به گزارش خبرگزاری «حوزه» از قزوین، مرحوم حجت‌الاسلام سید باقر محمدی نسب قزوینی فرزند حجت‌الاسلام سیدمحمد، در سال ۱۳۰۴ (ه.ش) در شهر قزوین و در حسینیه فعلی ایشان در خیابان پیغمبریه که خانه پدری ایشان نیز بود، چشم به جهان گشود. وی در خانواده‌ای مذهبی و روحانی بزرگ شد و از همان ابتدای کودکی علاقه بسیارش به مجالس روضه و وعظ آشکار بود.
خواندن قرآن مجید و خط نوشتن را در سال ۱۳۱۱(ه.ش) در مکتب‌خانه و در نزد استاد شیخ مهدی کیایی فرا گرفت و پس از آن در سال ۱۳۱۳(ه.ش) در دبستان های ادب و 15بهمن که هر دو به مدیریت آقای کوچک پور (نوه‌ی میرزا کوچک خان) بود، تحصیلاتش را تا ششم ابتدائی به اتمام رساند و از سال ۱۳۱۸(ه.ش) در دفتر گاراژی به نام مرندی که توسط پسر خاله‌اش اداره می‌شد، مشغول به کار گردید.
ایجاد شور و اشتیاق طلبگی با حضور در مباحثه طلاب در مدرسه فیضیه
در شهریور سال ۱۳۲۰(ه.ش) همزمان با جنگ جهانی دوم با ورود متفقین به ایران کارش را به مدت یکسال رها کرد و در سال ۱۳۲۱(ه.ش) به منظور زیارت حضرت فاطمه‌معصومه(س) عازم قم شد. عشق و شور کسب علوم دینی در همین سفر پر فیض، پس از ورود به مدرسه فیضیه و تماشای بحث طلاب، در وی شکل گرفت.
او پس از بازگشت به قزوین به سفارش علامه رفیعی(ره)، کتاب جامع‌المقدمات را تهیه و خارج از حوزه‌های علمیه که توسط رضاخان تعطیل شده بودند، نزد چند تن از اساتید زمان خویش شروع به یادگیری دروس مقدماتی کرد.
تحصیل دوره مقدماتی در قزوین
حجت الاسلام محمدی نسب در طی هفت سال، دوره مقدماتی را در محضر حجت‌الاسلام والمسلمین سیدابوالقاسم حاج‌سیدجوادی(ره)، نحو و ادبیات را در محضر عالم بزرگ قزوین حجت‌الاسلام والمسلمین محمدحسین اویسی(ره)، فقه و اصول مقدماتی را در محضر حجت‌الاسلام والمسلمین احمد تألهی(ره) و حجة الاسلام والمسلمین سید محمّد تنکابنی(ره) و چند سالی را نیز در محضر علامه سیدابوالحسن رفیعی قزوینی(ره) شرح لمعه را آموخت و همچنین مدتی را نیز در محضر آیت الله میرزا رحیم سامت(ره) کسب فیض کرد.
هجرت به قم برای بهره‌مندی از علمای بزرگ شیعه
پس از ازدواج با نوه شیخ مهدی آشوری از علمای بزرگ روزگار خویش، جهت کسب فیض از اساتید بزرگوار شیعه به شهر قم هجرت کرد.
او در قم درس اصول را از آیت‌الله میرزا علی مشکینی(ره) و مکاسب، رسائل و کفایه را در مسجد عشقعلی قم و همچنین در صحن مقدّس حضرت معصومه(س) از آیات عظام مرعشی‌نجفی(ره)، حائری‌یزدی(ره) و آیت‌الله صدوقی‌یزدی(ره) فرا گرفت و سپس درس خارج اصول را به مدت سه سال در مسجد سلماسی قم از محضر امام خمینی(ره) آموخت؛ همچنین طی دو سال در مسجد اعظم قم درس فقه را در محضر آیت الله بروجردی(رض) سرپرست و زعیم حوزه علمیه قم و مرجع بزرگ تشیع فرا گرفت.
