به گزارش خبرگزاری «حوزه» از بیرجند، در آخرین ماه تابستان، فارغ از هیاهوی این روزها و خبرهایی که در کانال های شبکه های اجتماعی، اینستگرام و... می بینم و می خوانم، راهی مکانی می شوم که در آنجا، گوشی ها آنتن نمی دهد و اینترنتی وجود ندارد که با آن سرگرم شوم، بلکه در آنجا آنچه می بینم و می شونم اخلاص و عمل است.

وارد روستای کلاته نظر شهرستان درمیان خراسان جنوبی، می شوم، راه خاکی که امانمان را بریده بود می طبید تا جرعه ای آب خنک طلب کنم، اما با دیدن جو حاکم بر روستا آب خوردن را به فراموشی سپرده و انگشت حیرت را بر دهان نهادم، خانه های روستا حالت پلکانی داشت، در پایین روستا و روبروی درب مسجد، تانکر سفیدی که گویا آب آشامیدنی روستا را تأمین می کرد، نمایان بود، خشکسالی 20 ساله، بر چهره روستا سایه افکنده و اثراتش را به خوبی نمایانده بود، تا جایی که اثری از زمین های کشاورزی مشاهده نمی شد و آنچه به چشم می خورد فقط شاخه های خشکیده درختانی بود که دیگر توان بی آبی، طاقتشان را بریده و در برابر آن سر خم کرده بودند.

با وجود این محرومیت ها، اما در روستا شور و شوق وصف ناپذیری مشاهده می شد، کودکانی را می دیدم که از خوشحالی دست از پا نمی شناختند و غرق در بازی و حرف زدن با یکدیگر بودند.

دمیدن روح تازه در چهره روستا

روح تازه دمیده شده در این روستا حکایت از حضور دانشجویانی می داد که به سخنان رهبرشان لبیک گفته، و به تمامی لذت های دنیا پشت کرده و راهی این منطقه محروم از خراسان جنوبی شده بودند.

در اینجا کسی شعار نمی داد، وعده نمی داد، کارهایش را به آینده موکول نمی کرد، بلکه در این روستای محروم به جای شعار، همگان دست به کار شده بودند و به آنچه وعده داده بودند عمل می کردند.

 بازی کردن، هدیه دادن، لبخند زدن، در آغوش گرفتن و محبت کردن ، اقداماتی بود که دانشجویان خواهر دانشگاه علوم پزشکی بیرجند به خوبی از عهده آن برمی آمدند، هر چند برای انجام کارهای دیگر پای به روستا گذاشته بودند اما برای رفع خستگی بهترین گزینه ممکن را انتخاب کرده و انجام می دادند.

با ملیحه پیله ور، دانشجوی رشته بهداشت حرفه ای دانشگاه علوم پزشکی بیرجند که برای سومین سال بود همراه با اردوهای جهادی به مناطق محروم اعزام می شد، هم کلام شدیم.

این بانوی جهادی از سال دوم دانشگاه خود توفیق همراهی اردوهای جهادی را کسب کرده بود و حاضر نبود محبت بین اعضای گروه را با هیچ چیز دیگری عوض کند.

وی در گفتگو با خبرنگار «حوزه» در بیرجند اینگونه گفت: تا قبل از اینکه وارد دانشگاه شوم با اردوهای جهادی آشنا نبودم و به اصرار دیگر دوستانم وارد این عرصه شدم، و اکنون نیز تنها کسی هستم که در این اردوها به صورت داوطلبانه شرکت، و خواهان اعزام و خدمت به مردم محروم می شوم.

پیله ور با بیان این که شور و شوق بی نظیری که در بین بچه های گروه وجود، دارد باعث می گردد تا هر سال بر عزم حضورم بیفزاید، گفت: از کودکان این روستا درس های بسیاری گرفته ام، لذا از خداوند متعال می خواهم به من این توفیق را بدهد، تا جایی که می توانم و از دستانم خدمتی بر می آید به مردم و کودکان روستاهای محروم خدمت کنم.

این بانوی جهادگر ادامه داد: شاید کار زیادی را نتوانم برای این کودکان روستا انجام دهم اما همینکه بتوانم لبخندی بر روی لبان آن ها جاری کنم برایم کفایت می کند و آن را با هیچ چیزی در دنیا عوض نخواهم کرد.

