خبرگزاری حوزه،/ با انتشار قسمت بیست و نهم، سریال جذاب و در عین حال جنجالی "آقازاده" به ایستگاه پایانی خود رسید؛ سریالی که با وجود موافقان و البته مخالفان جدی، حقیقتاً سریالی خوش ساخت و دارای صراحتی جالب توجه در قالب یک اثر حرفه ای و متفکرانه بود که نشان می داد مخاطبان فراتر از رسانه ی رسمی تلویزیون، می توانند در این ژانر و قالب نیز با چنین آثاری ارتباط لازم را برقرار کنند، کما این که رکوردشکنی های پیاپی آقازاده در پلتفرم های اینترنتیِ پخش چنین محصولاتی گواه این مدعاست.

هر چند در این مدت برخی رسانه ها و البته منتقدان، این سریال را اثری سطحی و شعاری توصیف کرده اند که به جهت عبور از برخی خط قرمزها و دست گذاشتن بر روی سوژه های داغ برای مخاطب جالب و دنبال کننده بوده اما از حق نباید گذشت که در نگاهی منصفانه و در قیاس با بسیاری از سریال های شبکه نمایش خانگی و نیز تلویزیون و حتی سینما، "آقازاده" اثری نه شاهکار بلکه فراتر از حد متوسط به شمار می رود.

یکی از برگ برنده های این سریال، گذشته از تعلیق های جذاب در بطن فیلمنامه، ایفای نقش بازیگران آن است، به خصوص "امیر آقایی" که با ایفای نقش "نیما بحری" بهتر و مؤثرتر از دیگر هنرپیشه های این سریال، به چهره محبوب مخاطبان عام و البته بسیاری از منتقدان واقع شد.

از سویی نباید از نقش ویژه "حامد عنقا" در این محصول هنری و رسانه ای چشم پوشی کرد، چه آن که حاشیه هایی که شاید خود او به عنوان طراح، نویسنده و تهیه کننده این سریال، نقش اصلی را در ایجاد آن ها بر عهده داشت، در دیده شدن بیشتر آقازاده مؤثر بوده، هر چند که همان طور که گفته شد، محصول زحمات کارگردان، عوامل و بازیگران به گونه ای بوده که از بسیاری از سریال های دیگر، حداقل یک سر و گردن بالاتر بوده و حتی نوع تدوین و ریتم اثر نیز در نوع خود قابل توجه و جذاب است، هر چند شاید به مذاق برخی نیز این چینش، جالب و خیره کننده نبوده باشد.

به اعتقاد نگارنده، فراتر از بحث های همیشگی فرم و محتوا، آن چه در این سریال قابل توجه است، نشان دادن دنیای فاسد و پیچیده برخی آقازاده ها و مسئولان کشور است و این که رسانه ای چون شبکه نمایش خانگی تا چه حد می تواند فراتر از محدویت های تلویزیون، به نقد و چالش این مسایل تلخ اما واقعی بپردازد.

از این منظر باید به سازندگان و حامیان این سریال دست مریزاد گفت که فراتر از محافظه کاری های مرسوم و البته به دور از تلخ اندیشیِ صرف، کاری جالب و درعین حال حرفه ای عرضه کرده اند که البته مسلماً خالی از ایراد و اشکال هم نبوده، چنان که در خبرگزاری حوزه نیز در قالب مصاحبه هایی با برخی منتقدان و کارشناسان به تحلیل آن ها پرداخته ایم.

به هر حال همین که مردم در قاب هنر و رسانه ببینند در کنار آقازاده های بد، آقازاده های خوب نیز وجود دارد، کما این که به موازات مسئولان فاسد و قدرت طلب، مسئولان سالم و صالح و دلسوز نیز وجود دارند، به نظر دستاورد کمی نیست. این که شجاعت و جسارتی وجود دارد که این روابط فسادآمیز را به تصویر می کشد و به متولیان کشور از بابت وجود و گاه افزایش آن ها هشدار می دهد، مگر کم مساله ای است که حالا عده ای به بهانه های مختلف از جمله کینه توزی نسبت به "اوج" آن را نادیده می گیرند و یکسویه به قاضی می روند!؟

از این حیث به تصریح باید گفت که جامعه ما و شرایط کنونی حاکم بر این فضا می طلبد مسئولان و متولیان فرهنگ و هنر به حمایت از ساخت و عرضه چنین سریال ها و فیلم هایی بپردازند و از نقد جدی این مناسبات در زیرپوست سیاست، اجتماع و مدیریت کشور استقبال کنند.

سید محمد مهدی موسوی