به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در استان کردستان، حجت الاسلام محمدرضا قائم پناه صبح امروز در جمع طلاب مدرسه علمیه امام صادق (ع) بیجار به انگیزه های طلبگی اشاره کرد و اظهار داشت: انگیزه در زندگی هر کسی نقش اساسی را ایفا می کند؛ چرا که انتخاب هر کاری بر اساس انگیزه های انسان صورت می پذیرد.

معاون تهذیب مدرسه علمیه امام صادق (ع) بیجار ده انگیزه طلبگی اشاره کرد و بیان داشت: تعبد و پرهیزکاری، وارستگی، ادب و پاکیزگی، نشاط جسمی و روحی، تسلط به احکام دین، توفیق هدایت و هدایت گری، رسیدن و رساندن به سعادت در دنیا و آخرت از انگیزه هار طلبگی می باشد، البته این ها بخشی از انگیزه های جوانانی است که پا به مکتب امام صادق (ع) می گذارند.

این استاد حوزه علمیه استان کردستان عنوان کرد: طلبه شدن و طلبه بودن عشق می خواهد و کسی که در این مسیر قدم می نهد، باید عاشق باشد تا این مسیر پر برکت را بپیماید و سعادت خود و دیگران را رقم بزند. از این رو، لازم است شخص علاقمند به طلبگی، ابتدا شناخت کاملی از این راه پیدا کند و با اختیار کامل و عشق فراوان، خود را آماده ورود به سربازی امام زمان (عج) عمل نماید و افق روشنی از تقوا و خوشبختی را برای خود رقم زند.

معاون تهذیب مدرسه علمیه امام صادق (ع) بیجار تصریح کرد: کسی که در راه طلبگی و فراگیری علوم دینی قدم می گذارد، در واقع توفیق و هدیه ای از طرف خداوند متعال دریافت کرده است که به عنوان سرباز امام زمان (عج) شناخته می شود.

حجت الاسلام قائم پناه اظهار داشت: انسان ها در زندگی شان، راه های مختلفی تجربه می کنند که شیرینی ها و تلخی هایی را می چشند و سودها و ضررهایی را می بینند، اما تشخیص اینکه کدام راه بهتر می باشد، بسیار سخت می باشد.

معاون تهذیب مدرسه علمیه امام صادق (ع)  بیجار با اشاره به اینکه هدف خلقت بهترین ملاک و میزان تشخیص در انتخاب ها می باشد، گفت: اما هدف خلقت، بهترین راه یعنی بندگی خداوند متعال است. به نظر زندگی طلبگی، بهترین راه بندگی پروردگار می باشد. اما سخت ترین راه نیز هم می باشد.

این استاد حوزه علمیه استان کردستان در ادامه تاکید کرد: کسانی که به سمت زندگی طلبگی حرکت می‌کنند و می‌خواهند وارد این عرصه شوند، خیلی مهم است که قبل از ورود به این زندگی، انگیزه و نیت خود را غَربال کنند تا ناخالصی‌هایشان گرفته شود و با انگیزه‌ای الهی و خالص وارد شوند، چون اگر این خلوص و صفای نیت را نداشته باشند، در طلبگی دچار دلمردگی و انحراف و بیراهه رفتن‌ها می‌شوند، به گونه‌ای که کسانی از بیرون طلبگی به آنان می‌ نگرند، می‌گویند: «اگر وارد این مسیر نشده بود، خیلی آدم بهتری بود»!!.