به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه»، حضرت آیت الله سبحانی شامگاه چهارشنبه در برنامه چشمه معرفت که از شبکه دو سیما پخش شد، با بیان اینکه در انسان هر دو نیروی امید و بیم لازم است، اظهار کردند: اگر تمام زندگی انسان را فقط امید به رحمت خدا تشکیل دهد و در وجود او بیمی از عذاب الهی نباشد، این فرد نمی تواند به حد کمال برسد؛ گاهی از اوقات فرد مرتکب گناهانی می شود به خیال اینکه امید به رحمت خداوند می تواند او را نجات دهد.
ایشان تصریح کردند: همچنان که اگر وجود انسان، سراسر بیم و خوف و ترس باشد، این عامل هم نمی تواند انسان را به حد کمال برساند و لذا خداوند هنگام معرفی انبیا می فرماید انبیا مبشر و منذر هستند؛ یعنی همزمان مردم را به رحمت حق تعالی بشارت داده و از عذاب الهی بیم می دهند؛ در اصول تربیت هردو معتبر است، هم باید مردم را به رحمت حق تشویق کنیم و هم به عذاب الهی بیم دهیم.
معظم له افزودند: کسانی که سراسر امید هستند و بیمی از غضب الهی ندارند، بدون تردید به کمال نمی رسند؛ همچنین کسانی هستند که وجود آنها را خوف گرفته و امیدی به رحمت حق ندارند، اینها هم نمی توانند به کمال برسند؛ باید مربی در طرف تربیت خود، هم درخت امید بکارد و پرورش دهد و در عین حال هم او را از عذاب الهی بیم دهد.
این مرجع تقلید تصریح کردند: معلمی می تواند موفق در تربیت باشد که طرف تربیت را به امید و بیم مجهز سازد؛ هم فرزندان علمی خود را تشویق کند و جایزه بدهد و در عین حال از عاقبت بدتحصیلی بترساند.
حضرت آیت الله سبحانی با اشاره به آیه ۵۳ سوره زمر«قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ»، اظهار کردند: این یکی از آیات روشن و امیدبخش است؛ خلاق متعال به پیامبر می فرماید: بگو به بندگانی که جان و عمر خود را در راه معصیت به کار گرفته اند، از رحمت حق مأیوس نباشند.
ایشان در بخش دیگری از سخنان خود با بیان اینکه ماه رمضان، ماه رحمت و مغفرت است، تصریح کردند: راه مغفرت تنها با گفتن استغفرالله نیست؛ باید برای مغفرت کارهایی انجام دهیم که گناهان ما را از بین ببرد؛ اگر حقوق مردم بر گردن ماست، ادا کنیم و حقوق الهی و واجبات را نیز انجام دهیم.
معظم له افزودند: در روایات اشاره شده که حضرت علی(ع) نشسته بود و مردی کلمه استغفار را بر زبان جاری کرد در حالی که استغفار او، استغفار لغوی بود(گاهی از اوقات افرادی هستند که تسبیح به دست می گیرند و بدون آنکه متوجه باشند استغفار می گویند)؛ امیرمؤمنان(ع) به او نهیب زد و گفت می دانی استغفار چیست؛ اگر بخواهی غفران خدا را جمع کنی باید کارهایی انجام دهی.
این مرجع تقلید افزودند: امیرمؤمنان(ع) به او گفت: اگر مال مردم بر گردن توست، اول باید حقوق مردم را بپردازی؛ سپس اگر نماز و روزه قضا بر گردن داری، اینها را انجام دهی و علاوه بر این، بر گذشته خود پشیمان باشی و تصمیم بگیری که دیگر به گناه بازنگردی.
حضرت آیت الله سبحانی افزودند: البته امیرمؤمنان(ع) دو مرحله دیگر نیز فرمود که مشکل است؛ ایشان فرمودند: اگر واقعاً با پول حرام بدن خود را پرورش داده ای، باید این بدن را لاغر کنی تا آن گوشت حرام ذوب شود و همانطور که لذت معصیت را چشیدی، باید درد اطاعت را بر خود هموار کنی.
ایشان در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به کسانی که می گویند باب توبه باید بسته باشد و این به نفع بشر است، تصریح کردند: اگر راه توبه باز نباشد، انسانی که یک یا دوبار گناه کرده و بداند گناه او بخشوده نمی شود تا آخر عمر، غرق گناه می شود اما اگر بداند باب توبه به روی او باز است، در میانه راه می تواند از راه کج به راه راست باز گردد.
معظم له افزودند: بنابراین، توبه یکی از نعمت های الهی است، چه بهتر در ماه رمضان و شب های قدر استغفار خود را با شرایط شش گانه همراه کنیم.
انتهای پیام/313/33
