به گزارش خبرگزاری حوزه، این روزها شاهد شیوع ویروس منحوس کرونا در کشور هستیم و اقشار گوناگونی پای کار آمده تا شر این ویروس از سر کشور کم شود؛ یکی از این اقشار، طلاب، روحانیون و نیروهای جهادی هستند که در قالب قرارگاه جهادگران سلامت وارد میدان مقابله با این ویروس شده و در بیمارستان ها به عنوان همراه بیمار مشغول به خدمت رسانی هستند که برنامه ریزی ها از سوی ستاد بحران و حوادث غیرمترقبه حوزه های علمیه انجام شده و طلاب به بیمارستان ها اعزام می شوند.

این ستاد برای مقابله با این ویروس، کمیته های گوناگونی را تشکیل داده که یکی از این کمیته ها، کمیته اعزام طلاب به بیمارستان هاست و خبرنگار رسانه رسمی حوزه های علمیه به سراغ حجت الاسلام محمد هادی شفیعی، مسئول این کمیته رفته تا گزارشی از جزئیات فعالیت طلاب در بیمارستان ها تقدیم نگاه مخاطبان عزیز حوزه نیوز نماید.

* ضمن تشکر از حضور در رسانه رسمی حوزه های علمیه، این روزها داستان ویروس منحوس کرونا سر زبان هاست و شما هم در خط مقدم جبهه مبارزه با این ویروس هستید.

در ابتدا یک معرفی از خود داشته و بفرمایید فعالیت هایی که امروز طلاب در حال اشتغال به آن در بیمارستان ها هستند، از چه زمانی آغاز شد؟

بنده محمدهادی شفیعی هستم، دبیر انجمن اساتید انقلابی سطوح عالی حوزه علمیه قم و در حال حاضر، مسئول کمیته اعزام ستاد بحران حوزوی.

نکته اول اینکه در خط مقدم نیستیم؛ ما در ستاد هستیم و طلاب عزیز در خط مقدم حضور دارند؛ ما هم گاهی به آنها سر می زنیم.

اسمش برای ماست و رسمش برای این عزیزان است.

ما سه شنبه دو هفته قبل برنامه ریزی کردیم که از پرستاران بیمارستان ها قدردانی کنیم و این کار در آن روزها مرسوم نشده بود و شاید کسی از چند صدمتری بیمارستان کامکار و فرقانی هم رد نمی شد (باخنده).

یکی از دوستان پیشنهاد داد و با ارتباطی که با ریاست بیمارستان برقرار کردیم از این حرکت استقبال شد و قریب به ۴۰۰ گل برای هدیه به پرستاران تهیه شد و به بیمارستان فرقانی رفته و تقدیم پرستان کردیم که استقبال بسیار مناسب و فراتر از حد انتظاری انجام شد.

در آن فضا خلأی را احساس کرده و متوجه شدیم که این کادر زحمتکش و خدوم، خسته شده و نیروی زیادی به خاطر شرایط سخت کاری از آنان کم شده و پیشنهاد کردیم که آیا اجازه کمک رسانی به ما هم می دهید؟

از این پیشنهاد استقبال شد و طرحی از ما خواهستند و با مشورت هایی که انجام شد، طرحی به نام همراه جهادی به ذهن ما رسید و گفتیم طلابی که آمادگی دارند در این فضا وارد شوند را در بیمارستان می آوریم.

به صورت طبیعی در گذشته بیماران، همراهانی را با خود داشتند که این همراه بخشی از وظایف پرستاری را انجام می داد؛ اما در حال حاضر و به خاطر عدم شیوع بیشتر ویروس کرونا، بیماران کرونایی، همراه نداشته و به همین خاطر کار پرستاران مضاعف شده است.

ما پیشنهاد دادیم یک همراه برای مثلا ۲۰ یا ۳۰ بیمار آورده تا کارهای ضروری آنان را انجام دهند تا خدمت رسانی به بیماران داشته باشند که از این طرح استقبال شد.

