خداوند متعال روح این علامه بزرگ شیعه را با امیر المومنین علیه السلاممحشور بفرماید.

خدا رحمتش کند

رحمت خدا بر این عالم پارسا ومجاهد مخلص و فقیه انقلابی و دانشمند نستوه و عالم عامل وجامع علم معقول ومنقول

خدا رحمتشون كنه من كتاب اصول عقايدشون رو خيلي دوست داشتم .

غمی سنگین بر دل سایه افکند __بتاریکی ،بن و هم ساقه اش کند _ علامه ای بزرگمرد و بزرگوار درعالم ،فقه ، فلسفه ،ایمان ، اخلاق،جهاد ،صبر و حلم ،از دنیای فانی رخت سفر بر بست و عالمی در سوکش نشست . رضوان الله تعالی علیه . خداوند بر خانواده ی گرامی ،باز ماندگان و شاگردان عزیزش ،صبر جمیل و اجر جزیل عطا فرماید

انا لله و انا الیه راجعون

با سپاس از زحمات دوستان عزیز در خبرگزاری حوزه برای پوشش کامل رویدادهای مهم، یادداشتی از حجةالاسلام‌والمسلمین محمدجواد حجتی کرمانی در توصیف ویژگی‌های اخلاقی مرحوم آیةالله مصباح یزدی رضوان‌الله‌تعالی‌علیه خواندم که بسیار جالب بود. با توجه به ملاحظات رسانه‌ای خبرگزاری در بازنشر مقالات منتشرشده در سایر رسانه‌ها، آن‌را در ذیل خبر ارتحال این استاد فقید در قالب چند قسمت ارسال می‌کنم، در صورت صلاح‌دید جهت استحضار حوزویان ارجمند منتشر فرمایید.

یادداشت یک منتقد قدیمی آیةالله مصباح یزدی/ حجتی کرمانی: تعجب می‌کنید که او را تمجید می‌کنم؟ (1) محمدجواد حجتی کرمانی از منتقدان آیةالله مصباح یزدی در روزنامه اطلاعات نوشت: آقای مصباح فضائل علمی اخلاقی بسیاری داشت، نیک‌سیرت و خوشرو و خوش‌مجلس و خوش‌سخن بود. در ایام تدریس هیچ‌گاه از کسب علم و تعلیم و تربیت نیاسود. مبانی و مبادی فلسفه و کلام و اخلاق را به‌خوبی آموخته بود و به‌خوبی می‌آموخت. بیان نرم و گرم او همراه با روی خوش و لبخند همیشگی، محفل درس او را شاداب می‌داشت و شاگردان را بر سر شوق می‌آورد. آقای مصباح از همان آغاز طلبگی در وادی سلوک عرفانی گام نهاد. اهل گعده و وقت‌گذرانی تفریحی طلبگی نبود و معاشرانی اندک داشت. در جلسات درس اخلاق مرحوم حاج شیخ عباس تهرانی که هر صبح جمعه در کتابخانه بخش قدیمی مدرسه حجتیه مشهور به پارک تشکیل می‌شد حضور دائمی داشت. وی از ‌آغاز نهضت روحانیت به رهبری امام خمینی همیشه در خفا یار و یاور انقلاب بود. نگارنده به یاد دارد شب‌هایی را که آقای مصباح به حجره برادرم مرحوم علی حجتی کرمانی در مدرسه آیة‌الله بروجردی مراجعه می‌کرد و چند نسخه از نشریه «بعثت» را که توسط مرحوم هاشمی رفسنجانی، مرحوم هادی خسروشاهی، مرحوم علی حجتی کرمانی و آقای دعایی مخفیانه منتشر می‌شد، می‌گرفت و زیر عبا پنهان می‌کرد تا در نشر مخفیانه آن شرکت فعال داشته باشد. خاطرات من از آن‌مرحوم به سال‌هایی بر می‌گردد که شهید بهشتی کلاس‌های درس شبانه‌ای در دبیرستان دین و دانش قم برقرار کرده بود و به ما دروس جدید از قبیل فیزیک، زبان، فلسفه علمی و… تدریس می‌کرد که استاد مصباح برجسته‌ترین علم‌آموز آن کلاس‌های فراموش نشدنی بود. در این کلاس‌ها بجز حقیر، استاد محمد مجتهد شبستری، شهید محمدجواد باهنر، حاج شیخ محمدعلی موحدی کرمانی، حاج شیخ زین‌العابدین قربانی، سیدعلی محقق داماد، مرحومان: سیدهادی خسروشاهی، عمید زنجانی، شیخ حسین حقانی زنجانی و سیدحسن طاهری خرم‌آبادی شرکت داشتند. نگارنده در جلساتی که با استاد فقید با هم داشتیم، از جمله در مناظره‌های قلمی و شفاهی من‌جمله مناظره (به پندار من ناموفق) تلویزیونی و نیز در هنگام اجتماع پیش‌خطبه‌های نمازجمعه ایشان یا پخش تلویزیونی جلسات درس تفسیر و فلسفه و اخلاق آن فقید سعید خاطره کلاس‌های درس شهید بهشتی در ذهنم تجدید می‌شد. ادامه دارد...

