حجتالاسلام والمسلمین سید داود سجادیفر از اساتید حوزه در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه در ساری، با تبریک به مناسبت سالروز میلاد جواد الائمه (ع) اظهار داشت: در خانواده امام رضا (ع) و محافل شیعه، از حضرت جواد (ع) به عنوان مولودی پرخیر و برکت یاد میشد.
حجتالاسلام والمسلمین سجادیفر افزود: گویا امام رضا (ع) به مناسبتهای مختلف، از فرزند ارجمند خود با این عنوان یاد میکرده و این موضوع در میان شیعیان و یاران امام (ع) معروف بوده است.
وی یادآور گردید: شاید در بدو نظر تصور شود که مقصود از این روایت، برتری برکت امام جواد (ع) نسبت به همه امامان پیشین است، ولی بررسی موضوع و شواهد نشان میدهد که تولد حضرت در شرایطی ویژه صورت گرفت که خیر و برکتی خاص برای شیعیان به ارمغان آورد.
استاد حوزه اضافه نمود: عصر امام رضا (ع) عصر ویژهای بود و حضرت در تعیین جانشین و معرفی امام بعدی، با مشکلات بیسابقهای روبرو بود؛ از یک سو پس از شهادت امام کاظم (ع)، گروه واقفیه امامت حضرت رضا (ع) را انکار کردند و از سوی دیگر، نداشتن فرزند برای امام رضا (ع) تا میانسالی، هم امامت خود آن حضرت و هم تداوم امامت را زیر سؤال میبرد.
وی افزود: گواه این معنا، اعتراض حسین بن قیامای واسطی از سران واقفیه است که طی نامهای امام رضا (ع) را متهم به عقیمی کرد. امام در پاسخ فرمود: سوگند به خدا بیش از چند روز نمیگذرد که خداوند پسری به من عطا میکند که حق را از باطل جدا میسازد.
حجتالاسلام والمسلمین سجادیفر خاطرنشان کرد: این شگرد تبلیغی واقفیه منحصر به یک مورد نبود، بلکه در موارد گوناگون تکرار میشد تا آنکه تولد حضرت جواد (ع) به این سمپاشیها خاتمه داد و موضع امام و شیعیان تقویت گردید.
وی افزود: مأمون عباسی با سیاستی ویژه، دختر خود امالفضل را به عقد امام جواد (ع) درآورد. او حتی با تشکیل مناظرات علمی، درصدد بود تا هم علم لدنی اهل بیت (ع) را به اثبات برساند و هم امام (ع) را تحت نظارت و کنترل خویش درآورد.
استاد حوزه علمیه در ادامه بیان کرد: مأمون با این ازدواج خواست در خانه امام جواد (ع) جاسوسی قرار دهد، ولی حضرت زندگی در بغداد را دوست نداشت و با وجود امکانات، زندگی ساده در مدینه را ترجیح میداد و پس از سفری به مکه، حدود ۱۵ سال در مدینه ماند و رهبری و هدایت جامعه اسلامی را از آنجا عهدهدار شد.
وی اضافه نمود: پذیرش این ازدواج از سوی امام جواد (ع) هم از باب اضطرار بود و هم مصلحت؛ زیرا سبب شد علویان نفسی تازه کنند و امام (ع) بتواند در مناطق مختلف، نمایندگانی قرار دهد و شیعیان را تقویت و تربیت نماید.
حجتالاسلام والمسلمین سجادیفر در ادامه بیان کرد: حتی پس از ولادت حضرت جواد (ع)، واقفیه و برخی بستگان حضرت رضا (ع) با ادعای عدم شباهت چهره، در امامت حضرت جواد (ع) تشکیک کردند که با تدبیر امام رضا (ع) و شهادت قیافهشناسان، این توطئه نیز خنثی شد.
وی افزود: یکی دیگر از چالشهای دوران امام جواد (ع)، مسئله امامت در سنین کودکی بود. این امر با استناد به مواردی مانند نبوت حضرت عیسی (ع) در کودکی و جانشینی حضرت سلیمان(ع) برای حضرت داود (ع) پاسخ داده میشود.
استاد حوزه خاطرنشان کرد: سیاست مأمون نسبت به امام جواد (ع) ادامه همان سیاست کنترل و نظارتی بود که نسبت به امام رضا (ع) در پیش گرفته بود؛ از این رو حضرت را از مدینه به بغداد فراخواند تا تحت نظر مستقیم قرار گیرد.
نظر شما