وی با اشاره به اینکه سال اول به روستای حاجی عطا اعزام شدم و هنوز که هنوز است با کودکان آن روستا در ارتباط هستم، خاطر نشان کرد: حس بسیار قشنگی به انسان دست می دهد، هنگامی که بدانی برای کودکان ارزشمند هستی تا جایی که برای دیدنت حاضرند از روستایی به روستای دیگری بیایند.

آچار فرانسه گروه جهادی

این دانشجوی جهادگر در خصوص شیرین ترین خاطره‌ی اردوهای جهادی در طول این سه سال، گفت: در اردوهای جهادی خاطره بدی نداشته‌ام، بلکه همه‌ی اتفاقات آن شیرین و خاطره انگیز بوده است، حتی خستگی ها و بی خوابی های آن نیز برایم شیرین است.

پیله ور در پاسخ به اینکه در اردوهای جهادی چه نقشی به شما محول شده، عنوان کرد: نقش من در اردوهای جهادی نقش یک آچار فرانسه است، و هر کمکی که از دستم برآید برای اعضای گروه انجام داده ودر یک حوزه خاص فعالیت نمی کنم.

وی با اشاره به اینکه آرزو دارم تا جایی که می توانم در این اردوها شرکت کنم، ادامه داد: بازی با بچه ها و حرف زدن با آن ها، لذت بخش ترین کاری است که دوست دارم انجام دهم.

این بانوی جهادگر ضمن بیان اینکه خانواده من در جریان اردوهای جهادی نیستند و این آمدن ها نیز با اصرار خودم صورت می‌گیرد، یادآور شد: برای اینکه بتوانم خانواده خود را برای پذیرفتن این سفرها راضی کنم، یک هفته قهر می کنم..

پیله در خصوص درخواستش از مسئولین نیز اینگونه گفت: نباید به گونه ای باشد که ما به مسئولین بگوییم چنین مشکلاتی در این روستاها وجود دارد و آن ها بشنوند و اقدامی انجام ندهند، بلکه باید خودشان در بین مردم حضور پیدا کنند و مشکلات را دیده و در رفع آن تلاش کنند.

وی افزود: آنچه در این سه سال متوجه شدم، این است که کودکان روستا آرزوهای کوچکی دارند که مسئولان به راحتی می توانند آن ها را برآورده کنند، و از خداوند می خواهم که کودکان روستا هیچگاه مورد فراموشی قرار نگیرند.

مرضیه زارعی، فارغ التحصیل رشته مهندسی بهداشت حرفه ای از دانشگاه علوم پزشکی بیرجند نیز از دیگر اعضای گروه جهادی است که برای اولین بار طمع شیرین حضور در مناطق محروم را می چشد.

وی در خصوص آگاه نبودن از تشکیل اردوهای جهادی را علت عدم حضورش در سال های گذشته عنوان می کند و می گوید: استان خراسان جوبی دارای مناطق محروم بسیار زیادی است که به عنوان مثال می توان به روستاهای دورافتاده نهبندان و درمیان اشاره کرد.

افسوس خوردن برای عدم حضور در مناطق محروم

این بانوی جهادگر ادامه داد: متأسفانه امسال فارغ التحصیل شدم، و افسوس می خورم که چرا زودتر با این اردوها آشنا نشدم، زیرا امکان اینکه سال آینده دانشگاه از ما برای این اردوها دعوت کند بسیار کم خواهد بود، و این موضوع برای من ناراحت کننده است.

زارعی در خصوص علت حضورش در اردوهای جهادی نیز اینگونه گفت: شور، شادی، صفای و صمیمیتی که در بین دانشجویان وجود داشت، باعث شد تا به حضور در این اردوها اشتیاق پیدا کنم.

وی با بیان اینکه با وجود تمام امکانات اما زندگی شهری ما را به گونه ای پرورش داده است که اصلا شاد نیستیم، یادآور شد: شادی دختر بچه های روستایی، روحیه بسیار زیادی به من می دهد که قابل وصف نیست.