حجتی کرمانی: تعجب می‌کنید که او را تمجید می‌کنم؟ (2) ... خوانندگان ارجمندی که مناظرات و مباحثات حضوری و قلمی اینجانب را با آن عالم بزرگوار به یاد دارند، شگفت‌زده نشوند که اینجانب که در مناظرات و مقالات، نظریات سیاسی و اجتماعی آقای مصباح یزدی را به بوته نقد می‌کشیدم، اکنون در فضیلت آن مرد علم و تقوی قلم می‌زنم. من به این بزرگوارانِ مخالف و موافق نظرات حقیر و آقای مصباح عرض می‌کنم که حساب اختلاف‌نظر و اندیشه را در پاره‌ای از مسائل سیاسی و اجتماعی با وحدت‌نظر در امّهات مسائل کلامی و اخلاقی نباید مخلوط کرد. و نیز نباید فضائل انسان‌های عالم و متفکری چون استاد فقید مصباح را هرچند با ما هم‌نظر و هم‌عقیده نباشند (حتی نظر و عقیده‌ای صددرصد برخلاف ما داشته باشند) منکر شویم. من علی‌رغم همه اختلاف‌نظرهای بیّن و روشنی که با آن فقید علم و فضیلت داشتم، پیش‌از برگزاری همان مناظرات تلویزیونی، پشت سر ایشان نماز خواندم. ایشان را عادل، فاضل، متخلق به اخلاق و پاسدار راستین دین و قرآن و اخلاق و روحانیت می‌دانستم و اکنون که این سطر را می‌نویسم نیز چنینم. خدایش با اولیائش محمد و آل‌محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم محشور فرماید. ادامه دارد...

حجتی کرمانی: تعجب می‌کنید که او را تمجید می‌کنم؟ (3) ... در این‌جا با اغتنام از این فرصت، به یک بیماری سخت و دائم‌التّزاید و بنیان‌کَن و خانه‌برانداز جامعه کنونی در ایران که برخلاف انتظار پس‌از ۴۰ سال که از انقلاب اسلامی می‌گذرد و روز به روز در حال گسترش است، اشاره می‌کنم: و آن بیماری یک‌سونگری و خلط مقولات عقیدتی و اخلاقی با مواضع سیاسی و اجتماعی و بدتر از آن طرد و نفی دگراندیشان و تهمت و افترا و اشاعه دروغ و ریا و نفاق در سطوح بالا و پایین جامعه ماست (که ابتدا این رذائل از بالا به پایین می‌ریزد و متقابلاً هم از پایین به بالا اثر می‌کند). شما را به خدا بس کنید! ما باهم برادریم و اهل یک ملت و دین و مذهبیم. این دشمنی‌های بی‌حدوحصر و این کینه‌توزی‌های شگفت‌انگیز و باورنکردنی، آن‌هم از مدعیان پیروی از پیغمبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم و امامان معصوم علیهم‌السلام، آینده‌ای خطرناک در حد سقوط نظام اسلامی در پی دارد که آثار آن از در و دیوار و منبر و محراب و رسانه‌های حقیقی و مجازی و ارکان دولت و حاکمیت پیداست.