عبدالرضا اکبری، بازیگر سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با خبرگزاری «حوزه» درباره تجربه نقش آفرینی خود در قالب شخصیت یک روحانی اظهار کرد: من در دو فیلم ،نقش روحانی را بازی کرده‌ام. یک فیلم سینمایی و یک فیلم تلویزیونی که هر دو این کارها ساخته بهروز افخمی فیلمساز خوب کشورمان است.

در فیلم تلویزیونی که «یازده دقیقه 30 ثانیه» نام داشت لحظه ای را بازی می کردم که عراق به کشورمان حمله کرده بود و حضرت امام پیامی را به ملت دادند که آن پیام نقش بسیاری مهمی در آن زمان داشت.

وی افزود: در فیلم «فرزند صبح» هم نقش من، به زمانی بر می‌گشت که ساواک امام (ره)را دستگیر کرده و به تبعید می برد.

در این فیلم به سه بخش زندگی حضرت (ره) توجه شده و فکر می کنم ،اگر به خوب تدوین شود. یک اثر ماندگار خلق خواهد شد، البته راش هایی از این فیلم در جشنواره سی‌‌ام به نمایش در آمد که به هیچ وجه جلوه های هنری کار را در خود جا نداده بود و به نوعی با پخش آن به اعتبار آن فیلم آسیب رسید.

امیدوارم این فیلم با کیفیت و تدوینی خوب روی پرده رود تا مردم از دیدن یک اثر زیبا لذت ببرند، چون همانگونه که گفتم راش‌های پخش شده در جشنواره به هیچ وجه نشان‌گر کیفیت فیلم نبود.

شیوه بازی کردن در نقش روحانیت

این بازیگر در پاسخ به این سوال که برای نزدیک شدن به نقش روحانی چه اقداماتی از طرف وی صورت گرفت، گفت: شخصیت روحانی را به دو وجه می‌شود تقسیم کرد. ابتدا ویژگی عمومی آن که همان ظواهر (لباس پوشیدن) را در بر می گیرد و ویژگی دیگر به خصیصه های خاص روحانیون بر می گردد. جایی که قرار است بازیگر به نقش نزدیک شود و به اصطلاح حالت درونی و بیرونی کارکتر را تصویر کند. کار بازیگر بسیار سخت می شود. من برای این‌که بتوانم از این مرحله به درستی عبور کنم ،کارم بسیار دشوار بود، چون شخصی که نقشش را ایفا می کردم شخصیت برتر جهان معاصر است و همه دنیا وی را می شناسند و آوازه انقلاب ایشان در صدر اخبار روز جهان است .

کار سخت ظاهر شدن در نقش بت شکن عصر

اکبری اضافه کرد: برای اینکه بتوانم نقش حضرت امام (ره) را به شکل هر چه بهتر ایفا کنم از منابع مختلفی استفاده کردم. ابتدا عکس و فیلم‌های حضرت امام (ره) که به من می آموخت چگونه حرکات و رفتار ظاهری حضرت امام را ایفا کنم، حتی در این بخش من به زاویه دید ایشان نیز توجه داشتم، زیرا نوعی که حضرت امام به دیگران می نگریست، بسیار خاص بود. درباره لحن گویش ایشان نیز دقت نظرهای فراوانی شد، البته در نسخه سینمایی به جای من دوبلور سخن خواهد گفت، بنابراین نگرانی چندانی در این بخش ندارم، چون می دانم ما در این حوزه (دوبله) بزرگانی داریم که قادرند از عهده این بخش به خوبی بر آیند.