خدمت رسانی طلاب از بیمارستان فرقانی آغاز شد و روز بعد، ستاد بحران و حوادث غیرمترقبه حوزه ما را دعوت کرد و پس از برنامه ریزی ها در این ستاد، بنده به عنوان مسئول کمیته اعزام طلاب به بیمارستان های ستاد حوزوی بحران انتخاب شدم و پس از آن مقرر شد کارها توسعه پیدا کند و بحمدالله حضور طلاب و نیروهای جهادی در بیمارستان کامکار و بیمارستان شهید بهشتی نیز آغاز شد.

* نیروهایی که در بیمارستان ها مشغول به خدمت رسانی هستند چگونه جذب شدند؟

ما از چند گروه مختلف جذب نیرو داشتیم.

همزمان با حضور ما، عزیزان خانه طلاب جوان برای همکاری و خدمت رسانی به ریاست دانشگاه علوم پزشکی نامه زده بودند و موازی با ما مشغول به خدمت رسانی بودند و گروه های دیگر هم حضور داشتند.

ما قبل از ورود ستاد بحران حوزوی، با این گروه ها جمع شده و قرارگاه جهادگران سلامت را راه اندازی کردیم که چند گروه جهادی حوزوی کنار هم جمع شدند.

در این فضا از جاهای مختلفی جذب نیرو داشتیم؛ از تشکل فراگیر گروه های تبلیغی که نیروهای زیادی به ما از این طریق معرفی شدند تا دوستان خانه طلاب جوان و همچنین از فراخوان هایی که خود ما اعلام کرده بودیم، بخش قابل توجهی جذب نیرو از طریق اطلاع رسانی در رسانه ها انجام شد.

* در حال حاضر چند طلبه زیرمجموعه قرارگاه مشغول به کار هستند؟

تقریبا حدود ۳۰۰ نفر درگیر این مسئله هستند که البته همه طلبه نیستند.

بعد از اینکه کار ما جدی شد، کمیته ای به نام ساماندهی داوطلبان مردمی در دانشگاه علوم پزشکی تشکیل شد و چون عملا ما در میدان بودیم، از طرف آنان نیز مسئولیت اعزام به بیمارستان های کمیته ساماندهی داوطلبان مردمی و تقریبا کار به ما سپرده شد.

سپس نیروهای داوطلب غیرطلبه هم به ما ملحق شدند و در حال حاضر قریب به ۲۰۰ نفر طلبه و نزدیک به ۱۰۰ نفر هم غیرطلبه حضور دارند و گروه های مختلف غیرطلبه مثل امتداد جهاد و ... به هم گره خوردیم و تقریبا کار منظمی در حال انجام است.

* فقط در قم مشغول به کمک رسانی هستید؟

ما فقط در شهر مقدس قم مشغول هستیم؛ اما در حال حاضر در تهران، گیلان، مشهد، تبریز، اراک طلبه ها بسیار خوب در حال فعالیت هستند و با ما تماس گرفتند و انتقال تجربه انجام شده است.

* چند بیمارستان تحت پوشش برنامه های خدمات رسانی شماست؟

ما سه بیمارستان کامکار، شهید بهشتی و فرقانی را تحت پوشش برنامه های خود داشته و بیش از هزار نفر شیفت تا به امروز اعزام به این سه بیمارستان داشته ایم.

در بیمارستان امام رضا علیه السلام نیز حضور پیدا کردیم؛ اما چون فضای بیمارستان کوچک بود و تعداد نیرو نسبت به آن فضا کافی بود، ما متمرکز در سه بیمارستان شدیم و هر زمانی که نیاز داشتند، ورود خواهیم کرد.

* شیفت بندی کار نیروهای جهادی به چه صورت است؟

ما در هر بیمارستان یک رابط طلبه داریم که به مدیران بیمارستان معرفی شده و این رابط، سه نفر سرشیفت برای خود دارد که در شیفت صبح، ظهر و شب را مدیریت کرده و در مراحل ثبت نام، نیرو را به رابط معرفی کرده و متناسب با شیفتی که خود فرد اعلام آمادگی کند، برای او برنامه ریزی حضور خواهیم کرد.

