پنجشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳ |۱۷ رمضان ۱۴۴۵ | Mar 28, 2024
آیت الله جوادی آملی

حوزه/ حضرت آیت الله جوادی در مراسم افتتاحیه سال تحصیلی حوزه علمیه تهران گفتند: حوزه علمیه یک وظیفه ای دارد، دانشگاه هم وظیفه ی دیگری، در واقع قبلا هر دو اینها در یک جا جمع بود، ولی در حال حاضر این دو وظیفه از هم جدا شده است، اما معیار هر دو یکی است.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» حضرت آیت الله جوادی، پیش از ظهر چهارشنبه ۱۰ شهریورماه، در آیین افتتاحیه سال تحصیلی حوزه علمیه تهران که در سالن همایش های مجتمع فرهنگی شهدای انقلاب اسلامی سرچشمه برگزار شد با بیان اینکه طلاب باید در راهبری جامعه انسانی نقش فعالی داشته باشند، اظهار داشتند: همه طلاب  در راهبری جامعه نقش اساسی دارند و از ذات اَقدس اِله مسئلت داریم آنچه خیر ملت است در سایه قرآن و عترت و به وسیله شما علمای بزرگوار و سایر اعلام اسلامی، منطق قرآن و عترت به خوبی در جامعه تبیین شود.

ایشان با بیان وظیفه ذاتی حوزه علمیه و دانشگاه، افزودند: حوزه علمیه یک وظیفه ای دارد، دانشگاه هم وظیفه ی دیگری، در واقع قبلا هر دو اینها در یک جا جمع بود، ولی در حال حاضر این دو وظیفه از هم جدا شده است، اما معیار هر دو یکی است. خدای سبحان بشر را آفرید و وظیفه خود دانست که برای آن انسان کامل معیار و محور خلافت قرار دهد که آن معیار علم به اَسماء الهی بود و انبیاء و ائمه(ع) را عالم به این اسماء حسنی قرار داد تا بتوانند پیام مستخلفه عنه را مستخلفه علیهم برسانند.

معظم له خاطرنشان کردند: انبیاء عموما و بخصوص وجود مبارک ختمی مرتبت(ص) آمدند تا این علم الهی را به مردم انتقال دهند. قرآن کریم سخنگوی خدای سبحان است و برنامه رسمی رهبران الهی را به انسان انتقال می دهد.

این مرجع تقلید اظهار کردند: در واقع وجود مبارک پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) معلم قرآن و حکمت و  محور نفوس هستند و این را نیز به خود پیامبر (ص) فرمود که ما حرف تازه ای داریم و علم تازه ای داریم که تو با همه نبوغ خدادادی خود توان آن را نداری تا از خود و یا از جای دیگر این علم را فرا بگیری. در واقع خداوند به پیامبر می فرماید، یعنی تو آن نیستی و  مقدور تو نیست که  این علم و اسماء را فرابگیری و همین تعبیر را نسبت به جامعه انسانی دارد که علم الهی و غیب را نمی توان بدون ارتباط با علم الهی فراگرفت.

حضرت آیت الله جوادی با بیان اینکه قرآن طریقه درس خواندن را به بشر آموزش داده است، گفتند: قرآن با بیانی زیبا در صدد فهم آموختن به انسان است تا طرز پژوهش و تحقیق را به نحو احسن یاد بگیرد و مثل علوم دیگر که در غرب وجود دارد مثله شده نباشد. طرز تحقیق آن است که وقتی انسان بخواهد چیزی را بشناسد آن موضوع را مثله و تقطیع نکند، بخشی را نگیرد و بخش‌های فراوان دیگر را کنار بگذارد، لذا این پژوهش نیست، بلکه  یک سلسله امور عادی است که به تجربه حسی از آن تعبیر می‌کنند و با این ابزار و با تلاش و کوشش می توان این چیزها را نیز یاد گرفت.