بازیگر فیلم «فرزند صبح» ادامه داد: راه دیگری که برای نزدیکی با این نقش بزرگ پیش گرفتم، گفت وگو با کسانی بود که تجربه ملاقات حضوری با حضرت امام (ره) را داشته اند. این حوزه به من کمک های فراوانی کرد، چون برخی مواقع رفتارهایی که در یک جمع محدود رخ می دهد، شاید در فیلم و عکس دیده نشود، پس این قسمت توانست کمک های خوبی به من کند. درضمن نباید از کمک های نوه حضرت امام (ره) غافل شد. وی که با حضرت امام زندگی کرده، مرا در جریان بسیاری از چیزهایی که می توانست به من برای بهتر ایفا کردن نقش کمک کند قرار می‌داد، همچنین هدایت استادانه بهروز افخمی عامل مهم دیگری بود که مرا برای نقش آفرینی بهتر یاری رساند.

تصوی سازی مثبت از روحانیت به نفع هنر است

وی در بخش دیگری از این گفت وگو با بیان این‌که بعد از فیلم «زیر نور ماه» هر سال شاهد تولید فیلم هایی هستیم که به نوعی در آن به روحانیون به عنوان یک کارکتر محوری نگاه می شود، اظهار کرد: تا قبل از «زیر نور ماه» توجه به روحانیت در فیلم های سینمایی تنها در قالب کارهای کوتاه انجام می شد، به این معنا که یک روحانی ممکن بود در یک یا چند صحنه حضور داشته باشد، اما این که دوربین به داخل زندگی روحانیون رود، اتفاقی بود که هیچ گاه رخ نداده بود، حتی می توان گفت؛ کسی اجازه و جرئت چنین کاری را به خود نمی داد، اما خوشبختانه در سالهای اخیر این نوع سخت گیریها به پایان رسیده و روحانیون همچون شخصیت های محوری در فیلم های مختلف حضور دارند. اتفاقی که برای روحانیون نیز خوب و مثبت محسوب می شود، چون فیلم هایی مانند «زیر نور ماه»، «طلا و مس»، «فرشته ها با هم می آیند» آثاری هستند که می توانند تصویر سازی مثبتی از روحانیون داشته باشد، حتی باید گفت که رفتن دوربین به زندگی شخصی روحانیون سبب شده که یک نوع الگو سازی نیز از سبک زندگی ایرانی اسلامی به وجود آید.

وارد شدن هنر هفتم به زندگی علما شبهات را بر طرف می کند

بازیگر فیلم «بی پناه» اضافه کرد: پرداختن به روحانیت در فیلم‌های سینمایی یک نکته مثبت دیگر نیز به همراه داشت. آنهم رفع برخی شبهات بود که شاید اکثر مردم از آن به اطلاع بودند، شاید خیلی تصور می کردند روحانیون در زندگی شخصی خود با مشکلاتی رو به رو نیستند و گرانی آنها را آزار نمی دهد. با این آثار که ساخته شد، خیلی‌ها دریافتند که این قشر نیز همانند ما زندگی می کنند و به نوعی با مشکلات اقتصادی که جامعه با آن درگیر است، آشناست، حتی باید گفت که بخشی از روحانیون به لحاظ زندگی شاید از اکثریت جامعه درآمد اقتصادی کمتری داشته باشند، اما با صبر و ایمان بر این مشکلات فائق می آیند.

حوزه به نقش تاثیر گذار هنر هفتم پی برده است

اکبری در پاسخ به سوالی دیگر مبنی بر این که چرا حوزه‌ در سالهای اخیر توجه ویژه ای به سینما داشته و حتی درباره فیلم هایی سینمای اظهار نطر می کند؟ گفت: دیگر کسی را نمی توان یافت که به نقش سینما در تبلیغ اندیشه و تفکر باور نداشته باشد. برای همین است که می بینیم سینمای جهان سرمایه گذاری کلانی در این حوزه انجام داده است. برای نمونه می توان به توجه ویژه واتیکان به سینما اشاره کرد، حتی آنگونه که از نوشته ها و خبرها بر می آید آنها به روی ساخت فیلم های پرهزینه مذهبی هم سرمایه گذاری کرده‌اند، بنابراین غافل بودن از این حوزه، نوعی وا دادن عرصه به غرب برای تبلیغ اندیشه هایش است.

