خبرگزاری حوزه/ امروز مصادف است با سالروز رحلت آیت الله حاج سید جعفر شاهرودى که از زمره علماء برجسته تهران به شمار می رفت.
ایشان متولد شهر شاهرود بود و پس از طی مقدمات علوم دینی برای تکمیل مراتب آموختن و فراگیری مبانی اندیشه و فقه و اصول شیعی و نیز اکمال سطوح حوزوی راهی مشهدالرضا(ع) شد و بعد از مدتی طی طریق در مسیر علم دین در وادی یقین و مشهد شهود، در سال 1341 ق به خطه علم و اجتهاد و شهر خون و قیام قم مهاجرت کرد و در این مهد اندیشه و فکر اسلامی و حوزه عظیم دینی بیتوته نموده و به تکمیل نمودن مراتب کمالات علمی خویش همت گمارد.
ایشان طی سالهایی که در قم حضور یافت از حضور اساتید ارجمند و بزرگان علم و اخلاق و قله های معنویت و کمال همچون مرحوم حاج میرزا جواد آقا ملكى تبریزى و مرحوم آیتاللَّه العظمى حایرى و سایر اساتید و اجله فخر و حکمت دین و آیین که در حوزه مقدسه قم حضور داشتند بهره برد.
پس از آن به سان سایر اقران و ملازمانش و دیگر علما و طلاب علوم دینی برای کسب فیوضات علمی و معنوی به نجف اشرف عزیمت كرده و سالها از محفل منور علمی و مباحث دینی بزرگانی نظیر مرحوم آیتاللَّه العظمى نائینى و آیتاللَّه عراقى و آیتاللَّه العظمى آقاى آقا سید ابوالحسن اصفهانى استفاده کرد و مدارج علم و اجتهاد را طی نموده و به مرتبت صدور راى و فتوا و مقام اجتهاد نایل آمد.
ایشان در سال 1364 ق به سمت ایران بازگشت و پس از چند ماهى بیتوته در شهر رى به تهران رفت و به دنبال خواست و تقاضاى مبرم مردم سلسبیل تهران در آنجا ساکن شد و به نورافروزی و هدایت و ارشاد امت اسلام و مردمان آن سامان همت گمارد.
مجموعه فعالیتهای فرهنگی و تلاشهای دینى و کارهای روحانى و نیز اقامه جماعت در مسجد از جمله اقدامات تبلیغی ایشان در حوزه امور مذهبی بود که تأثیرات بسزایی در جامعه و میان مردمان آن سامان به همراه داشت.
آنک پس از عمری مجاهدت علمی و تلاش های تبلیغی و سعی و کوشش در جهت احیای ارزشهای ناب اسلامی، این عالم ربانی در سال 1393 ق دار فانی را وداع گفت و به دیدار یار شتافت و به ملکوت اعلی پیوست.
پیکر مطهر این عالم ربانی با شکوه و تجلیل فراوان شیعیان دوستدار علم و دیانت تشییع گردید و در قبرستان شیخان شهر مقدس قم تدفین گشت.
« آن مرحوم از دانشمندان و مراجعى بود كه به زیور علم و حلم آراسته و داراى معنویت و صفاء قلب و تزكیه نفس و بر كنار از تظاهرات و هواهاى نفسانى بوده است.»
*رویای صادقه و مكاشفه ای از جنس معرفت و عرفان
«آیت الله شاهرودی می فرمود در اوقاتى كه در شاهرود تحصیل مىكردم شبى حضرت ولى عصر عجل اللَّه فرجه الشریف را در خواب دیدم كه در صحرائى تشریف دارند و شیخ بزرگوارى در كنار آن حضرت ایستاده است كه مورد لطف و توجه مخصوص آن بزرگوار است قیافه او را در خاطر سپردم و چون از خواب بیدار شدم براى این كه او را پیدا كنم به مشهد مقدس رفته و چند سالى توقف و جستجوى آن شخص را نمودم او را در مشهد نیافتم پس به قم آمده و در تكاپوى او گردیدم تا روزى در مدرسه فیضیه آمده و لب ایوان یكى از حجرات نشستم و دیدم بعضى از آقایان طلاب به آن حجره مىروند متوجه شدم كه در اینجا جلسه درس است نگاه كردم ببینم مدرس كیست دیدم آقائى كه درس میگوید و درسش مفاتیح فیض است قیافهاش بنظرم آشناست چون دقت كردم فهمیدم این همان شخصى است كه در خواب در كنار حضرت ولى عصر عجل اللَّه فرجه دیده بودم پرسیدم این آقا كیست گفتند عالم ربانى آقاى حاج میرزا جواد آقاى ملكى تبریزی ست پس خدمتش رسیدم و تا مرا دیدند گویا مدتها آشنائى داشتهاند مرا با خود به منزل برده و از وجود ذیجود و بیاناتش استفاده كامل نمودم تا شبى در عالم رویا و مكاشفه دیدم درهاى آسمان برایم باز است و آقاى حاج میرزا جواد آقا در آنجا به مناجات و قنوت مشغول مىباشند و من از قرب او در تعجب بودم كه ناگاه از صداى درب منزل متنبه شده و برخاستم و آمدم در را گشودم دیدم یكى از دوستان است در حال گریه گفت بیا كه آقا از دنیا رفت.»
*با بهره گیری از «گنجینه دانشمندان جلد 4»
