمام شئون زندگی، از سیره و روش عملی ائمه اطهار (ع) الگو بگیرد و آن را در وجود خود متجلی سازد، این همگامی و هماهنگی بین اعتقاد و عمل است که «شیعه آفرین» است و شیعه حقیقی و کامل را به جامعه عرضه میدارد. بررسی نهجالبلاغه و سیره امیرالمؤمنین علی(ع) در برخورد با اصحاب و یاران، بهترین آیینه و الگوی عملی برای تحقق این همگامی در زندگی فردی و اجتماعی ما است.
انتهای پیام. /
نظر شما