در دوران تحصیل، سال‌ها با حضرات آیات سیدجلیل زرآبادی(ره)، آیت‌الله هادی باریک بین و حجت‌الاسلام والمسلمین علی صدیق هم حجره بود و همیشه بر نقش آیت‌الله علی‌اکبر الهیان(ره) در زندگی‌اش تاکید فراوان داشت.
بازگشت به قزوین و آغاز تألیف و تبلیغ
پس از هفت سال ـ در سال ۱۳۳۶(ه.ش) ـ به شهر قزوین بازگشت و به درس و بحث و تبلیغ مبادرت ورزید و سال‌ها در مجالس بزرگ شهر به منظور تعلیم مفاهیم قرآن مجید و بیان معارف ائمه معصومین(ع) و خصوصاً موازین اخلاق اسلامی به ایراد خطبه و وعظ پرداخت، که از جمله مهمترین سخنرانی‌هایش می‌توان به مجالس منعقد در مسجدالنبی، مسجد جامع، مسجد آقاسیدعلی و حسینیه آقاسیدجمال اشاره کرد.
وی همچنین سال‌ها به عنوان روحانی کاروان‌های زیارتی خدمت کرد و در آنجا راهنمای دینی زائران بود و در دو دهه آخر عمر خود علاوه بر شهر قزوین در شهر تبریز هم در جلسات مؤعظه و عزاداری برای اهل‌بیت(ع) به سخنرانی می‌پرداخت.
برگزاری روضه در حسینیه خود
مرحوم حجت‌الاسلام سید باقر محمدی نسب(ره) هر ساله در حسینیه خود نیز به برپایی مجالس متعدد مذهبی می‌پرداخت که از مهمترین و قدیمی‌ترین این مجالس می‌توان به جلسات روضه‌خوانی ایشان در ایام ماه مبارک رجب در پیش از انقلاب و همچنین پس از انقلاب جلسات سخنرانی‌اش به مناسبت‌های مختلف مذهبی از جمله شب‌های ماه مبارک رمضان، ماه‌های محرم و صفر، ایام فاطمیه و شب‌های جمعه که هم اکنون نیز در همان حسینیه در حال حاضر به نام مرحوم محمدی نسب نامگذاری شده است، به واسطه فرزندان خلفش منعقد می‌گردد، اشاره کرد.
این عاشق دلسوخته اهل‌بیت(ع) بارها در طول عمر پربرکت خود به زیارت قبور ائمه معصومین(ع) مبادرت ورزید و تأکید زیادی بر زیارت امام حسین(ع) داشت.
پیوستن به ملکوت اعلی
مرحوم حجت‌الاسلام محمدی نسب(ره) سرانجام در تاریخ ۷/۳/۱۳۹۱(ه.ش) مطابق با پنجم رجب ۱۴۳۳(ه.ق) در حسینه خود دیده از جهان فرو بست. پیکر مطهر این عالم جلیل‌القدر در تاریخ ۸/۳/۱۳۹۱ توسط اجتماع کم‌نظیری از دوستان و ارادتمندانش با اندوه فراوان در صحن شرقی امامزاده حسین(ع) قزوین به خاک سپرده شد.
تألیفات
از این استاد حوزه تألیفات متعددی در زمینه‌های تفسیر، اخلاق و معارف ائمه معصومین(ع) به شرح زیر بر جای مانده است:
۱-میزان انسانیت از نظر قرآن و عترت
۲- خصائص الائمه در بیان معارف ائمه معصومین
۳- کتاب نور ولایت قبلة العارفین ترجمه کتاب «حجّة» اصول کافی در بیان معارف ائمه معصومین
۴- آیات الولایة
۵-آیات البرائة
۶-شرح مناجات شعبانیه امیرالمؤمنین علیه السلام
۷-گلزار سعادت که مجموعه ای از حکایات اخلاقی است.
۸-شرح زیارت جامعه کبیره
۹- شرح زیارت امین الله
گردآورنده: سجاد نصیری
۱۶:۴۳ - ۱۳۹۴/۰۸/۰۵