خبرگزاری حوزه| در پی ولایتعهدی امام رضا(ع) و سفر آن حضرت به مرو(پایتخت مأمون عباسی) حضرت معصومه(س) همراه و یا در رأس قافله ای که گویا تعدادی از برادران خود و برخی دیگر از علویان نیز حضور داشتند، برای دیدار با امام رضا(ع) رهسپار ایران گردید.
حضرت می رفت تا زینب وار با سفر پر برکتش سند گویایی بر حقانیت امامت رهبران راستین و افشاگر چهره نفاق و تزویر مأمونی باشد، و همانند قهرمان کربلا پیام آور خون سرخ برادری باشد که این بار مزّورانه به قتلگاه (بنی عباس ) برده می شد.
اما تقدیر به گونه ای دیگر رقم خورده بود. مطابق برخی نقلها در ساوه تعدادی از همراهان آن حضرت ناجوانمردانه به دست طرفداران بنی عباس به قتل رسیدند و خود حضرت فاطمه معصومه(س) نیز بیمار شد. در پی آن جناب ایشان به درخواست خودشان به قم عزیمت کردند.
قول مشهور ورود آن حضرت به قم را در ۲۳ ماه ربیع الاول سال ۲۰۱ هجری و مدت اقامت وی در آن شهر را حدود ۱۷ روز دانسته اند. بنابراین رحلت آن حضرت باید دهم ماه ربیع الثانی سال ۲۰۱ هجری صورت گرفته باشد.
البته برخی از محققان دوازدهم ربیع الثانی را به عنوان روز رحلت جناب ایشان ذکر کرده‌اند. با توجه به اینکه ولادت حضرت معصومه اول ذی‌القعده سال ۱۷۳ هجری می‌باشد. و با توجه به زمان رحلت آن حضرت یعنی سال ۲۰۱ هجری، بنابراین سن مبارک آن حضرت هنگام وفات ۲۸ سال بوده است.
در پی این ضایعه، مشتاقان و دل سوختگان، پیکر شریف آن حضرت را به سوی قبرستان «بابلان» (باغ اختصاصی موسی بن خزرج اشعری، جایگاه کنونی حرم مطهر حضرت معصومه(س) تشییع و خاکسپاری کردند.
تقدیر الهی بر این شد که مرقد آن بزرگ حامی خط ولایت و امامت در قم برای همیشه تاریخ ، فریادگر مبارزه با ظلم و بی عدالتی ستم پیشگان دوران و الهام بخش پیروان راستین تشیّع علوی در طول قرون و اعصار باشد.
سید محمود سامانی عضو گروه تاریخ و سیره پژوهشکده حج و زیارت
