سید امین جعفری در حاشیه برگزاری همایش بینات در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری «حوزه» با اشاره به مطلب فوق اظهار داشت: شعر آئینی، شعری است که تجلی نگاه شاعر نسبت به همه مفاهیم قرآنی که خداوند به آن اشاره دارد باشد و بر اساس آن امانتی را که خدا به انسان داده است و انسان خود را در سرودن آن وامدار خدا می‌داند.

وی افزود: در ادبیات فارسی در هر کجایی که شاعران نامدار با قرآن مانوس بودند و قرآن را به لفظ و معنا و مفهوم و جلا مورد توجه قرار دادند، شعرشان تاریخ پیما و جغرافیانورد شد و با این شیوه همه سرزمین‌های جغرافیایی جهان را می‌توانند بپیمایند و همه روزگاران را درمی‌نوردند و آن را به مخاطب ارائه کنند.

جعفری بیان داشت: از این منظر به جای شعر قرآنی، باید از عنوان شعر آئینی استفاده کنیم، یعنی شعری که در رجوع همه مفاهیم و مصداق‌ها فطرتی پاک باشد که به خدا باز می‌گردد.

وی همچنین با بیان این که قرآن کتابی است که خداوند به انسان امانت داده است، افزود: شعری که متجلی کننده امانتی است که خداوند به انسان داده است و فرمان الهی را در ملکوت کلمات متجلی سازد.

وی با اشاره به ماندگاری اشعار آیینی گفت: شعرهای شاعرانی مانند سعدی، حافظ و مولانا اگر ماندگار شدند به دلیل آن است که مفهوم قرآن را مورد توجه قرار دادند و با آموخته‌های قرآنی ارتباط یافتند و توانستند این ادبیات را منتقل کنند و هر شاعری قرآن را آئینه خیال و اندیشه خود قرار دهد می‌تواند در زندگی ادبی موفق باشد.

وی با اشاره به وجود ظرفیت‌های بسیار در الهام از آیات الهی برای سرودن اشعار فارسی افزود: چنانچه نگاهی به تاریخ ادبیات ایران و اسلام بیندازیم ظرفیت‌های مهمی برای آموزش آموزه‌های دینی وجود دارد که می‌توان از آن در شعر استفاده کرد.

۳۱۳/۸