حجت الاسلام والمسلمین حسین بنیادی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه، با اشاره به موضوع مقوله فرهنگ و مطالبات رهبر معظم انقلاب از نمایندگان مجلس یازدهم در ارتباط با اهمیت توجه به مقوله فرهنگی، گفت: مقوله فرهنگ در کشور ما تبدیل به یک مسأله و معضل اساسی گشته و این در حالی است که فرهنگ اساس و بنیان تمام پیشرفت‌ها، می‌باشد در این باره بیانات امامین انقلاب و تذکرهای دلسوزان انقلاب، بسیار زیاد است که نشانه اهمیت فوق‌العاده مسأله فرهنگ و بلکه سرنوشت‌ساز بودن آن است که همواره مورد توجه و مطالبه فرهیختگان نیز بوده است.
نائب رئیس مجمع عمومی جامعه مدرسین حوزه ادامه داد: در اینکه در دو دهه اخیر دشمنان ایران و انقلاب برنامه‌ریزی‌های فراوانی در جهت تخریب فرهنگ اسلامی ایرانی، داشته‌اند، تردیدی نیست که از همان آغاز رهبر معظم انقلاب نسبت به خطر تهاجم فرهنگی، هشدارهای لازم را به مسئولان و مردم مؤمن کشورمان با تعابیر و تحلیل‌های جامع، ارائه دادند، دلیل این هشدارها شعاع وسیع تأثیر فرهنگ تحمیلی و بیگانه بر ارزش‌ها و خواسته‌های جامعه اسلامی می‌باشد. به هرصورت با توسعه تکنولوژی و فراوانی ابزار آن، جامعه ما در بُعد فرهنگ از مرز هشدار نیز گذشته است.
خطرناک‌ترین نوع نفوذ، نفوذ فرهنگی است
این استاد حوزه اضافه کرد: مسأله دیگر، تبدیل شدن تهاجم فرهنگی به نوع پیشرفته آن یعنی جنگ نرم است که ساختار فکری و عقیدتی و نظام اجتماعی کشورمان را هدف گرفته است، مهم‌ترین اثر جنگ نرم، توقف و تسلیم یک ملت در برابر خواسته‌های دشمنان است که موجب نفوذ دشمنان در لایه‌ها و طبقات مختلف جامعه می‌شود از همین‌رو خطرناک‌ترین شکل نفوذ، نفوذ فرهنگی است که به مثابه یک بدافزار در جامعه عمل می‌کند، به همین دلیل جامعه اگر شناخت لازم به عملیات فرهنگ مهاجم و عواقب آن نداشته باشد در برابر آن، آسیب‌پذیر خواهد بود.
در مسأله فرهنگ، انفعالی عمل می‌کنیم
این کارشناس مسائل مذهبی اظهار داشت: آنچه گفته شد حقیقت تلخِ موجود در جامعه است که معلول اموری از قبیل، دست کم گرفتن یا دست دوم گرفتن فرهنگ در تمام رده‌های سازمانی کشور، تعدد سازمان‌ها و نهادهای متولی فرهنگ بدون تعریف مأموریت‌ها و مسئولیت‌ها برای هرکدام، نداشتن برنامه منسجم و افق مشخص، در نظر نگرفتن تأثیرات متقابل فرهنگ و اقتصاد، کارمندی تصمیم گرفتن و نه کارشناسی در موضوع فرهنگ است که شاهد پیچیده شدن فرهنگ در عرصه‌ها مختلف می‌باشیم تا حدی که برخی هنوز اهمیت و تأثیر فرهنگ مخرّب را متوجه نشده‌اند و اگر شده باشند برای آن برنامه‌ای ندارند؛ سؤال اصلی نیز همین است که مجموعه مدیران و برنامه‌ریزان فرهنگ کشور، برنامه‌شان در این اوضاع وخیم و بدخیم فرهنگی چیست؟ و چرا همه متحیر و انفعالی عمل می‌کنند؟.
وی افزود: جواب این سوال‌ها و سؤالات دیگر آن است که تا همگان بویژه مسئولین، فرهنگ را به عنوان یکی از زیرساخت‌های تمام کمالات ندانند، وضعیت فرهنگ روز به روز بدتر و البته فراموشی هویت دینی و ملی و در نتیجه سقوط فرهنگی می‌شود.
برنامه‌ریزی برای فرهنگ جامعه توسط کارشناسان واقعی
حجت الاسلام والمسلمین بنیادی گفت: راه حل برون رفت از این معضل بکارگیری و اعتماد به صاحب‌نظران کاردان در حوزه‌های مختلف می‌باشد تا فرهنگ را یک مقوله تک‌سلولی نبینند، بلکه منظومه‌ای از علل و معالیل را در نظر بگیرند و الگوی جامع فرهنگی کشور که تشکیل دهنده سبک زندگی اسلامی ایرانی است را ارائه دهند. رهبر معظم انقلاب در بیانیه گام دوم، فرهنگ را به عنوان یک امر راهبردی مطرح می‌نمایند پس باید عناصر موثر در تأثیر این راهبرد را بشناسیم. معظم‌له در پیام‌شان به مجلس یازدهم می‌فرمایند: «در حال حاضر، اقتصاد و فرهنگ در صدر فهرست اولویّت‌های کشور است» که دو مسأله‌ی متأثر از یکدیگر می‌باشند که هرکدام می‌توانند زیربنای پیشرفت در جهت خود و دیگری باشند.
غفلت از دستورات و آموزه‌های دینی
نائب رئیس مجمع عمومی جامعه مدرسین حوزه عنوان کرد: علاوه بر بکارگیری نیروهای متخصص، استفاده و اعتماد به دستورات و معارف دینی در ساخت فرهنگ که بیشترین رقم از آیات و روایات را به خود اختصاص داده است، حائز اهمیت است، در مقوله فرهنگ ناب، علاوه بر آیات فراوان، روایات کلامی، روایات فقهی، روایات اخلاقی و بویژه روایات مربوط به اجتماع و جامعه در پیشرفت فرهنگی کشور دخیل می‌باشند که این مورد نیز گاه مورد غفلت قرار گرفته است که رسالت حوزه و روحانیت در هر دو مورد(کارشناسی عمل کردن و استخراج محورهای فرهنگ ناب از منابع وحیانی و دینی) حیاتی می‌باشد.
ضرورت ارائه الگوی جامع فرهنگی
وی در پایان افزود: سخن آخر آن که، یکی از ویژگی‌های مهم بیانیه گام دوم انقلاب، تعیین افق است که الگوی مناسبی برای تمام طرح‌ها از جمله طرح‌های فرهنگی، می‌باشد تا هم مسیر را در نظر داشته باشیم و هم مقصد و هم ارزش عمل را. این نوع رفتار، سازنده و سامان‌بخش می باشد، طرح‌هایی که مبداء و مقصد در آن‌ها معلوم نیست، وضعیت موجود و وضعیت مطلوب در آن‌ها در نظر گرفته نشود نه تنها ابتر و ناقص است بلکه موحب هدر رفتن فرصت‌ها و سرمایه‌ها می شود چنانکه تا کنون این چنین بوده است و در این عرصه ضرورت بکارگیری صاحب نظران و استفاده تخصصی از معارف و آموزه‌های دینی، امری ضروری و اجتناب‌ناپذیر می باشد.
۳۱۳/۴۰