این دانشجوی جهادی خاطر نشان کرد: با توجه به اینکه از لحاظ جسمانی اذیت، لباس ها و صورت هایمان خاکی و چشمانمان قرمز می شود، اما آنقدر شادی های موجود در اردوهی جهادی زیاد است که تمامی این سختی ها به فراموشی سپرده می شود.

زارعی ادامه داد: با حضور در این مناطق قدر آنچه که داریم را بهتر می دانیم، زیرا آنچه مردم این منطقه از داشتن آن محروم هستند، ما در شهر از آن بهره می بریم و کمتر به اهمیت وجود آن فکر می کنیم.

وی بیان کرد: با توجه به اینکه افراد حاضر در اردو هم سن و سال و هم دانشگاهی هستند، و به راحتی می توانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و حرف بزنند، لذا تمامی سختی ها و مشکلات آسان می شود.

این بانوی جهادگر افزود: من از داشتن خواهر محروم هستم، لذا از چنین جمع های شلوغ دخترانه استقبال کرده و برایم جذاب و لذت بخش است تا در کنار دیگر خواهران به مردم محروم یک منطقه خدمت کنم.

وی تصریح کرد: شاید تشکیل چنین جمع هایی در ابتدا اصل باشد، اما هنگامی که وارد عرصه میدان و خدمت رسانی می شوی و محرومیت های افراد را میبینی، دیگر اصل ها تغییر پیدا کرده و والاتر می شود.

کارکردن در زیر آفتاب سوزان

از جمع این بانوان جهادگر خارج می شوم و به سراغ دیگر دانشجویانی که کار عمرانی را بر عهده دارند و آستین های همت را بالا زده اند تا برای مردم این روستا غسالخانه ای ایجاد و به یادگار گذارند، می رویم.

کار کردن در زیر آفتاب سوزان امان هر کسی را می برد، اما این دانشجویان آفتاب را نیز شرمنده خود کرده اند و هر چه توان دارند را به کار گرفته تا حرفشان بر زمین نماند.

رشته ی تحصیلی که خوانده اند با کار عمرانی که انجام می دهند رابطه ای ندارد، اما وقتی نیاز را احساس کردند و رگ غیرتشان برای کمک به هم وطنشان به جوش آمد، کار عمرانی را بر پشت میز نشینی ترجیح دادند.

ابتدا از دادن مصاحبه سر باز می زنند، زیرا کار کردن را مقدم تر می دانند، اما با اصرار زیاد حاضر می شوند اندکی را نشسته و با ما به گفتگو بنشینند.

الیاس دادپور دانشجوی رشته اتاق عمل، فارغ التحصیل از دانشگاه علوم پزشکی بیرجند در گفتگو با خبرنگار «حوزه» در بیرجند در خصوص چگونگی و علت حضورش در اردوهای جهادی را اینگونه بیان می کند: با توجه به خاطرات شیرین سال های گذشته، وهمچنین علاقه بسیاری که برای حضور در بین مردمان روستا و خدمت به آن ها داشتم، تصمیم گرفتم امسال نیز در این اردو شرکت کنم.

وی افزود: با سختی ها و مشکلات جهادی آشنا هستم، اما به دلیل شور و شعفی که در این اردوها وجود دارد، حاضر نیستم هیچ سالی را برای حضور از دست بدهم.

این دانشجوی جهادی ادامه داد: شیرینی اردوهای جهادی در این است که از مکانی با تمامی امکانات، به مکانی اعزام می شویم که مردم از محرومیت رنج می برند و دچار مشکلات عدیده ای هستند، لذا پس از حضور و خدمت به آن ها احساس شعف و شادی به ما دست می دهد، و این لذت با هیچ چیزی در دنیا قابل مقایسه نیست.

دادپور یادآور شد: دو سال پیش برای اولین بار در اردوهای جهادی شرکت کردم، که اتفاقا به همین منطقه اعزام شدم، در آن سال با محرومیت های نبود آب آشامیدنی، نبود زمین های کشاورزی و فقر بهداشت بیشتر آشنا شدم.

دیدن محرومیت ها، تنها خاطره تلخ

وی گفت: دیدن محرومیت های مردم و اینکه چنین مکان هایی نیز در این کشور وجود دارد که از کمترین امکانات برخوردار هستند، برایمان سخت است.

