به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه»، حجت الاسلام والمسلمین ایزدهی در آیین رونمایی از کتب جدید پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی اظهارداشت: برای رفع نیازهای روز نیازمند سه مرحله فعالیت هستیم اول اینکه میراث گذشته را بازخوانی کنیم؛ دوم روش‌شناسی و اصول آن را تدوین کنیم و مرحله سوم باید به بازخوانی منابع و روزآمدی آن برای اجتهاد بپردازیم.

مدیر گروه فقه سیاسی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی افزود: در طول تاریخ شیعه اولین گام در نگارش کتب حدیثی، مربوط به قرن چهارم است که کتبی مانند کافی و من لایحضر فقیه نوشته شد و کلینی و صدوق متصدی اصلی این کار بوده‌اند و عمدتا هم کتب اربعه اندکی بعد از دوره غیبت شکل گرفته است.

محقق حوزه علمیه قم ادامه داد: در این دوره اگرچه مکاتب عقلانی در حال رشد بود ولی این نگرانی وجود داشت که از منابع روایی خود بی بهره باشیم به خصوص که در دوره غیبت که دسترسی به امام نداریم به همین دلیل بیشترین اهتمام علمای اسلامی در بحث تدوین احادیث بوده است.

حجت الاسلام والمسلمین ایزدهی بیان داشت: دوره بعدی که اهتمام به ثبت روایات دیده می شود قرن 11 است که کسانی مانند علامه  مجلسی کتبی همانند بحار و ... را تدوین کردند و مرحله مهمی در موسوعه روایات سیاسی شیعه است.

وی گفت: در قرن چهارم عمدتا نگارش روایات در کتب اربعه است البته منطق نگارش روایات در این دوره نیز متفاوت است مثلا کافی و من لایحضر الفقیه در شیوه کار با هم مختلف است و این مسئله متناسب با نیاز زمان بوده است.

محقق حوزه علمیه قم ادامه داد: باب‌بندی وسایل الشیعه همان است که در کتب فقهی سنتی وجود دارد زیرا روایات، اولین منبع استنباط فقهی است بنابر این اگر نوع نگاه قرن چهارم مبتنی بر نیازهای آن دوره و غیبت امام است با فلسفه تدوین روایات در قرن یازدهم متفاوت است.

حجت الاسلام والمسلمین بیان داشت: ما بعد از انقلاب اسلامی با حجم انبوهی از مسایل روبرو شده‌ایم و چون راهی برای آن نیافتیم نام آن را مسایل مستحدثه گذاشته‌ایم؛ حال سؤال این است که آیا نیاز است برای قرن 15 مجددا باب‌بندی و نگاه جدیدی به روایات داشته باشیم و اگر لازم است به نیازهای امروز پاسخ دهیم و حاکمیت فقهی و فقه حکومتی داشته باشیم، باید روش جدیدی ایجاد و مبانی معرفتی جدیدی را تولید کنیم.

انتهای پیام   313/17