به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه»، حجت الاسلام والمسلمین عبدالکریم بهجت پور، امروز در همایش طلیعه حضور که در مجتمع یاوران مهدی جمکران برگزار شد، با اشاره به اهمیت انس با قرآن توسط طلاب گفت: طلاب برای خودسازی نفس که از مهمترین و بدیهی ترین وظایف آنها است باید با قرآن انس بگیرند.
وی افزود: همه طلاب باید خود را در مسیر بندگی خدا قرار دهند؛ قطعا خودسازی نکردن طلبه ها زیان بار خواهد بود، زیرا این خودسازی نکردن نه تنها به خودشان در دیر به نتیجه رسیدن ضرر می زند؛ بلکه سبب تغییر نگرش جامعه به طلاب می شود.
این استاد حوزه ایمان را به معنی اطمینان خاطر به خدا دانست و افزود: کسی که اطمینان خاطر به درستی دستورات خدا دارد و از او اطاعت می کند به سعادت خواهد رسید و از رنج و سختی دور خواهد شد.
عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی خاطرنشان کرد: علمی که به ایمان نرسد انسان را نجات نخواهد داد و آن چیزی که طلبه را از دیگر اندیشمندان متمایز می کند ایمان است و حضرت علی(ع) فرمودند تلاوت قرآن سبب جوانه زدن ایمان در وجود انسان می شود.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی اظهارکرد: کسی که نمایانگر اسلام است، باید منش و سبک زندگی او هم اسلامی باشد؛ طلاب باید در زندگی فردی و اجتماعی خود رنگ الهی بگیرند.
وی با ذکر این مطلب که مسیر الهی شدن از اطاعت می گذرد، یادآورشد: بقیه جوانب آن از جمله علم آموزی باید در مسیر اطاعت و عبودیت قرار گیرد و نباید خط را گم کنیم.
رئیس موسسه قرآنی تمهید گفت: عموم مردم فایده گرا هستند و برای رسیدن به راحتی و سعادت و دوری از شقاوت و رنج تلاش می کنند، ولی ما باید به مردم بیاموزیم که اسلام برای سعادت بشر آمده است.
وی اظهارکرد: آیات زیادی از قرآن بنا بر همین فطرت آسایش طلبی انسان نوید بهشت را داده است؛ ما باید دین را همانطور که قرآن معرفی کرده است به مردم بشناسانیم.
حجت الاسلام والمسلمین بهجت پور در ادامه شخصیت شناسی قرآنی را متذکر شد و گفت: لزوم انس با قرآن به خاطر این است که قرآن شخصیت و نیازهای انسان را می داند و هر که با قرآن انس بگیرد نورانیت را احساس می کند؛ کمترین اثر قرآن این است که به او آزادی و بینش می دهد و سبب انقلاب درونی می شود.
رئیس مؤسسه التمهید، قرائت قرآن را سبب ایجاد معنویت و رهایی از جهل دانست و گفت: آزادی معنوی سبب رشد انسان در ابعاد مختلف و ایجاد فلاح و فوز در او می شود.
این استاد حوزه اساس دین را تلاش در جهت راحتی و آسایش ابدی مردم و دوری از رنج و سختی آنها دانست افزود: تمام اعمال و آموزه های دین در این مسیر است نه برای سختی و تکلف انسان.
