سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری «حوزه»، به مناسبت شام ولادت یازدهمین امام شیعیان، ماجرای علی بن عاصم و واردشدن این دوستداراهل بیت (ع) بر امام حسن عسکری(ع) را منتشر می کند.

  علی بن عاصم کوفی نابینا بود. می‌گوید بر مولای خود امام حسن عسکری(ع) وارد شدم سلام کردم حضرت جواب مرا دادند و فرمودند درود و گوارا باد تو را ای پسر عاصم. بنشین و من نشستم.

سپس حضرت فرمود: آیا می‌‌دانی روی چه فرشی نشسته‌‌ای؟

عرض کردم خداوند صورت صاحب این فرش را نورانی‌‌تر قرار دهد.

حضرت فرمود: ای پسر عاصم بدان که تو روی فرشی نشسته‌‌ای که بسیاری از پیامبران و رسولان روی این فرش نشسته‌اند.

عرض کردم: آرزو دارم ای کاش تا آخر عمر از شما جدا نمی‌‌شدم، و با خودم گفتم ای کاش چشم داشتم و این فرش را می‌‌دیدم.

امام حسن عسکری(ع) آنچه در دلم خطور کرد را فهمید و فرمود نزدیک من بیا.

نزدیک حضرت رفتم. دست مبارکش را روی صورتم کشید و به اذن خدا بیناییم برگشت و الحمدلله.

سپس فرمود: این جای قدمهای پدر ما آدم است، و این اثر هابیل و این اثر شیث و این اثر ادریس و این اثر هود و این اثر صالح و این اثر لقمان و این اثر ابراهیم و این اثر لوط و این اثر شعیب و این اثر موسی و این اثر داود و این اثر سلیمان و این اثر خضر و این اثر دانیال و این اثر ذی القرنین و این اثر عدنان و این اثر عبدالمطّلب و این اثر عبدالله و این اثر عبدمناف و این اثر جدّم رسول الله و این اثر جدّم علی بن ابیطالب است.

علی بن عاصم می‌‌گوید:روی زمین افتادم و جای قدمها و اثرها را بوسیدم و سپس دست مبارک امام عسکری(ع) را نیز بوسیدم و عرض کردم من قدرت و توانایی یاری کردن شما را ندارم و غیر از دوستی و محبت به شماها و دوری و برائت از دشمنانتان چیز دیگری ندارم، فقط در جاهای خلوت دشمنانتان را لعن می‌‌کنم. ای مولای من حال چگونه است؟

حضرت فرمود: از پدرم شنیدم که جدم پیامبر(ص) فرموده است هر کس قدرت و توانایی بر یاری کردن ما را نداشته باشد، اما در جاهای خلوت، لعن بر دشمنان ما کند، خداوند متعال صدای او را به تمام ملائکه می‌‌رساند و ملائکه برای او استغفار می‌‌کنند و علوّ مرتبه برای او طلب می‌‌کنند و می‌‌گویند؛ پروردگارا درود و صلوات بی‌‌پایانت را بر این بنده‌‌‌ات بفرست که آنچه در توان دارد(اظهار علاقه و محبت به خاندان عصمت و طهارت و بیزاری از دشمنان ایشان) برای یاری اولیای تو بذل نموده و از این بیشتر از او میسّر نیست.

از جانب خداوند متعال خطاب می‌‌‌رسد ای ملائکه من! صدای شما را شنیدم و دعای شما را مستجاب نمودم، و این بنده‌‌‌‌ام را با نیکوکاران و اخیار محشور خواهم نمود.

 «الّلهم أمِتنَا عَلَی وِلایَتِهِم وَ البَرَائَةِ مِن أعدَائِهِم وَ ارزُقنَا شَفَاعَتَهُم إن شَاءَ الله»

 بحارالانوار 50:ص 304

منبع:مجمع جهانی اهل البیت(ع)