پنجشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳ |۱۷ رمضان ۱۴۴۵ | Mar 28, 2024
حجت الاسلام نواب

حوزه/ استاد خسروشاهی را باید با تاریخ عظیمی از مکتوبات، مکاتبات و نشست و برخاست‌های فراوان با عالمان دیگر مذاهب اسلامی و رهبران سیاسی و انقلابی نهضت‌های آزادی بخش اسلامی، در کنار توجه بلیغ به گفت‌وگو با عالمان و پیروان دیگر ادیان ابراهیمی، به ویژه در مسند سفارت ایران در واتیکان، نماد رواداریِ شیعی در ایران معاصر دانست.

به گزارش خبرگزاری حوزه، در پی ارتحال استاد سیدهادی خسروشاهی، حجت‌الاسلام  والمسلمین سید ابوالحسن نواب پیام تسلیتی صادر کرد.

متن پیام رئیس دانشگاه ادیان و مذاهب به شرح زیر است:

بسم الله الرحمن الرحیم

یَرْفَعِ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَالَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجَاتٍ

تاریخ معاصر ایران نام‌ها و یادهای بزرگی را به خود دیده است، اما بسیار نیستند نام‌هایی که هم به اتفاق ملاحت، دل‌ها و نظرهای گوناگون را به خود جلب کردند و هم برد و نفوذی فراتر از ایران و تشیع پیدا کردند، نام‌هایی که هم در حوزویان و بیوت مراجع و هم در میان دانشگاهیان و همه اهل قلم و اصحاب رسانه و فرهنگ، جایگاه درخوری یافتند.

این روزها ما در سوگ مردی از این تبار انگشت شمار نشسته ایم که خاستگاهی رفیع داشت و با بزرگ منشی اش، پایگاهی بس منیع یافت. مرحوم استاد سید هادی خسرو شاهی را به حق، می‌توان شناسنامه بیش از نیم قرن، مناسبات بینااسلامیِ ایران، تشیع و روحانیت شیعه دانست. همه توفیقات تقریبیِ استاد خسرو شاهی را نباید فقط در اقدامات، ارتباطات و دستاوردهای بینااسلامی وی جست، بلکه باید ریشه‌ها و سرچشمه‌ها را در روحیه تقریبی، خُلق انسانی و مشی اعتدالی اش، در همه اتفاقات و نشیب و فرازهای سیاسی در ایران و جهان اسلام جست و یافت. او که بیشترین ارتباطات را با اخوان المسلمین داشت، هرگز نگذاشت که نه برآمدن سیاسی این جنبش دیرپای جهان اسلام و نه به محاق رفتن رسمی اش، در موضع او نسبت به این نهضت وحدت گرای اسلامی، تزلزل یا صعود و فرود نامتعارفی را موجب شود.

اوج و حضیض‌های سیاسیِ ایرانِ پس از انقلاب نیز هرگز تغییری در نسبت مثبت وی با نظام جمهوری اسلامی و نیز با جناح‌های مختلف سیاسی ایجاد نکرد. ایشان از برخی گرایش‌های سیاسی اش در اوائل انقلاب، آنگاه که با مرکزیت انقلاب و مرجعیت امام، ناسازگار به نظر آمد، دست کشید و زان پس، همواره مناسبات سازنده خود را با امام و رهبری حفظ کرد.

یکی از نشانه‌های میانه روی و طبعاً از عوامل موفقیت وی این بود که هرگز خود را در چارچوب‌های رسمی و حکومتی محدود نکرد و در عین حفظ مناسباتش با نهادهای رسمی، ارتباط مستمر خود را با چهره‌های ملی و فکری جهان اسلام و نیز سازمان‌های مردم نهاد و انجمن‌های علمی و فرهنگی کشور حفظ کرد.

استاد خسروشاهی را باید با تاریخ عظیمی از مکتوبات، مکاتبات و نشست و برخاست‌های فراوان با عالمان دیگر مذاهب اسلامی و رهبران سیاسی و انقلابی نهضت‌های آزادی بخش اسلامی، در کنار توجه بلیغ به گفت‌وگو با عالمان و پیروان دیگر ادیان ابراهیمی، به ویژه در مسند سفارت ایران در واتیکان، نماد رواداریِ شیعی در ایران معاصر دانست.

دانشگاه ادیان و مذاهب که گام و مرامش را بر همان دو پایه سازنده شخصیت استاد خسروشاهی، یعنی تقریب مذاهب و گفت‌وگوی ادیان استوار کرده و مفتخر به سال‌ها همکاری با ایشان از آغاز شکل‌گیری‌اش تاکنون، در همه عرصه‌های دینی و فرهنگی و از جمله تأسیس کتابخانه بزرگ ایشان در پردیسان قم است، خود را در فقدِ این دانشمند فضیلت مند، به سوگ نشسته و درگذشت ایشان را به خاندان بزرگ خسروشاهی و همکاران ایشان در بنیاد بعثت و دیگر مراکز فرهنگی منتسب به ایشان و به همه علاقه‌مندان فرهنگ و فضیلت در ایران و جهان اسلام تعزیت گفته، احیای آثار و مآثر ایشان و نیز تداوم راه درخشانشان را آرزو می‌نماید.

سید ابوالحسن نواب

رئیس دانشگاه ادیان و مذاهب

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha