به گزارش سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری حوزه، شهید مطهری با نقل خاطره‌ای از ملاقات با امام خمینی در پاریس مصادیق خداباوری در وجود رهبر کبیر انقلاب را این گونه بیان کرده‌اند.

متن خاطر شهید مطهری به نقل از کتاب داستان و راستان به شرح ذیل است:

 آن هنگام كه امام خميني (ره) از عراق به پاريس رفتند، عدّه اي از بزرگان به ديدار امام شتافتند، يكي از آنها ديدار علّامه ي شهيد مرتضي مطهّري با امام راحل بود.

شهيد مطهّري پس از اين ملاقات به ايران بازگشتند، دوستانش از او پرسيدند: از پاريس چه ديدي؟. او در پاسخ گفت: «چهار آمَنَ» ديدم.

من كه قريب دوازده سال در خدمت اين مرد بزرگ تحصيل كرده ام، باز وقتي كه در سفر به پاريس، ملاقات و زيارت ايشان رفتم، چيزهائي از روحيّه ي او درك كردم كه نه فقط بر حيرت من، بلكه بر ايمانم نيز اضافه كرد،

وقتي برگشتم، دوستانم پرسيدند: چه ديدي؟. گفتم: چهار مصداق ایمان را در وجود امام ديدم:

1-آمَنَ بِهَدَفِهِ:«امام خميني به هدفش ايمان دارد»، اگر دنيا جمع بشود نمي تواند او را از هدفش منصرف كند.

2-آمَنَ بِسَبِيلِهِ:« به راهي كه انتخاب كرده ايمان دارد»، امكان ندارد او را از اين راه، منصرف كرد، شبيه همان ايماني كه پيغمبر صلی الله علیه وآله وسلم به هدف و به راه خود داشتند.

3-آمَنَ بِقَوْلِهِ:« به گفتارش ايمان دارد»، در همه ي رفقا و دوستاني كه سراغ دارم، احدي مانند ایشان به روحيّه ي مردم ايران، ايمان ندارد، به ايشان نصيحت مي كنند كه آقا كمي يواش تر، مردم دارند سرد مي شوند، مردم دارند از پاي درمي آيند، مي گويند: نه! مردم اين جور نيستند كه شما مي گوئيد، من مردم را بهتر مي شناسم و ما مي بينيم كه روز به روز صحّت سخن ايشان بيشتر آشكار مي‌شود.

4- و بالاتر از همه، آمَنَ بِرَبِّهِ:« به پروردگارش ايمان دارد»، در يك جلسه خصوصي، ايشان (امام) به من گفت:«فلاني! اين ما نيستيم كه چنين مي كنيم، من دست خدا را به وضوح حسّ مي كنم»، آدمي كه دست خدا و عنايت خدا را حسّ مي كند و در راه خدا قدم برمي دارد، خدا هم به مصداق: اِنْ تَنْصُرُوا الله يَنْصُرْكُمْ (اگر خدا را ياري كنيد، خدا شما را ياري مي كند- سوره ي محمّد آيه 7) بر نصرت او اضافه مي كند.

تزلزل در امام راه ندارد

من اين گونه تأييدي را به وضوح در امام مي بينم، او براي خدا قيام كرده و خداي متعال هم قلبي قويّ به او عنايت كرده است كه اصلاً تزلزل و ترس در آن، راه ندارد.

اين مردي كه روزها  مي نشيند و اين اعلاميّه هاي آتشين را مي دهد، سحرها اقلاً يك ساعت با خداي خودش راز و نياز مي كند، آن چنان اشك هائي مي ريزد كه باورش مشكل است، اين مرد درست نمونه ي علي (ع) است، درباره  علي (ع) گفته اند كه در ميدان جنگ به روي دشمن لبخند مي زند و در محراب عبادت از شدّت زاري بيهوش مي شود و ما نمونه ي آن حضرت را در اين مرد مي بينيم.

منبع: داستان دوستان      جلد: 5 صفحه: 195 و 196