* شنیدیم که بیمارستان ها سطح بندی داشته و بیماران طبقه بندی می شوند. طلاب در کدام قسمت ها مشغول به فعالیت هستند؟

طلبه ها در همه قسمت ها حضور دارند؛ دوستان جهادی ما ابتدا در بخش های عمومی مشغول به کمک رسانی بودند و در آی سیو و سی سی یو وارد نمی شدند؛ ولی الان به اقتضای نیاز امروز بیمارستان ها، در آی سیو و سی سی یو هم وارد شده و به خدمت رسانی مشغولند.

* طلبه ها دقیقا چه کاری در بیمارستان انجام می دهند؟

هر کاری که تصور می کنید در بیمارستان باید انجام شود، عزیزان طلبه و غیرطلبه ما انجام می دهند.

از قرص های بیماران که پرستاران بر روی میز بیمار می گذارند گرفته تا بسیاری از کارهای دیگر.

 برخی از این بیماران توانایی مصرف این قرص ها را ندارند و بچه های ما کمک می کنند تا بتوانند قرص ها را مصرف نمایند.

همچنین برخی تنظیف ها، تمیزکاری ها و برنامه های دیگری وجود دارد که قابل بیان نیست و طلاب و فضلا انجام می دهند.

* خاطره ای از این کارها بفرمایید.

یکی از دوستان تعریف می کرد که یک شب در بیمارستان اتاق به اتاق رفته و سوال می کردم که کاری دارید برای شما انجام دهم؟ یکی از بیماران گفت: من کاری دارم.

پیش او رفتم و گفت کارتان چیست؟ گفت چند دقیقه پیش من بنشین و برایم حرف بزن.

آنقدر فضای بیمارستانی سخت است که بیمار دوست دارد یک نفر ۵ دقیقه با او حرف بزند.

یکی دیگر از عزیزان تعریف می کرد که دو روز به ولادت حضرت امیر (ع) مانده بود و بالای تخت مادر سالخورده ای رفتم و دیدم غذای خود را نخورده است.

به او گفتم: مادرم؛ چرا غذایت را نخوردی؟ پاسخ داد میل ندارم.

در این بیماری مهمترین رکن مبارزه تقویت بدن است و هنوز داروی مشخصی برای این ویروس پیدا نشده است؛ به همین دلیل باید غذا و قرص های خود را به صورت منظم بخورد.

بالای سر آن مادر نشستم و گفت: مادر الان حاج آقا در منزل منتظر شماست؛ دو روز به روز مرد مانده؛ شما باید غذایت را بخوری و زودتر مرخص شوی.

قاشق قاشق غذا به دهان این مادر سالخورده گذاشتم تا غذایش را کامل خورد.

یا مثلا یکی دیگر از دوستان تعریف می کرد که یک شب ساعت ۱۲ بالای سر یک بیمار معلول ذهنی رفتم و دیدم شامش روی میزه و نخورده.

به او گفتم چرا نمی خوابی؟ دیدم نمی توانست جواب دهد.

فقط می گفت: آقا آقا آقا.

به او گفتم میخواهی به تو غذا بدهم؟ دیدم سرش را تکان داد و تأیید کرد.

کنار او نشستم و قاشق قاشق غذا داخل دهانش گذاشتم و وقتی غذا را خورد، سرش را روی بالشت قرار داد و خوابید. او گرسنه بود و نمی توانست بخوابد؛ ولی نمی توانست بگوید.

عزیز دیگری می گفت یک شب بالای سر بیماری رفتم؛ دیدم چرت می زند؛ ولی نمی خوابد. به او گفتم چرا نمی خوابی؟ گفت اگر بخوابم، خفه می شوم و می میرم.

مریض در اوج مریضی به خاطر ترس از مردن، ۴۸ ساعت نخوابیده بود.

به او گفتم شما بخواب، من کنار شما هستم؛ اگر نفس شما گرفت، بیدارت می کنم. مریض خوابید و من هم چند دقیقه بالای سر او ایستادم و دیدم اتفاقی نیفتاده و در طول شب هم چند مرتبه به او سر زدم و وقتی فردا از خواب بیدار شد، به او گفتم دیدی اتفاقی نیفتاد.

حتی خوابیدن مریض هم وابسته به حضور این طلبه جهادی ست.

