خبرگزاری حوزه، / یک قانون نانوشته هست که می گوید قاب‌ها هیچ وقت از بین نمی‌روند فقط از شکلی به شکل دیگر تغییر می‌کنند. این قاب‌ها اسم‌های دیگری هم دارند؛ مثل رسم، عرف و مد، که در زندگی ما دخترها بیشتر به چشم می‌آیند از این میان قاب شما چه شکلی است. بزرگ یا کوچک؟ اعیانی یا معمولی؟ عتیقه یا دم دستی؟ خشتی، بتونی، آهنی یا طلایی؟ قاب زندگی شما نرم است یا سفت؟ خودتان این قاب را ساخته‌اید یا دیگران آن را برای شما درست کرده‌اند. از قابتان راضی هستید؟
تا به حال به این فکر کرده‌اید که بعضی از قاب‌ها را بشکنید و از آن بیرون بروید، مثل جوجه‌ای که میخواهد از تخم بیرون بیاید. گاهی بیرون رفتن از قاب سخت است. مثل مار که بخواهد پوست بیاندازد ولی به زحمتش می ارزد. وقتی از قاب بیرون می‌روید دیگر همان آدم قبلی نیستید، می‌شود گفت تازه متولد شده‌اید. میدانستید بعضی قاب‌ها فقط برای شکستن ساخته می‌شوند و هیچ فایده دیگری ندارند؟ دور و بر شما چند تا از این قاب‌ها وجود دارد؟ تا به حال فکر کرده‌اید که بیرون از قاب‌های کوچک زندگی کنید؟ زندگی در قاب‌های بزرگ راحت‌تر نیست؟
برای این کار باید اول قاب‌هایتان را به دو دسته تقسیم کنید. یادتان باشد بیشتر قاب‌های خوب بزرگ هستند و به آدم قدرت تشخص می‌دهند مثل عفاف، حیا و خویشتن داری که از بهشت با ما به زمین آمده‌اند. یک دختر میان این جور قاب‌ها خاص‌تر و دوست داشتنی‌تر می‌شود. پس اصرار نداشته باشید آن ها را بشکنید. اما قاب‌های منفی و کلیشه‌ای باید شکسته شوند. شما باید از همین حالا تصمیم بگیرید به زندگی‌تان سر و سامان دهید. وقتی جمله قبلی را می‌نوشتم یاد خانه‌تکانی دم عید افتادم. دم عید حیاط پر می‌شود از وسایل خراب و اضافی که دیگر لازمشان نداریم میان این وسایل قاب‌های قدیمی هم پیدا می‌شوند. که راضی شده‌ایم آن‌ها را دور بریزیم و قاب‌های جدیدی به جای آن تهیه کنیم.
شکستن قاب هم برای خودش چارچوبی دارد؛ برخی قاب‌ها را نمی‌شود شکست بلکه اول باید با عقل و منطق قاب را بررسی کنیم و به دور از افراط و تفریط عواقب شکستن قاب را در نظر بگیریم. برای شکستن یک قاب نباید خانواده و اطرافیان را بیازاریم. آن ها سرمایه زندگی و پناه ما هستند. باید راهی پیدا کنیم که با حفظ حریم خانواده از اسارت قاب‌های کوچک و به درد نخور بیرون بیاییم.
رقیه ندیری