این دانشجوی جهادی با بیان اینکه متاسفانه این منطقه از هر لحاظی محروم است و نیازمند رسیدگی بیشتر مسئولان می باشد، گفت: تنها خاطرات تلخی که در اردوهای جهادی وجود دارد، دیدن چنین صحنه ها و محرومیت هایی است که مردم با آن روبرو هستند.

دادپور با اشاره به اینکه همه ی روزهایی که در روستاها حضور پیدا می کنیم برایمان خاطرات شیرینی به ارمغان می آورد، ادامه داد: خدمت کردن به مردم آنقدر شیرین و لذت بخش است که برخی ها حاضرند کار و زندگی خود تعطیل، و در این اردوها شرکت کنند.

وی یادآور شد: تمامی دانشجویانی که در این اردو حضور دارند سال دوم و سومشان است که به این مناطق اعزام می شوند و این نتیجه لذت بخش بودن این اردوهاست.

این دانشجوی جهادی در خصوص حضور روحانیون در اردوهای جهادی عنوان کرد: حضور یک روحانی در بین جوانان بسیار روحیه بخش می باشد، و لذت بخش بودن آن نیز به آن است که یک طلبه در کنار وظیفه اصلی خود هم پای دیگران کار می کند و زحمت می کشد و به حرف هایی که می زند جامه عمل می پوشاند.

دادپور با بیان اینکه خواسته های مردم در هر منطقه تفاوت دارد، و ما نیز بر اساس نیازی که دارند به ساخت اماکن مورد نظر می پردازیم، گفت: آرزویی که برای مردم این منطقه دارم این است که روزی برسد تا در آسایش و رفاه زندگی کنند.

با تنها روحانی این اردوی جهادی نیز هم کلام شدیم، در ابتدا از گفتن نامش سر باز می زند و علتش را نیز گمنام بودن عنوان می کند.

حجت الاسلام حسین قدرت‌زاده، در گفتگو با خبرنگار «حوزه» در بیرجند، خود را یکی از طلبه های حوزه علمیه قم معرفی می کند و اینگونه می گوید: اردوهای جهادی از چند بعد تشکیل می شود، یکی از ابعاد آن وظیفه ای است که بر گردن ما نهاده شده تا با حضور در مناطق محروم و خدمت رسانی به مردم اندکی از مشکلاتشان را برطرف کنیم.

وی با اشاره به اینکه اردوهای جهادی باعث خودسازی می گردد افزود: امروزه نباید به گونه ای زندگی کنیم که تنها به فکر خود باشیم و تنها خود را مدنظر قرار دهیم و دیگران را به فراموشی سپاریم.

این روحانی جهادگر با بیان اینکه ویژگی های اردوهای جهادی این است که انسان با نفس سرکش خود مباره می کند، و این مبارزه یعنی مباره با راحت طلبی، ادامه داد: اینکه جوانانی از تمامی رفاه های خود می گذرند و در زیر نور آفتاب گرم قرار می گیرند، باعث می شود تا نفس انسان رشد پیدا کند.

راحت طلبی آفت امروز جامعه

حجت الاسلام قدرت‌زاده عنوان کرد: راحت طلبی یکی از آفت های امروز جامعه است که باید به وسیله اردوهای جهادی با آن مقابله کنیم.

وی افزود: یکی از آفت های اردوی جهادی این است که افراد تنها برای کارکردن وارد عرصه می شوند و در برخی مواقع آنقدر غرق در کارکردن می شوند که از هدف اصلی خود دور می شوند، در حالی که هدف اصلی به دست آوردن رشد و معنویت است.

این روحانی جهادگر خاطر نشان کرد: حضور یک روحانی در بین دانشجویان و کار کردن با آن ها، باعث می گردد تا ارتباط بین روحانیت و دانشجویان بیشتر شود و از هدف اصلی خارج نگردد.

حجت الاسلام قدرت‌زاده تصریح کرد: از اینکه در بین دانشجویان حضور پیدا کرده‌ام، بسیار خوشحال هستم زیرا این حضور باعث می گردد، تا آن شکافی که به دلایل مختلف بین قشر دانشجو و روحانیت ایجاد شده، کم شود و صمیمیت بیشتر گردد.

