به گزارش خبرگزاری حوزه، سه باور اساسی در امام خمینی(ره) وجود داشت که توانست این تحول شگرف (جمهوری اسلامی) را بیافریند: ۱- باور به خدا ۲- باور به مردم ۳- باور به خود.
این سه باور در تمام حرکتها و تصمیمات امام خود را به معنای واقعی کلمه نشان داده است. امام(ره) با دل خود با مردم حرف زد، مردم هم با جان خود به اولبیک گفتند، به وسط میدان آمدند و مردانه ایستادند و حرکتی که از هیچ نقطه ای از دنیا نسبت به آن، نگاه محبت آمیزی وجود نداشت و دست کمکی دراز نشد، به تدریج به سمت پیروزی حرکت کرد و نهایتا به پیروزی رسید.
امام(ره) قبل و پس از انقلاب نگران دو خطر بود. قبل از انقلاب خطر جدایی دین از سیاست و پس از انقلاب خطر جدایی مردم از سیاست وجود داشت که خطر دوم خطرناکتر و شیطنت آمیزتر از خطر اول بود.
اما نگاه مردمی امام تا چه پایه عمیق بود، از کجا آمده بود، ریشه در چه اموری داشت و با همه ی جوانبش چه میزان پایدار بود؟ آیا این نگاه و این باور، مردم را تنها در حد یورش علیه استبداد و یک عصیان مقطعی اثر گذار می دانست یا برای آنها نقش اساسی در سامان زندگی اجتماعی نیز قائل بود؟ آیا مردم گرایی امام محدود به مردم ایران بود یا گستره ای وسیع تر را شامل می شد و اساسا در نگاه اجتماعی او مردم، به عنوان مردم جایگاهی خاص یافته بودند؟.
حضرت امام(ره) طی سال های زندگی شان موضع بسیار متفاوتی در باب مردم داشت. این موضع متفاوت شامل نوع نگاه به مردم، نقش ، جایگاه و اقتدارات آنها ، عواطفی ویژه و پیامبرگونه نسبت به ایشان، تعاملی بسیار کریمانه و انسانی با آنها و در کنار همه ی اینها، اعتماد شگفت انگیزی بود که به تعهد، تحرک و همراهی مردم داشت. با نظر به دیدگاه های مردم محور حضرت امام و نقش مؤثر این نگاه در ویرایش زندگی معاصر کشور ما، با این که از اهتمام های عمیق ایشان به فلسفه ی فطرت یا فلسفه ی ولایت و موضوعاتی از این دست باخبریم، می توانیم ایشان را «فیلسوف مردم» بخوانیم و نگاه های جدی الهیاتی ایشان به انسان، جامعه، عیال الله و مردم را جدی بگیریم.
جالب اینکه نهایتا امام (ره) در آخرین سال های حیات خود نیز در وصیت نامه ی سیاسی- الهی اش نوشت: « من با جرأت مدعی هستم که ملت ایران و توده میلیونی آن در عصر حاضر، بهتر از ملت حجاز در عهد رسول الله وکوفه و عراق در عهد امیرالمومنین و حسین بن علی می باشند».
این کتاب تنها سطور مختصری از نگاه او به مردم و مردم سالاری را بدون توجه به سطوح راقی هستی شناختی به تصویر کشیده است.
در این اثر از بیانات رهبری در مراسم های سالگرد رحلت امام و سایر بیانات ایشان، برای تبیین نگاه امام به «مقام مردم» و نقش آنها در حکومت و تحولات شگرف جامعه نیز استفاده شده است.
این مجلد اثر حجت الاسلام محمد رضا فلاح شیروانی می باشد که به همت پژوهشکده تبلیغ و مطالعات اسلامی باقرالعلوم علیه السلام به زیور طبع آراسته شده است.