* یکی از شبهاتی که امروز وجود دارد این است که وزارت بهداشت آمار اصلی مبتلایان و فوتی های این ویروس را اعلام نمی کند. شما که در بطن کار قرار دارید، آیا آمارهای وزارت بهداشت با مشاهدات شما تطابق دارد؟

آنچه که ما می بینیم، ظاهرا هیچ خلاف واقعی وجود ندارد؛ اما نکته مهم این است که وزارت بهداشت آمار افرادی که تست کرونای آنان مثبت است، اعلام می کند و یک مقدار با آماری که مردم فکر می کنند متفاوت می شود.

نکته دوم اینکه کرونا بسیار شبیه به آنفولانزاست و دقیقا در همین زمان که پیک کرونا را داریم، پیک آنفولانزا را نیز داریم.

ما برخی از عزیزان را داریم که کرونای آنان منفی بوده و با آنفولانزا فوت کرده اند؛ اما در اذهان عمومی جامعه اینجور جا افتاده که با کرونا از دنیا رفته اند؛ در حالی که با مریضی آنفولانزا یا مریضی دیگری بوده است؛ لذا مردم همه را یک کاسه دیده و می گویند کرونا بیش از این تلفات دارد.

* از شبهات دیگری که امروز وجود دارد این است که طلاب در کار پزشکان دخالت می کنند؛ توضیحی در این رابطه بفرمایید.

عزیزان ما مطلقا در کارهای پزشکی و تخصصی اصلا وارد نمی شوند؛ یعنی نه کادر درمان آمادگی این حرکت را دارد؛ نه ما خودمان اصلا انگیزه و توانایی این کار را داریم.

برخی عزیزان در ابتدا از عنوان «کمک پرستاری» استفاده می کردند؛ اما می گفتم ما فقط همراه جهادی بیمار هستیم و کمک پرستار هم نیستیم و فقط برای کمک به بیماران به بیمارستان آمده ایم؛ لذا فقط طلاب در کار کمک به بیماران مشغول به خدمت رسانی هستند.

* متأسفانه برخی از افراد در این بیماری جان خود را از دست داده اند. شنیده شده کفن و دفن این عزیزان هم با طلاب و فضلاست.

بله؛ عزیزان ما در کمیته تجهیز که کمیته جدایی است و زحمات بسیاری هم می کشند، کارهای فراوانی انجام داده و تا چند روز گذشته این عزیزان برنامه تیمم، تکفین، نماز و دفن امواتی که بر اثر ویروس کرونا از دنیا رفته بودند را انجام می دادند؛ اما از دو روز تجهیزات و فضا آماده شده که اموات غسل داده شوند و طلاب عزیز، فداکارانه و مجاهدانه این کار را انجام می دهند.

ما هم در بیمارستان و هم در بحث کفن و دفن اموات از طلاب خواهر و برادر استفاده می کنیم.

* این حرکت طلاب به نحوی جانفشانی است

بله؛ واقعا مواجهه هم در بیمارستان و هم در بحث کفن و دفن بسیار سخت است و حتی گاهی اهل و عیال متوفی هم حاضر نیستند نزدیک به جنازه شوند؛ اما طلاب فداکار ما در حال انجام این کارها می باشند.

ما در بیمارستان مریضانی را داریم که شرایط حادّی داشته و فعالیت در این فضا بسیار سخت است؛ اما طلاب عزیز، فداکارانه و مجاهدانه حضور فعال دارند.

* نوع برخورد کادر درمان با طلاب چگونه است؟

به لطف خدا و خلاف آنچه که برخی گزارش می دهند، بسیار استقبال مناسبی از طلاب صورت گرفته و برخوردها بسیار عالی است.

ما یک مقدار در انتقال اتفاقاتی که در حال انجام است، مظلومیم.

چه پرستاران، چه پزشکان و چه نیروهای خدماتی بحمدالله رفتار بسیار مناسبی دارند.

مدیر بیمارستان فرقانی که بحمدالله شخصی است جهادی و از روز شروع بیماری کرونا به منزل نرفته، به بنده می گفت: شب اولی که دوستان شما در بیمارستان آمدند، قبل و بعد از آن از بیمارستان سرکشی کردم.