وی بیان کرد: حضور روحانی در اردوهای جهادی بسیار باارزش است و باعث می گردد تا تفکر دانشجویان به حوزه و روحانیت و همچنین تفکر طلبه ها به دانشجویانی که در این عرصه حضور پیدا می کنند، تغییر پیدا کند.

روحانی جهادگر اردوی جهادی فاطمه زهرا(س) عنوان کرد: آن چیزی که دشمن به دنبال آن می باشد، این است که بین قشر دانشجو و روحانیت فاصله بیندازد، که در این اردوها با این خواسته دشمن نیز مبارزه می شود.

حجت الاسلام قدرت‌زاده با اشاره به اینکه آنچه در اردوهای جهادی اتفاق می افتد خداوند انجام می دهد و ما تنها وسیله های خدا هستیم، افزود: تک تک بچه هایی که در اردوهای جهادی حضور پیدا می کنند، دعوت شده اند و آنچه در این اردوها حس می‌شود، عنایت اهل بیت است.

وی با بیان اینکه نزدیک به 100 نفر از دانشجویان دختر و پسر در این اردو حضور یافته اند تا مشکلات گسترده این مردم را حل کنند، ادامه داد: متاسفانه برخی از روستاهای این منطقه آب خوردن ندارند و با تانکر آبرسانی می شوند، و این در حالی است که ما با چنین شرایطی آشنا نیستیم.

این روحانی جهادگر با بیان اینکه برای تقویت اردوهای جهادی باید فرهنگ آن را در بین دانشجویان و روحانیت گسترش دهیم یادآور شد: اقدامات رسانه ای و گسترش اردوهای جهادی در فضاهای مجازی و همچنین در بین مردم یکی دیگر از راه های تقویت این اردوهاست، زیرا تا هنگامی که مردم و دانشجویان، شور و شعف اردوهای جهادی را مشاهده نکنند، به آن ترغیب پیدا نمی کنند.

حجت الاسلام قدرت زاده تأکید کرد: حال و هوایی که در اردوهای جهادی وجود دارد به گونه ای است که برخی از جوانان با اینکه فارغ التحصیل شده اند اما باز هم حاضر به شرکت در این اردوها هستند.

وی خاطر نشان کرد: کارکردن روحانیت جزء رسالتی است که بر گردن ما نهاده شده و نباید اینگونه باشد، که ما یکسری مسائلی را بگوییم اما به آن عمل نکنیم.

این روحانی جهادگر در پایان با بیان اینکه وقتی روحانیت در میدان عمل حضور پیدا می کند، گفتارش با عملش یکی شده و تأثیرگذاری آن را نیز بهتر مشاهده خواهد کرد، گفت: آرزو زیاد دارم، اما یکی از آن ها این است که بتوانم دولت امام زمن(عج) را درک کنم و دومین آرزو نیزشهادت در راه خداست.

از جمع این گروه باصفا و عاشق به خدمت جدا می شوم و خود را برای بازگشت آماده می کنم.

شور و شوقی که در این اردو مشاهده کردم، بی نظیر و غیر قابل وصف بود، جمعی هم دل و عاشق که تنها برای یک هدف آمده بودند و آن هم خدمت به مردم محروم بود و بس.

هر چند خدمت به مردم یکی از اهداف تشکیل این اردوهاست، اما هدف اصلی خودسازی است که در این اردو به عین شاهد بودم و از نزدیک آن را لمس کردم.

امید مردم محروم خراسان جنوبی، این روزها اردوهای جهادی است، اردوهایی که بارها و بارها مورد تأکید رهبر انقلاب قرار گرفته و بر نقش و تأثیرگذاری آن ها در جامعه مهر تأیید زده اند.

چه خوب است تمامی مسئولین حداقل یک یا دو روز از خدمتشان را در اردوهای جهادی سپری کنند تا از نزدیک با مشکلات مردم روستا آشنا شوند، شاید اینگونه به آن ها تلنگری وارد شود و قدر جایگاهی که دارند را بدانند و خدمات و مدیریت بهتری انجام دهند.

گزارش: ابوالفضل طالبی