سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری «حوزه»در ادامه سلسله مباحث استاد قرائتی با موضوع تفسیر قطره ای به بیان بخش اول نکته های آیه «ذَ لِكَ الْكِتَابُ لَا رَ‌يْبَ فِيهِ هُدًی لِلْمُتَّقِينَ»دومین آیه سوره بقره می پردازد.

 «لاریب فیه» یعنى در اینكه قرآن از سوى خداست، شكّى نیست. زیرا مطالب آن به گونه‌‏اى است كه جایى براى این شكّ وتردید باقى نمى‏‌گذارد و اگر شكّى در كار باشد، بخاطر سوءظن و روحیّه لجاجت افراد است. چنانكه قرآن مى‏‌فرماید: «فهم فى رَیبهم یَتردّدون»(توبه، 45) آنان در شكّى كه خود ایجاد مى‌‏كنند، سردرگم هستند.

 * هدف قرآن، هدایت مردم است و اگر به مسائلى از قبیل خلقتِ آسمان‏‌ها و زمین و گیاهان و حیوانات و... اشاره كرده به خاطر آن است كه توجّه مردم به آنها، موجب توجّه به علم و قدرت و حكمت خداوند گردد.(در قرآن به موضوعات طبیعى، كیهانى، تاریخى، فلسفى، سیاسى و صنعتى اشاراتى شده، ولى هدف اصلى هدایت است.)

* قرآن وسیله هدایت همه مردم است؛ «هدىً للنّاس» (بقره، 185) همانند خورشید بر همه مى‌‏تابد، ولى تنها كسانى از آن بهره مى‏‌برند كه فطرتِ پاك داشته و در برابر حقّ خاضع باشند؛ «هدىً للمتّقین» همچنان كه نور خورشید، تنها از شیشه‌‏ى تمیز عبور مى‌‏كند، نه از خشت وگِل.

لذا این گروه ها از هدایت قرآن بهره ‏مند نمى‏ شوند :

فاسقان(«لایهدى القوم الفاسقین» توبه،80)  

ظالمان(«لایهدى القوم الظالمین» مائده، 51)

كافران («لایهدى القوم الكافرین» مائده، 67)

 دل‏مردگان(«لایهدى من هو كاذب كفار» زمر، 3)

 مسرفان و تكذیب كنندگان(«لایهدى مَن هو مسرف كذّاب» غافر، 28)