خبرگزاری «حوزه»، به مناسبت ولادت پر برکت حضرت محمد صلی الله علیه و آله در این ماه و در ادامه سلسله مباحث فضائل رسول اکرم )ص( فرازی از زیارت نامه ایشان در روز ولادتشان را که در کتاب اقبال الاعمال، ص 604 آمده است را بررسی می کنیم:
«أَشْهَدُ أَنْ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِيكَ لَهُ، وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ.»
ترجمه:
گواهى مىدهم كه معبودى جز خداوند يگانه نيست و شريكى براى او وجود ندارد و گواهى مىدهم كه حضرت محمّد، بنده و فرستادهى اوست.
عبودیت کمال آفرین
آیت الله سعادت پرور در کتاب نور هدايت در توضیح این بند بیان می کند:
عبوديت؛ ريشه مقامات رسول اللَّه- صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم- می باشد، نكتهاى كه در ابتداى اين بخش وجود دارد، شهادت به توحيد و يگانگى الهى و بىهمتا بودن خداوند و عبوديّت رسول اللَّه- صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم- مىباشد، شايد اين بيان براى آن باشد كه كسى گمان نكند، اگر تجليل از رسول اللَّه- صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم- و منزلت والاى او پس از اين در متجاوز از 35 منزلت مىشود، - صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم- شريك و يا معين حضرت حقّ سبحانه مىباشد، بلكه علّت همه شرافت و منزلتها- خداوند به او عنايت فرموده- اين است كه بنده برگزيده حقّ مىباشد و هر چه از مقامات و كمالات دارد، به حقّ سبحانه منتسب است و آن را از ناحيه عبوديت به دست آورده، از اين رو فرموده شده:
«أَشْهَدُ ... وَ أَنَّهُ سَيِّدُ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ، وَ أَنَّهُ سَيِّدُ الْأَنْبِياءِ وَ الْمُرْسَلِينَ، أَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَيْهِ وَ عَلى أَهْلِ بَيْتِهِ الْأَئِمَّةِ الطّاهِرِينَ الطَّيِّبِينَ.»
ترجمه:
گواهى مى دهم ... كه آن حضرت سرور اوّلين و آخرين و سرور پيامبران و فرستادگان است، خداوندا! بر او و نيز براهلبيت او، يعنى امامان پاك و پاكيزه، درود فرست.
برترى رسول اللَّه- صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم- نسبت به هم خلايق در تمام جهات
چند جمله فوق، خلاصه و اجمال فضايلى است كه حضرت صادق- عليه السّلام- براى حضرتش پس از اين به شمار مى آورد؛ چرا كه اگر مى فرمايد: «سَيِّدُ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ»، تنها نسبت به رسالت و نبوّت او- صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم- نيست، بلكه مى توان گفت: تمام فضايل ظاهرى و معنوى اراده شده؛ زيرا همه انبيا- عليهم السّلام-، فضايل ظاهرى و معنوى داشته اند و چون مردم عادى نبوده اند وگرنه ممكن نبود نبوّت و رسالت خويش را به امّت خويش ارايه دهند و نيز به طور اجمال در بخش فوق، فضايل اوصياى حضرتش- عليهم السّلام- بيان شده و به تفصيل و مكرر از آنان و از پيشوا بودنشان بياناتى آمده، تا امّت و پيروان آن حضرت- صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم- بعد از او- صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم-، ديگران را بر ايشان مقدّم ندارند. علاوه، در اجمال و تفصيل، تحيّت بر رسول اللَّه- صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم- و اهلبيتش مقرون به يكديگر قرار داده شده اند تا امت به قرب و منزلت آنان نزد خداوند آگاه شوند.
