به گزارش خبرگزاری حوزه، طلبه‌ای به نام «سید مصطفی حسینی» با انتشار تصویری در صفحه مجازی‌اش نوشته است:
سٰال‌ها پیش جلوی پای یکی از فامیل‌هایمان که از سفر آمده بود، گوسفندی قربانی کردند، قصاب که آمد حیوانِ زبان بسته را ذبح کند، مٰادرم چشم‌هایم را گرفت، دنیا تاریک شد و من کمی بعد فقط ردِ خون را دیدم، مادرم میگفت این صَحنه‌ها آدم را سنگ‌دل میکند!
بعد از آن طی همه‌ی این سال‌ها در این دنیای تاریک خیلی اتفاقات افتاد که آدم را سنگ‌دل میکرد! خیلی صحنه‌هایی که از ذبح بدتر بود امّا هیچوقت کسی جلوی چَشمانم را نگرفت!
مٰا بزرگ شده بودیم..
مرحوم علی صفائی حائری در کتاب حقیقت حج چه زیبا نوشته: " مرگ، قطعی است! از دست رفتن، قطعی است! گذشت زمانه، ما را به خاک بر میگرداند، مگر اینکه قبلًا خودمان را بقایی داده باشیم و ذبح کرده باشیم! آنهایی که ذبیح نیستند، مذبوح نیستند، مردار اند. مرده هستند. ارزش ندارند! حالا که بنا شده ذبح کنیم؛ بنا شده قبل از اینکه زمانه ما را بگیرد ما از خودمان بهره بگیریم، به این باید فکر کرد که در راه چه کسی خودمان را ذبح کنیم؟"
سید مصطفی موسوی
پنج روز قبل از پاییز ۹۹
