به گزارش خبرگزاری «حوزه» از اصفهان، حجت الاسلام مجید هادی زاده، در نشست پژوهشی که با حضور اساتید، کادر و طلاب در مدرسه علمیه نرجس خاتون(س) شاهین شهر برگزار شد، گفت: اخلاق به معنای روش  به کار می رود؛ در قرن بیستم انواع اخلاق جایگزین اخلاق اصلی شد و در هر حرفه ای سلسله اخلاق مانند اخلاق تجارت، اخلاق جنگ به وجود آمد. 

وی ادامه داد: اخلاق پژوهش هم بر همین معناست وقتی اخلاق را به پژوهش اضافه می کنیم یعنی پژوشگر چه روشهایی را باید به کار ببرد، وچه روشهایی را بکار نبرد.

این پژوهشگر حوزوی ادامه داد: پژوهشگر به هیچ وجه نباید مطلبی را که می خواند بی ارزش بداند؛ باید در طول تحقیق اگر مطلبی را مشاهده کرد، یادداشت، برداری کند؛ اشتباهاتی که در تاریخ نگارش بوجود آمده نتیجه ثبت نکردن کلمه است و اینکه کلمه ای را به بازیچه گرفته اند؛ در اخلاق پژوهش کوچکترین مطلب باید با دقت دیده شود.

حجت الاسلام  هادی زاده تصریح کرد:  محقق باید از نظر اخلاق پژوهشی به  سابقه پژوهش توجه کند و همچنین باید کاملا اشراف به سابقه  پژوهش داشته باشد؛ اگر پژوهشگر به سابقه تحقیق بی توجه باشد؛ تحقیقش از ابتدا محکوم به شکست است؛ محقق باید سابقه پژوهشی قبل را ببیند و نقاط ضعف آن را در یابد و نسبت به عصر جدید پاسخگو به آن ضعف باشد.

وی اضافه کرد: از کارهایی که پژوهشگر در حین پژوهش باید انجام دهد؛ این است که از دیدن منابع کوتاهی نکند مثلا علامه امینی برای تدوین الغدیر 4000 جلد کتاب را از اول تا آخر خوانده و صد هزار کتاب را گزیده خوانی کرده است و این کار باید در اخلاق پژوهشی مد نظر گرفته شود.

این پژوهشگر حوزوی تاکید کرد: باید منابع و مطالب را کامل خواند؛ اگر کامل خوانده نشود؛ در 99% موارد مؤلف زنده و کتاب مرده است، و در  1% باقی مانده جمعا دو حالت وجود دارد، کتاب با مؤلف می ماند و با مؤلف می میرد؛ و در مورد بعدی مؤلف می میرد، اما کتاب می ماند؛ مانند « المیزان » که علامه طبا طبایی در جمع آوری مواد کوتاهی نکرده اند.

وی اظهار کرد: پژوهشگر نباید به کار خود مغرور شود و بگوید من این کار را انجام داده ام  و دیگران انجام نداده اند و همچنین موضوع  بعدی اینکه پژوهشگر باید براساس علاقه اش  موضوع پژوهش را انتخاب کند و سپس مسیر انجام ان را معین نماید.

حجت الاسلام هادی زاده تصریح کرد: اگر هدف پژوهشگر این باشد که گره ای از کار مؤمن باز کند، یقین بداند داخل بهشت نشسته، چون مرحله ابلاغ و رسالت با رسول الله(ص) شروع و پایان یافت، اما مرحله تفسیر و تبیین تازه با رسول الله(ص) شروع شده و به اهل بیت(ع) منتقل شد و سپس به علما و طلاب انتقال داده شد.

۳۱۳/۳۸