ایشان ادامه دادند: پیامبران و ائمه(ع) آمدند تا به بشریت بیاموزند چه باید بخواند و به چه طریق بخواند. این دو عنصر محوری را وحی یاد می‌دهد. در واقع علم واقعی این است که از کجا آمده ایم و غایت این سفر  به کجا ختم خواهد شد. اگر علوم به این نحو خوانده شده بود دیگر جنگ های اول و دوم که انسان های فراوانی کشته شدند، اتفاق نمی افتاد. طبق گفته غربی ها فقط در جنگ جهانی اول ۷۰ میلیون انسان کشته شد و این حاصل علومی است که به آن دو مولفه ای که اشاره شد توجه نداشتند.

معظم له یادآور شدند: در غرب به غیر از این علوم تجربی که در ساخت موشک و بمب بکار رفت بهره دیگری برده نشد و حاصل آن ساختن سلاح های اتمی و ... است و در حال حاضر نیز کار خانه های اسلحه سازی با تمام توان در حال کار هستند.

ایشان با بیان معیار تشخیص علم دینی از علم غیر دینی، اظهار کردند: علم دینی یعنی این که معلوم آن مثله شده نباشد و در حوزه ها از علم دینی بحث می کنند که قول الهی را داشته باشد و همچنین در دانشگاه ما نیز از فعل الهی بحث می کنند و در واقع در یک مسیر علم دینی قرار دارند.

انتهای پیام

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

نظرات

  • رسول ملکیان اصفهانی IR ۱۰:۳۱ - ۱۴۰۰/۰۶/۱۱
    1 0
    سلام با آرزوی سلامتی برای حضرت علامه عبدالله جوادی آملی مدظله العالی. ولی به نظر می رسد فهم دین و تبیین آن در جامعه نقش ابتدائی و اولیه برای رسالت حوزه های علمیه باشد. بلکه مشکل و رسالت مهم و بزرگ حوزه و روحانیت این است که چگونه میراث و آموخته های 1400 ساله خود را درجامعه عینیت ببخشد.بنظر می رسد با این هم دانش آموخته فاضل وعالم حوزوی و دانشگاهی در حوزه دین هنوز طاغوتها بخصوص اقتصادی در جامعه دوران و جولان می دهند و ما تماشگر و یا نهایتش تبیین و موعظه عدالت اجتماعی هستیم. بنظر می رسد بین فهم دین و تبیین آن با چگونه حضوریافتن عینی روحانیت درسنگرعینیت یافتن قرآن و عترت درجامعه دره های عمیق است. واقعا چگونه قرآن واهل بیت تجلی عینی درتاروپود مردم و جامعه خواهد بود؟ این همه استاد و شاگرد و کتاب و پایان نامه و...؟ اسلام عینی ؟ عدالت اجتماعی ؟ شهروند الهی ؟ سبک زندگی اسلامی ؟ و.... اینهمه قوانین و طرح های جمهوری اسلامی ؟.... و اینهه کارگزار وکارمند جمهوری اسلامی ؟...... اما اسلام عینی غیرازشعائر و عبادات و مراسم و مناسک کو؟.... ما ظاهرا فقط برای خودمان رسالت علمی یعنی فهم دین و تبیین آن (آموزش و پژوهش و تبلیغ و... به عنوان مرکزعلمی) و طاغوت سیاسی را رهبری کردیم و به همت مردم وشهدا کنار زدیم وبعد در حد کارعلمی و نماینده گی عقیدتی وسیاسی و حتی مدیران اجرائی در جمهوری اسلامی وارد شدیم لکن قرآن وعترت در جامعه نمود عینی ندارد و یا کمرنگ است ؟؟؟ باید دید گره کار کجاست که حوزه وروحانیت نقشی اصلی درتجلی یافتن دین درجامعه ومردم ندارد و از طرف دیگر حضور میراث دینی درجامعه و مردم ؟؟؟ دو مسئله کلان. هر کو نکند فهمی زین کلک خیال انگیز نقشش به حرام ار خود صورتگر چین باشد جام می و خون دل هر یک به کسی دادند در دایره قسمت اوضاع چنین باشد در کار گلاب و گل حکم ازلی این بود کاین شاهد بازاری وان پرده نشین باشد آن نیست که حافظ را رندی بشد از خاطر