به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه»، حضرت آیت الله  سبحانی، عصر امروز در درس تفسیر خود در مدرسه حجتیه، با اشاره به آیات ابتدایی سوره برائت در زمینه لغو پیمان با مشرکین، گفتند: استثنایی که اسلام در این زمینه برای مشرکین قائل شده، نشانگر عدالت اسلام است.

ایشان با ذکر این مطلب که دو شرط از سوی خداوند برای مشرکان اعلام شد، افزودند: دو شرطی که برای مشرکین بیان شد، آن بود که آنها نباید پیمان شکنی کنند و همچنین نباید به شکل غیر مستقیم پیمان شکنی کنند، یعنی نباید به دشمنان مسلمانان یاری برسانند.

معظم له با اشاره به این مطلب که کسانی که در گروه اسلام وارد شدند، گفتند: در این زمینه بیان شده اگر بر گمراهی خود اصرار داشتند یا کشته می شوند یا اسیر می شوند و یا محصور می شوند؛ در این میان این سخن پیش می آید که چرا این شدت عمل در نظر گرفته شده است.

این مرجع تقلید یادآورشدند: در حالی که این گروه پیمان شکنی شدید مستقیم و غیر مستقیم کرده اند و به تقویت جبهه دشمنان اسلام پرداختند؛ مباحثی در خصوص آزادی بشر مطرح می شود، ولی مشروط به اینکه بر ضد سعادت خود قدمی برندارد.

ایشان با ذکر این مطلب که شرط آزادی شخصی در غرب درست نیست گفتند: مثلا اگر جوانی بگوید من می خواهم معتاد شوم، آیا درست است که به نام آزادی، دولت ها اجازه دهند که او خود را از بین ببرد؟ در غرب بیان می شود که شرط آزادی آن است که مزاحم دیگران نباشد که این شرط در عالم واقع مشکلات زیادی را با خود دارد.

معظم له یادآورشدند: اسلام بیان می کند که علاوه بر این که مزاحم کسی نباشید، سعادت خود را نیز به خطر نیاندازد؛ چگونه اسلام اجازه می دهد که انسانی که به ضرر سعادت خود حرکت می کند، آزادانه به این عمل بپردازد؛ دولت ها مردم جامعه خود را واکسینه می کنند تا در مقابل بیماری هایی چون طاعون مقابله کنند و مردم در آینده آسیب نبینند.

ایشان گفتند: اسلام نیز چنین رویکردی دارد ولی دولت های غربی در مسایل دینی و فرهنگی و اموری که با سعادت افراد مرتبط است، رویکرد دیگری دارد؛ قرآن کریم در عین حال این برخورد قاطع، نرمش نیز نشان می دهد.

معظم له یادآورشدند: در میان این مردم و مشرکانی که توبه کردند و به مسیر حق بازگردند از سوی خداوند بخشید می شوند؛ پیامبر اکرم(ص) این معارف را به واسطه ویژگی های فیزیکی غار حرا به دست نیاورد، بلکه این مسایل از عالم دیگر به سوی پیامبر ارزانی شده است.

حضرت آیت الله سبحانی با اشاره به فهم نادرست شافعی در خصوص این آیه گفتند: شافعی دو سال پس از شهادت امام صادق(ع) به دنیا آمد و در زمان امامت امام رضا(ع) از دنیا رفت؛ وی فهمی کاملا نادرست از این آیه یعنی آیه 5 سوره برائت دارد به گونه ای که بر این مبنا یک فتوای بسیار نادرست را بیان می کند.

ایشان اظهارکردند: شافعی با این درک نادرست از این آیه بیان می کند که با توجه به بیان خداوند در آیه 5 سوره برائت تارک صلاه کافر است؛ دلیل وی هم همین مساله مشرکان است؛ تارک نماز در میان مسلمانان فراوان است، ولی نمی توان آنها راکافر دانست؛ این در حالی است که تارک نماز چند قسم دارد؛ قسم اول کسی است که می گوید که نماز واجب نیست.

معظم له تصریح کردند: انکار ضروریات دین انکار رسالت است؛ گروه دوم هم کسانی هستند که از روی کاهلی نماز نمی خوانند که این افراد نسبت به گروه اول متفاوت هستند؛ برخی از افراد از ترس شمشیر لااله الااله می گویند؛ مثل فرعونی که در دریا خداوند را صدا زد.

ایشان گفتند: اگر کسی ظاهرا از اسلام دم زد مسلم است، ولی باطن اشخاص را تنها خدا می تواند تشخیص دهد؛ نجات، مرحله بعدی است که اگر مشرکان بخواهند پس از اسلام آوردن نجات یابند حتما باید عمل داشته باشند؛ در واقع شرط قبولی این ایمان، عمل است.