خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید:(وقل اعملوا فسیری الله عملکم و رسوله والمومنون) (توبه آیه 105)
بگو عمل کنید، خداوند و فرستاده او و مومنان اعمال شما را می‌بینند.
درباره این آیه شریفه، روایات بسیاری نقل شده و شاید به حد تواتر برسد که علاوه بر خداوند متعال، پیامبر‌اکرم(ص) و امامان(ع) از اعمال همه امت آگاه می‌شوند.
در اصول کافی در بابی با عنوان «عرضه اعمال» روایات متعددی در ذیل همین آیه شریف ذکر شده است که مراد از «مومنون» ائمه‌اطهار(ع) هستند، از جمله این روایت:
*مگر دعا نمی کنم
شخصی خدمت امام رضا(ع) آمد و عرض کرد:«برای من و خانواده‌ام دعا کنید». امام فرمود: مگر دعا نمی‌کنم:
«والله ان اعمالکم لتعرض علیَّ فی کل یومٍ و لیلة».
به خدا سوگند، اعمال شما هر شب و روز بر ما عرضه می‌شود.
راوی می‌گوید، این سخن بر من گران آمد، امام متوجه شد و به من فرمود: اما تقرا کتاب‌الله عزوجل «و قل اعملو فسیری الله عملکم و رسوله و المومنون ...»، و هو و الله علی‌بن ابیطالب(ع).کافی ج1 ص171، باب عرض اعمال
آیا کتاب خداوند عزوجل را نمی‌خوانی که می‌فرماید: عمل کنید خدا و پیامبرش و مومنان عمل شما را می‌بینند. به خدا سوگند منظور از مومنان علی‌بن‌ابیطالب (و امامان دیگر از فرزندان او) هستند.
*دنیا همچون گردویی در دست امام علیه‌السلام
امام علی(ع) هم می‌فرماید:
«لیس یغیب عنا فی شرق الارض و لا فی غربه الزام» «الناصب ص 6»
هیچ مومنی در شرق و غرب زمین از ما غایب نیست.
امام صادق(ع) هم می‌فرماید: «انّ الدنیا لتمثل للامام مثل فلقة الجوز فلا یعزب عنه شی....؛» اختصاص شیخ مفید ص217
دنیا (آسمان و زمین) در نزد امام چون پاره گردویی حاضر و نمایان است و چیزی از او پوشیده نیست.
لذا امام مهدی(عج) به شیخ مفید می‌فرماید:
«فانا نحیط علما بانبائکم و لا یعزب عنا شی من اخبارکم؛»الخرائج و الجرائح قطب رواندی ج2ص902
ما بر احوال شما آگاهیم و هیچ چیز از اوضاع شما بر ما پوشیده و مخفی نیست.
یک چشم زدن غافل از آن ماه نباشید شاید که نگاهی کند آگاه نباشید
روشن است که اعمال، اعم از جوارحی و جوانحی است، لذا امام از هر نوع نیت و عملی که در کارنامه انسان ثبت، شود آگاه است.
*علت شیعه شدن یک سنی
از عبدالرحمان پرسیدند چرا شیعه شدی و به امامت امام هادی(ع) معتقد گشتی؟ گفت: امری مشاهده کردم که موجب شد چنین اعتقادی را بپذیرم من مردی فقیر بودم برای گرفتن کمک به دربار متوکل رفتم آن روز متوکل دستور داده بود تا علی بن محمد بن الرضا(ع) احضار شود به یکی از حاضران گفتم این مرد کیست؟ گفت او مردی علوی است که رافضیان معتقد به امامت‌اش هستند و متوکل او را برای کشتن حاضر کرده است، دیدم امام سوار بر اسب آمد و مردم از سمت راست و چپ در دو صف ایستاده و به او نگاه می‌کنند، هنگامی که او را دیدم، محبتش در دلم افتاد بنا کردم در دل خود برای او دعا کردن که خداوند شر متوکل را از او دفع کند او پیشاپیش می‌آمد و به یال اسبش نگاه می‌کرد، ولی به راست و چپ نگاه نمی‌کرد من پیوسته در دل به او دعا می کردم هنگامی که کنارم رسید صورتش را به سویم گردانید، آنگاه فرمود: خداوند دعایت را مستجاب کند و عمرت را طولانی و مال و فرزندانت را زیاد گرداند از هیبت او بر خود لرزیدم و در میان رفقایم افتادم، پرسیدند چه شده؟ گفتم: خیر است و به هیچ مخلوقی نگفتم. خداوند متعال به برکت دعای او راه‌های مال و ثروت بر من گشود من به امامت این شخص معتقدم که آن چه در دلم بود دانست و خداوند دعایش را درباره‌ام مستجاب کرد.
امام مهدی(عج) هم در این زمان، چشم خدا در میان خلایق است، همان طور که در زیارت روز جمعه می‌‌خوانیم «السلام علیک یا عین الله فی خلفه» ایشان بر احوال و اعمال ما آگاهی دارد.
کتاب مهدویت: پرسش‌ها و پاسخ‌ها
