به گزارش خبرگزاری حوزه این روزها بار دیگر بساط بحث و نقد و نظر درباره دستمزدهای نجومی و غیرمتعارف بازیگران چه در قاب تلویزیون، چه عرصه ی سینما و چه در زمینه ی شبکه نمایش خانگی، پهن شده و بدین وسیله شاهد شنیده شدن اظهارنظرهای متعدد و گاه ضد و نقیض در این باره هستیم.

با این حال آن چه مسلم است این که در شرایط نامساعد اقتصادی که برخی از مردم مناطق حاشیه ای کلانشهرها برای تهیه نان و پنیر ساده، خرید نسیه ای آن هم با گرو گذاشتن کارت یارانه خود دارند، انتظار اکثریت اعضای جامعه این است که از ریخت و پاش در این زمینه به خصوص از کیسه ی بیت المال ممانعت جدی به عمل آید.

گرچه قبول داریم هنر سینما و سریال سازی نیاز به ستاره دارد و باید در این رابطه هزینه کرد، اما نباید این نیازمندی به گونه ای باب شود که ستاره سالاری در عرصه فیلم و سریال حرف اول و آخر را بزند، کما این که متاسفانه در برخی آثار سینمایی و به خصوص محصولات عرضه شده در بستر شبکه نمایش خانگی گویا چنین وضعی حاکم است.

چندی پیش مصاحبه ای از سیدعلیرضا سبط‌احمدی، تهیه‌کننده نام آشنای سینما و تلویزیون در خصوص درخواست‌های دستمزد غیرمتعارف برخی بازیگران منتشر شد که وی در آن گفته بود: "یکی از عواملی که باعث می‌شود این افراد دستمزدهای عجیب و غریب طلب کنند ما تهیه‌کنندگان و تصمیم‌گیرندگان سیما هستیم، ضمن آن که عدم بکارگیری و معرفی بازیگران جوان و جدید موجب می‌شود تا برخی بازیگران دستمزدهای بالایی طلب کنند. "

دست کم در شبکه های صدا و سیما این امکان وجود دارد که ضوابطی تعیین گردد که تهیه کنندگان ملزم به استفاده از بازیگران جدید و استعدادهای جوان شوند و این رویه اگر فراگیر شود دو حُسن مهم دارد؛ نخست آن که تا حدود زیادی از بار مالی هزینه های سریال سازی تلویزیون می کاهد و دیگر هم این که مجالی برای بروز و ظهور توانمندی جوانان تازه نفس و کاربلدی مهیا می شود که به این وسیله می توانند بر توشه ی تجربیات خویش به شکل مطلوب و مفیدی بیفزایند.

در این بین، تأسف بار این است که گاه برخی بازیگرانی طلب دستمزدهای نجومی می کنند که در کارنامه ی هنرپیشگی شان، جز بازی های تکراری و خسته کننده و معدود نقش های متوسط، چیزی یافت نمی شود و این در حالی است که در سینمای غرب نیز تنها معدود بازیگران شناخته شده و به اصطلاح پول ساز در گیشه، دریافت های آن چنانی دارند و بسیاری از بازیگران، در حد عُرف سینما، پول می گیرند.

اگر یک حساب سرانگشتی هم داشته باشیم، مجموع دریافتی بازیگران برخی سریال های شبکه نمایش خانگی و یا فیلم های سینمایی برابری می کند با بودجه چندین سال برخی مؤسسات فرهنگی و حوزوی و تعجب آور و ناراحت کننده این است که معمولاً همین جماعت سلبریتی که دستمزد نجومی دارند، ناله و فغان سر می دهند که در ایران به آن ها بهای لازم داده نمی شود!

لازم به یادآوری نیست که همین طیف افراد هم البته گاه و بیگاه، کنایه و طعنه ای می زنند به بودجه های نصفه و نیمه ای که صرف فعالیت های دینی و فرهنگی می شود.

سید محمد مهدی موسوی