بعد از ورود دوستان جهادی طلبه، به بیمارستان ما حیات بخشیده شده است؛ این تعبیر مدیر بیمارستان است و گفت: بیمارستان ما با ورود طلاب زنده شد؛ شما هفت نفر نیرو به من دادید، اما به اندازه ۵۰ نفر به نیروی بیمارستانم افزوده شد.

یا از مدیر بیمارستان دیگری در قم سؤال کردم که وضعیت چگونه است؟ طلبه ها چگونه هستند؟ پاسخ داد: حاج آقا، اگر دوستان طلبه و غیرطلبه جهادی نبودند، ما واقعا با یک فاجعه در قم مواجه می شدیم.

بنده دائما در بخش های مختلف بیمارستان سر می زنم و با پرستاران صحبت می کنم، تقریبا تا به حال موردی نبوده که وضعیت را بپرسم؛ مگر اینکه تشکر می کنند و می گویند اینها واقعا مرد هستند و تعابیری استفاده می کنند که زبان ما قادر به بیان زحمات نیروهای جهادی نیست.

* زمانی که مدافعین حرم به عراق و سوریه می رفتند، بسیاری می گفتند این افراد برای پول رفته اند؛ آیا نیروهای جهادی هم برای پول به بیمارستان ها می روند؟

چه عرض کنم؛ واقعا نمی دانم چه کسی حاضر است برای پول جلوی یک بیمار کرونایی ایستاده و کارهای او را انجام دهد. رفقای ما هیچ پولی نگرفته و نمی گیرند.

* آیا نیاز است که طلبه ها کمک کنند؟

ما امیدواریم این مسئله زودتر جمع شود؛ اما پیش بینی بیش از این است و اگر با این روند پیش برویم، نیازمند حضور بیشتر طلاب هستیم.

امروز برخی از مردم این بیماری را جدی نگرفته اند و اگر صدای بنده به جایی می رسد، از مردم عزیز خواهش می کنم به عنوان کسی که دو هفته با این ماجرا درگیر بوده و از نزدیک شاهد هستم، واقعا باید جدی گرفته شده و گوشه خانه بمانند.

ادامه این مدل زندگی، ما را ماه های بسیاری درگیر این ویروس خواهد کرد.

نکته ای که باید به آن توجه کرد این است که کرونا دو تا سه درصد فوتی دارد؛ اما باید دقت کرد سه درصد از چند نفر؟ اگر تعداد مبتلایان ما بالا برود، این سه درصدها تعداد بالایی شده و خانواده های بسیاری داغدار می شوند؛ پس باید مراقب بود و به دستورات پزشکی عمل کرد و در خانه ماند.

در دوران شیوع بیماری، درمان مؤثر نیست؛ بلکه پیشگیری مؤثر است تا از شیوع آن جلوگیری شود؛ لذا نیازمند توجه جدی مردم به این مسئله هستیم.

با وضع موجود پیش بینی ما این است که تا دو ماه دیگر درگیری داشته باشیم و معلوم است که احتمال ابتلا برای نیروی جهادی وجود داشته و از گردونه خارج می شوند یا احتمال دارد خسته شوند؛ لذا آرام آرام به اضافه کردن نیرو نیاز داریم و همیشه نیروی ذخیره ای را داریم و برای ادامه راه هم نیاز به ثبت نام دوستان خواهیم داشت.

درخواست ما از همه عزیزان این است که در مسئله پیشگیری واقعا توجه داشته باشند؛ هر کس به هر نحوی که می تواند به نکات پزشکی توجه داشته باشند و مراجع عظام تقلید و رهبر معظم انقلاب نیز بر همین موضوع توصیه داشتند.

در پایان اگر نکته ای باقی مانده بفرمایید.

اگر صدای ما برسد، می خواهم خدمت نور چشممان، سایه سرمان، حضرت آقا نکته ای را بیان کرده و بگویم: آقاجان ما طلبه ها پای کار هستیم و جانمان، خانواده مان، هستی مان و هرچه داریم و نداریم پای این قضیه آورده ایم و در قم کم نمی آوریم و به فضل الهی پای انقلاب، نظام و مشکلات می ایستیم و آنچه در توان داریم انجام خواهیم داد.