حوزه سینمارا فتح کند

خوشبختانه حوزه و روحانیت دریافته که قادرند با ابزار سینما به گویاترین و جذاب ترین شکل موضوعات دینی و اسلامی را تبلیغ کنند، به شرطی که فردی که می خواهد در این حوزه فعالیت کند با امور دینی و سینمایی آشنا باشد.

این بازیگر سینما و تلویزیون ادامه داد: حضور روحانیون در سینما تنها نباید به مقالات و اظهار نظرها خلاصه شود، چون اگر آنها قادر باشند سینما را به طور تخصصی فرا گیرند می توانند به عنوان فیلمساز کارهایی تولید کنند که مفاهیم دینی و قرآنی در آن به خوبی لحاظ شده باشد.

درباره حضور روحانیت به سینما باید مسئله دیگر را هم مد نظر قرار دادو آن عکس العملی است که سینماگران نسبت به این موضوع داشته و برخورد خوب اهالی سینما با آنها بود. گواه این ادعا نیز برخوردهایی بود که با فیلم‌هایی چون «زیر نور ماه»، «طلا و مس» و «فرشته ها با هم می آیند» شد، البته امیدوارم از طرف حوزه علمیه هم شاهد این برخورد خوب باشیم تا حوزه و سینما بتوانند در کنار هم مبلغ تفکرات انقلاب و اسلام باشند.

آسیب هایی که این عرصه را تهدید می کند

اکبری در بخش دیگری از این گفت وگو درباره آسیب هایی که ممکن است در این حوزه (فیلم هایی با محوریت روحانی) وجود داشته باشد؟ گفت: چند فیلمی که در این گفت وگو از آن نام بردم آثار بسیار خوبی بودند که در آن به روحانیت نگاهی واقع گرا شده بود. در این زمینه مثالهای موفق دیگری چون «یک حبه قند» نیز وجود دارد که به نوعی روحانیون را در کنار مردم تصویر کرده بود، اما باید توجه داشت که در این حوزه تیپ سازی نکنیم، یعنی این که بخواهیم به روحانیون نگاهی قدیس وار داشته باشم، زیرا مردم اگر نتوانند با شخصیت ارتباط برقرار کنند آن را باور نخواهند کرد و در نتیجه از آن هم استقبال نمی کنند. این اتفاق می تواند برای دیگر شخصیت های برجسته نیز روی دهد. یعنی در آثار سینمایی به آنها نگاهی فارغ از واقعیت نشود.

نکاه تلویزیون روحانیت

وی درباره نگاه تلویزیون به روحانیت گفت: بحث تلویزیون با سینما کمی متفاوت است، چون مخاطبان آن به لحاظ تعداد به هیچ وجه قابل مقایسه با سینما نیستند. برای همین نمی توان انتظار داشت آنگونه که سینما به روحانیت می پردازد، تلویزیون همان رویکرد را داشته باشد، چون معذوریت ها و محدویت های تلویزیون قابل مقایسه با سینما نیست. یعنی اگر در فیلمی چهره سازی ناصحیح از روحانیت شود، تنها بخشی از مردم آن را می بینند، اما در تلویزیون تمام کشور مخاطب آن هستند، پس ممکن است این یک کار ناصحیح عواقب وخیمی با خود در پی داشته باشد. به همین دلیل است که تلویزیون معمولا در این حوزه کمی محتاط تر است.

نگاه هنری غرب به اسلام واقع بینانه نیست

اکبری در پایان گفت: سینمای غرب سعی دارد به هر شکل ممکن چهره ای نادرست از اسلام در فیلم‌ها و آثار سینمایی ترسیم کنند، چون می داند اگر چهره واقعی اسلام برای جهانیان ترسیم شود مخاطبان آن بسیار خواهند بود، پس در چنین فضایی ضروریست که حوزه های علمیه به کمک سینما آیند و این صنعت را باور کنند، تا بتوانیم به زیباترین شکل تصویرگر رحمت و مهربانی دین مبین اسلام باشیم.