به گزارش خبرگزاری «حوزه»، پس از ماه ربیع الاول که موسم شادی و سرور اهل بیت(ع) است در کمتر ماه دیگری از ماه های قمری همچون شعبان المعظم، شاهد جشن های پرشور محبان اهل بیت(ع) به سبب میلاد ائمه اطهار(ع) هستیم، چه آن که در روزهای سوم تا پنجم شعبان ، میلاد انوار تابناک کربلا، به ترتیب امام حسین(ع) ، حضرت ابوالفضل(ع) و امام سجاد(ع) را داریم و به خصوص نیمه این ماه عزیز، مصادف با سالروز ولادت قطب عالم امکان حضرت بقیه الله الاعظم(عج) است.

البته ناگفته نماند که یازدهم ماه شعبان نیز سالروز ولادت حضرت علی اکبر(ع) است و بنا بر برخی روایات تاریخی ، 23 این ماه مصادف با سالروز ولادت سه ساله نازدانه اباعبدالله (ع)، حضرت رقیه (س) است.

در این میان گرچه برخی افراد جامعه به جهت فضاسازی تاریخی که شده، طیف های مذهبی و به قول معروف هیئتی را متهم می کنند که صرفاً گرایش به ماتم و برپایی محافل عزای اهل بیت(ع) را دارند اما برگزاری جشن های مذهبی در همین ایام گواهی است بر این که برخلاف چنین انگاره ای ، اساساً در بین اقشار موسوم به مذهبی و هیئتی ، گرایش ویژه ای به برگزاری جشن ها و شادی ها به بهانه اعیاد حضرات معصومین(ع) وجود دارد، هر چند که به هر حال نمی توان منکر این هم شد که سنگینی کفه عزاداری ها طبعاً بیشتر است.

به ویژه در ماه هایی مثل شعبان که در آن روز شهادت ائمه (ع) را نداریم، بهترین بستر فراهم است که هیئات و تشکل های دینی، بساط شادی و جشن و سرور محبان ائمه اطهار(ع) را البته در چارچوب های شرعی و اخلاقی فراهم کنند و به راستی چه سنت خوبی است که بسیاری از مراسم های ازدواج در چنین ماه عزیز و پرفضیلتی برگزار می شود و خانواده ها به این مهم اهتمام خاصی دارند.

از سویی دیگر، ناگفته پیداست که برپایی این نوع جشن ها و مراسم ها و مجالس ، موجب آشنا ساختن و جلب توجه آحاد جامعه به خصوص نسل جوان به فضایل و مناقب و زیبایی های اخلاقی و علمی و ایمانی اهل بیت (ع) و به ویژه ترویج سبک زندگی نورانی آن بزرگواران می گردد.

لاجرم تقویت و توسعه چنین محافلی به خصوص در ماه هایی مثل ربیع الاول، ذی الحجه و  شعبان که مناسبت های فرحناک دینی در آن ها بیشتر از سایر ماه هاست، یکی از انتظارات به حق ناظر به همین امر است که اتفاقاً مورد تاکید بسیاری از علما و بزرگان ما و در راس آن ها مقام معظم رهبری است.

این نکته از این حیث حایز اهمیت است که بدانیم نگاهی گذرا به تعالیم دینی نشان می دهد، شادی و سرزندگی از آثار برجسته ایمان است، ضمن آن که دین و مذهب ما نیز بر پیدایش و توسعه زمینه های شادی در جامعه تاکید خاصی کرده است.

در واقع تاکید و سفارش آموزه های دینی به شرکت در مجالس شادی  همچون مجالس عروسی، ولیمه و اطعام دادن در هنگام ازدواج و تولد فرزند و خرید خانه و برگشت از حج و زیارت و... که هدف از آنها ایجاد انس و مودت میان مومنین و شاد و خرسندی آنها است، گواه اهمیت دادن دین مبین اسلام به مقوله شادی است.

همچنین باید به برخی از سفارش های موکد دینی در چنین ایامی اشاره کرد که به خصوص  سفارش به پوشیدن لباس های نیکو و زیبا و زینت کردن و معطر بودن و شادی نمودن و شاد ساختن یکدیگر در اعیاد اسلامی شده است، ضمن آن که به این واسطه به یکی از سنت های بسیار جدی یعنی بحث صله رحم نیز تا حدود زیادی عمل می شود.

نکته پایانی هم این که یکی از بهترین و موثرترین راهکارها برای مقابله با افسردگی در جامعه که متاسفانه در حال حاضر آمار رسمی آن چیزی در حدود 15 تا 20 درصد است، تقویت همین فعالیت های شاد مذهبی است که علی القاعده در آن ها از شادی های معصیت آلود و شبهه ناک نیز خبری نباشد، ضمن آن که تغییر رویکرد در این زمینه برای نشان دادن وجهه حقیقی اسلام ناب و آموزه های مکتب اهل بیت(ع) به خصوص از دریچه رسانه ای بسیار لازم و ضروری است.