به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری «حوزه»، حجت الاسلام و المسلمین رمضانی رئیس مرکز اسلامی هامبورگ آلمان روز گذشته در خطبه های نماز جمعه گفت: برخی بر این باورند که آرامش روحی با ابزار مادی و مظاهر آن در این دنیا بوجود می آید، که البته این اندیشه و اعتقاد صحیح نمی باشد، زیرا در این که انسان با تفکر و اندیشۀ صحیح و درست پیرامون جهان اطراف خود و خدای تعالی و باور به مخلوق بودن نظام هستی، به آرامش دست می یابد جای هیچ شک و تردیدی نیست. لذا می بایست این اعتقاد و باور در انسان تقویت و گسترش یابد. بر همین اساس انسان همواره باید دربارۀ این نوع پرسشها درنگ و تأمل نماید! که ما انسانها برای چه خلق شده ایم؟ چرا باید از این دنیا سفر کرده و به سرایی دیگر منتقل شویم؟ به کجا خواهیم رفت؟ و سرگذشت ما چه خواهد شد؟
وی افزود: همچنین بسیار جالب است در یک بررسی و تحلیل کوتاه از عمر این دنیا پرسشهای بیشتری متوجه انسان می شود که چرا به دنیا آمدنش همراه با نادانی و ناتوانی است؟ چرا پس از مدتی کوتاه توانا و آگاه می شود؟ چرا تا جوانی را خوب تجربه نکرده به سمت پیری و ناتوانی و انواع محرومیت ها و بیماری ها سیر می کند؟ حتی هر علم و دانش و ثروتی که اندوخته است را باید کنار گذاشته، و به سوی مرگ و نیستی روانه شود![1] این نوع پرسشها برای همۀ افراد انسان وجود دارد؛ هرچند برخی به خاطر جدّی بودن این سؤالات از آن گریزانند، زیرا در صورت یافتن پاسخ این پرسشها، انسان به وجدان و فطرت حقیقی خود بر می گردد و به فکر فرو می رود، و مترصّد می شود که روح تشنۀ خود را با پاسخ‌های صحیح سیراب و آرام نماید.
تفکر و اندیشه صحیح راه رسیدن به حقیقت هستی
رئیس مرکز اسلامی هامبورگ ادامه داد: انسان اگر با اندیشه ورزی و تفکر صحیح دربارۀ خود و جهان اطرافش به دنبال رسیدن به حقیقت باشد، ممکن است به یک سری باورهای جدید رسیده و خود حقیقی اش را پیدا کند، و از این سرگشتگی و حیرانی و اضطراب و دلهره رها شود؛ چرا که بدون شک تفکر مادی و نگاه مادی‌گرایانه قادر به پاسخگوئی مسائل انسان و آرامش روحی برای او نخواهد بود، زیرا در نگاه‌های مادی و حس گرایانۀ محض، پاسخ دادن به این پرسشها ممکن نیست.
حجت الاسلام و المسلمین رمضانی تاکید کرد: انسان اگر با منطق مادّی با جهان هستی رو به رو شود حتی امید به حیات و زندگی برایش جلوه ای ندارد، امّا هنگامی که تفکر وی نسبت به هستی برگرفته از ایمانی مذهبی، اندیشه ای الهی و معنوی و ارزشی باشد، همۀ این پرسشها با پاسخی صحیح و درست مواجه خواهد گردید! و نشاط و طراوت و بلکه امید به زندگی واقعی فضای فکر و اندیشۀ او را پر خواهد نمود.
جایگاه جهان بینی توحیدی در بینش انسان
در جهان بینی الهی آدمیان به تفسیر عمیقی از خود و جهان و خداوند متعال خواهند رسید، و دوران گذرا و کوتاه عمر را درست معنا خواهند نمود، و فلسفۀ سیر طبیعی عمر را از کودکی به جوانی و به پیری و مرگ، و انتقال به جهانی وسیع و پر معنا را به درستی تفسیر خواهند نمود. و در پس آن به این جمع بندی خواهند رسید که حیات واقعی در «دار القرار» و آخرت انسانی است؛ چرا که ذات اقدس ربوبی در این خصوص می فرماید: «إِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِيَ الْحَيَوانُ لَوْ كانُوا يَعْلَمُون؛ و زندگى واقعى سراى آخرت است، اگر مى دانستند!».[2] بر این اساس دنیا گذرگاه و مسافرخانه ای بیش نیست، لذا باید در این سفر دنیایی به قدر نیاز از آن بهره مند شد، و توشه برداشت. لذا قرآن کریم می فرماید: «وَ لا تَنْسَ نَصيبَكَ مِنَ الدُّنْيا؛ و بهره ات را از دنيا فراموش مكن».[3] از این رو انسان می بایست همه چیز خود را برای سفری ابدی مهیّا سازد که البته این امر با اندیشه ورزی صحیح ممکن خواهد بود.
وی افزود: نکته ای که ذکر آن قابل توجه است، این است که تفسیر زندگی ابدی در این دنیا ممکن نیست. لذا انسان باید خود را برای ابدیت و جاودانگی جهت داده، و روح خود را برای آن مقصد تربیت نماید.
خطیب جمعه هامبورگ خاطرنشان کرد: انسان در میدان مبارزه و مقابله با تمایلات نفسانی و خواهشهای مادّی باید تلاش نموده و آنچه را که زودگذر است به سمت ابدیّت سوق و جهت دهد، زیرا خداوند وعده داده است که هرکس در این مسیر گام بردارد، نصرت و یاری و هدایت او را به همراه خواهد داشت: «وَ الَّذينَ جاهَدُوا فينا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنا؛ و آنها كه در راه ما (با خلوص نيّت) جهاد كنند، قطعاً به راه هاى خود، هدايتشان خواهيم كرد».[4] همچنین در جای دیگر فرموده است: «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ وَ يُثَبِّتْ أَقْدامَكُم؛ اى كسانى كه ايمان آورده ايد! اگر (آيين) خدا را يارى كنيد، شما را يارى مى كند و گامهايتان را استوار مى دارد».[5] یعنی اگر آدمیان در راه حق گام نهند از یاری خدای متعال بهره مند خواهند شد.
--------------------------------
[1]. فروغی، سیر حکمت در اروپا، ج3، ص524 و 255.
[2]. العنکبوت/64.
[3]. القصص/77.
[4]. العنکبوت/69.
[5]. محمد/7.
[6]. مطهرى، مرتضى، انسان و ایمان(مجموعه آثار)، ج2، ص45، تهران ـ قم، صدرا، چ هشتم، 1377ش.
[7]. التوبة/120.
