حجت الاسلام و المسلمین محمد همتیان در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری «حوزه»، با اشاره به هفتم ماه صفر، سالروز ولادت باسعادت امام کاظم (ع) اظهار داشت: یکی از شاخصه های مهم رفتاری حضرت، کظم غیظ یا همان فروخوردن خشم است و ایشان به معنای واقعی کلمه، اُسوه و الگوی همگان در صبوری و خویشتن داری در برابر سختی ها و ناملایمتی های روزگار بوده اند.

وی همچنین افزود: کلام معروفی از حضرت موسی بن جعفر(ع) به دست ما رسیده مبنی بر این که «هر کس خشم خود را از مردم بازدارد، خداوند عذاب خود را در روز قیامت از او بازمی دارد».

استاد اخلاق حوزه علمیه قم یادآور شد: ابن شهرآشوب در جایی می نویسد حضرت را از این جهت که با اخلاق بزرگوارانه اش درخشید، زاهر و از این حیث که خشم خود را فرو می برد ،کاظم لقب داده اند.

پرخاشگری اجتماعی؛ ایراد سبک زندگی ما

وی در ادامه با بیان این که یکی از ایرادات و نواقص جدی فرهنگ عمومی کشور ما به ویژه در مقوله سبک زندگی ، وجود نابُردباری ها و پرخاشگری ها در میان بخش قابل توجهی از اعضای جامعه است، گفت: صبوری و بردباری و گذشت و ایثار آن چنان دارای اهمیت است که قرآن کریم در وصف پرهیزکاران می فرماید: «والکاظمین الغیظ و العافین عن الناس».

حجت الاسلام و المسلمین همتیان افزود: پیامبر (ص) نیز در این باره می فرمایند: «آن کس که خشم خود را فرو برد با این که قدرت بر اعمال آن را دارد، خداوند دل او را از آرامش و ایمان پر می کند».

این استاد اخلاق حوزه تاکید کرد: انسان باید بتواند خشم خود را کنترل و مهار کند چرا که اگر آن را آزاد بگذارد، چه بسا به خاطر کوچک ترین مساله ای، از کوره در رفته و به فحاشی و یا حتی جنایت دست بزند.

صبر و حلم؛ کلید آرامش فرد در جامعه

وی بیان داشت: طبعاً در این گونه حالات باید انسان حلیم و بردبار باشد و بهترین راه نیز همانا تمرین حلیم بودن است؛ امام علی (ع) می فرمایند کسی که حلیم نیست خود را به حلیم بودن بزند ولو این که حتی ظاهری یا تصنعی باشد تا به تدریج این حالت در او نهادینه گردد.

حجت الاسلام و المسلمین همتیان افزود: حتی در روایات ما آمده که فرد وقتی حالت خشم و غضب در او به وجود آمد، سعی کند،مکان و فضایی که در آن قرار دارد را تغییر دهد، اگر نشسته است بایستد و یا برعکس تا پس از لحظاتی از آتش خشم او کاسته شود و بدین وسیله جلوی عوارض و تبعات شوم خشم و غضب گرفته شود.

کلامی از موسی بن جعفر(ع) در سفارش به مهرورزی

این محقق و پژوهشگر حوزوی همچنین با بیان این که مهم ترین درسی که از امام کاظم (ع) می توان گرفت همین مساله است، گفت: بر اساس فرمایش حضرت، مهرورزی با مردم نیمی از عقل است و اگر ما بتوانیم همین مساله را از ایشان به عنوان یک الگوی گفتاری و رفتاری بیاموزیم قطعاً بسیاری از مشکلات جامعه ما حل خواهد شد.

سبک زندگی معصومین(ع)؛ نسخه سعادت و آرامش

وی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به این که همه ابعاد زندگی فردی و اجتماعی امامان معصوم (ع) ما نسخه زندگی بهتر و سعادتمندانه است، ابراز داشت: ایراد ما این است که کمتر به سراغ سبک زندگی اهل بیت (ع) می رویم که اگر این طور بود حداقل در تنش های اجتماعی این همه آمار را شاهد نبودیم.

این استاد حوزه اظهار داشت: خوشبختانه تاریخ شیعه و اسلام ، گنجینه عظیمی در اختیار همه ما به خصوص محققان و پژوهشگران است که باید به درستی از آن بهره برده و یک نهضت بزرگی در راستای تبیین جذاب معارف و سیره اهل بیت(ع) در جامعه شکل بگیرد و البته نباید در بیان تاریخ اسلام و شیعه صرفاً به جنگ ها و تحولات سیاسی بسنده شود بلکه به طور خاص نیاز داریم که سیره اهل بیت(ع) سبک زندگی آن بزرگواران به خوبی شناسایی شده و به جامعه معرفی گردد.

داستانی از تواضع و فروتنی امام هفتم

وی همچنین با بیان این که یکی از ویژگی های بارز سیره رفتاری امام کاظم(ع) ناظر به مقوله تواضع و فروتنى حضرت است، گفت: در روایت است که حضرت روزی بر مرد سیه چهره و بدمنظری عبور کرد و بر وى سلام نمود و كنارش نشست. مدتى با او سخن گفت سپس آمادگى خود را در قضاء حوائج او اعلام فرمود بعضى از اطرافیان امام كه ناظر این جريان بودند عرض كردند يابن رسول الله! آيا با چنين شخصى مي نشينى و از حوائج او سئوال مي كنى که حضرت در پاسخ فرمود: «اين مرد سياه چهره بنده‏اى است از بندگان خدا و برادرى است كه بحكم كتاب خدا، همسايه‏ى است با ما در بلاد خدا، حضرت آدم بهترين پدران و آئين اسلام‏ والاترين اديان، بين ما و او را به هم ربط داده است».

سخاوت و بخشندگی را از امام کاظم(ع) بیاموزیم

حجت الاسلام و المسلمین همتیان ادامه داد: یکی دیگر از ویژگی های بسیار بارز امام هفتم ، سخاوت و جود و كرم ایشان است، کما این که مرحوم شیخ مفید در کتاب ارشاد خود می نویسد: «امام موسى بن جعفر سخى‏ترين فرد عصر خود بود».

وی افزود: حضرت موسی بن جعفر(ع) امكانات مالى خود را كه محصول دسترنجشان بود و از راه كشاورزى و زراعت حاصل می شد را بی هیچ منتی در اختيار نيازمندان و بيچارگان واقعى جامعه زمان خود قرار مي داد ، به طوری که این مثل در میان مردم زمان حضرت بسیار رایج بود که عجیب است کسی كيسه بذل و بخشش موسى بن جعفر(ع) به او رسيده باشد ولى باز هم اظهار فقر و تنگدستى کند.