حجت الاسلام و المسلمین محمد حسین پوریانی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری «حوزه»با اشاره به مطلب فوق اظهار داشت: در علوم انسانی نیاز به تحولات بزرگی احساس می شود که البته محور آن نیز چون بحث تفکر و کنش های انسان است لذا ریشه این دسته از علوم به مسایل بومی و دین و فرهنگ و ارزش ها بازمی گردد.
وی اضافه کرد: از سویی علوم انسانی راجع به کنش های فردی و ابزارهای فردی و جمعی بحث می کند لذا باید هدف گذاری و انتظارات خود را از علوم انسانیِ اسلامی کاملاً روشن و مشخص بیان کنیم و بدانیم که به سوی کدام نقطه در حرکت هستیم.
مدیر مرکز مطالعات فرهنگی- اجتماعی این پژوهشگاه بیان داشت: تحقیق و پژوهش هایی که قابل ارایه هستند یک بخشی از آن مربوط به مباحث کاربردی است که معطوف به نیاز و تصمیم گرا هستند؛ یک سری تحقیقات نیز بنیادین است که بیشتر نتیجه گرا است و دسته سوم نیز ناظر به تحقیقات توسعه ای است که هم نتیجه گرا و هم تصمیم گراست.
وی با اشاره به ظرفیت عظیم علمی و پژوهشی موجود در حوزه های علمیه گفت: از این حیث یکی از اهداف مهم ما باید ایجاد انگیزه در بین طلاب و فضلای حوزه و شناسایی ظرفیت های بالقوه و بالفعل و گروه های تخصصی ونخبگانی در برگزاری کرسی های علمی ، داوری و نقد و همچنین ترویج و بسط و گسترش فرهنگ آزاداندیشی در موسسات علمی و حوزوی باشد.
این محقق و پژوهشگر حوزوی ، ایجاد نشاط علمی و اجتهادی و شجاعت نوآوری و نقد و مناظره را بسیار مهم و بایسته توصیف کرد و افزود: سیاست ها در سطح خرد و کلان در مجموع باید منجر به جهت دهی فعالیت های پژوهشی حوزویان به ویژه در حوزه علوم انسانی اسلامی آن هم با هدف تولید علم باشد.
وی در ادامه بر اصل نیازسنجی و موضوع شناسی تاکید کرد و گفت: موضوع شناسی متناسب با شرایط جامعه اتفاق می افتد و حتی در محتوا نیز حوزه باید جلو باشد تا از این طریق محتوای مباحث دانشگاهی را نیز در عرصه اسلامی سازی به خوبی تامین کند و پاسخگوی نیازها در این بخش باشد.
حجت الاسلام و المسلمین پوریانی همچنین ضمن هشدار نسبت به افتادن در دام روزمرگی در فضای علمی تصریح کرد: باید برای تحول در علوم انسانی به ویژه با رویکرد اسلامی سازی آن برنامه ریزی کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت داشته باشیم و بدانیم که در هر مرحله ومقطعی کدام یک از اهداف را باید محقق کنیم.
وی افزود: صدالبته این امر نیازمند همت و عزم و اراده جمعی است و این که روند علمی و پژوهشی موجود با قوت و قدرت ادامه یافته و نقاط ضعف نیز با نگاه عالمانه موشکافی شده و مرتفع گردد و در این صورت است که می توانیم به سمت تحول مطلوب در علوم انسانی حرکت کرده و به اهداف مورد نظر نائل شویم.
