به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه، درس اخلاق حضرت آیتالله جوادی آملی امروز (چهارشنبه) در مسجد اعظم قم با حضور رئیس ستاد مرکزی اعتکاف و جمعی از شورای علمی این ستاد برگزار شد.
معظم له در با گرامیداشت سالروز ولادت امام جواد علیه السلام و اعیاد موالید اهلبیت(ع)، به تبیین بخشی از کلمات قصار امیرالمؤمنین علی(ع) پرداختند.
ایشان در ادامه شرح کلام نورانی حضرت امیر(ع) در حکمت ۱۹۱ نهجالبلاغه، تأکید کردند: دنیا محل حوادث پیشبینینشده است؛ بخشی از رخدادهای طبیعی با علم و تجربه قابل پیشبینی و تا حدی قابل مهار است، اما حوادثی در عالم وجود دارد که انسان نه راه شناخت دقیق آنها را دارد و نه توان علاجشان را. علاج اینگونه امور، پیوند ناگسستنی با ذات اقدس الهی است.
معظمله با اشاره به شرایط امروز جهان و رخدادهایی همچون جنگها و بحرانها، راه سوم دین را در کنار تدبیر و دفاع، «دعا، نیایش، روزه و اعتکاف» دانستند و افزودند: این مسیر، دستور رسمی دین است و بزرگان دین همانگونه که درس فقه و اصول داشتند، درس دعا نیز داشتند، زیرا فهم برخی دعاها از دقیقترین مسائل علمی دشوارتر است.
ایشان با تأکید بر جایگاه ویژه ماه مبارک رجب افزودند: ماه رجب از ماههای بسیار پربرکت است و رجبیون از فیض خاص آن بهرهمند میشوند. در این ماه، مجموعهای از دعاها وارد شده است؛ برخی از این دعاها پس از نماز خوانده میشود و برخی دیگر سفارش شده که هر روز تلاوت گردد. بخشی از این دعاها نیز توقیع مبارک حضرت ولیعصر(عج) است که از طریق نائب خاص به دست ما رسیده؛ این توقیعات در حقیقت بخشنامههای الهیاند که به ما دستور میدهند در این مسیر معنوی چگونه عمل کنیم و کسی که خود را منتظر آن حضرت می داند باید به این موارد اهتمام داشته باشد.
معظمله ادامه دادند: برخی از جملات این دعاها بسیار عمیق و دشوار است، بهگونهای که فهم آنها از بسیاری از علوم عقلی و نقلی مشکلتر است. در اینجا انسان درمییابد که علم خود را باید به اهلش واگذار کند. دستور این است که این دعاها در هر روز ماه رجب خوانده شود، اما حل مشکلات بزرگ چه آنها که پیشبینی نمیشوند و چه آنها که حتی اگر پیشبینی شوند راه علاجشان برای ما روشن نیست، تنها با علم حل نمیشود، بلکه نیازمند سحرخیزی، مناجات، اعتکاف، ناله و پیوند مستمر با خداست.
حضرت آیتالله جوادی آملی با تبیین تفاوت میان علم حافظهمحور و علم جوشان، اظهار داشتند: بسیاری از ما در حوزه و دانشگاه، کارمان شبیه ساختن استخر است؛ یعنی مطالبی را میآموزیم و در حافظه ذخیره میکنیم. این آموختهها مانند آب استخر با گذر زمان و بهویژه در دوران کهولت، بهتدریج کاسته میشود و حتی ممکن است از یاد برود.
ایشان افزودند: انسان باید چشمه باشد، معدن باشد، منبع باشد یعنی علمی داشته باشد که از درون بجوشد. خداوند برخی از بندگان خود را چشمههای جامعه قرار میدهد؛ انسانهایی که از درون، معارف الهی در وجودشان جاری است. رسیدن به این مقام، تنها با درس خواندن حاصل نمیشود، بلکه از راه اعتکاف، روزهداری در ماه مبارک رجب، دعاهای نورانی، سحرخیزی و پیوند عمیق با خدا به دست میآید.
معظمله با تأکید بر اینکه علمِ صرفاً انباشتهشده پایدار نیست، تصریح کردند: ما در حوزه و دانشگاه ناچاریم درس بخوانیم و بیاموزیم، اما اگر این علم به چشمه درونی تبدیل نشود، در گذر زمان فرسوده میشود. علم استخرگونه با تغییر شرایط از بین میرود، اما علم چشمهوار، همواره زنده و جاری است.
حضرت آیتالله جوادی آملی در پایان، با دعا برای حفظ نظام، جامعه، حوزهها و دانشگاهها در پناه قرآن و عترت و ذیل عنایات اهلبیت(ع)، بر ضرورت قدرشناسی از اعتکاف و ماه مبارک رجب تأکید و ابراز امیدواری کرددند که این عبادتها، خروجیهای معنوی اثرگذار و ماندگار برای جامعه به همراه داشته باشد.
انتهای خبر /
نظر شما