جواد مزدآبادی، کارگردان سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با خبرگزاری حوزه، اظهار کرد: در ساخت یک اثر دینی فرقی نمی‌کند، ما در چه ژانری می‌خواهیم آن مفهوم را بیان کنیم، بلکه آنچه اهمیت دارد مضمون و پیامی است که منتقل می‌شود، والا اگر بخواهیم به صورت مستقیم و بدون ظرایف هنری به این موضوع بپردازیم به آسیب شعارزدگی مبتلا خواهیم شد.
وی افزود: علی حاتمی بیان کرده بود در فیلمسازی آنچه اهمیت دارد تأثیرگذاری است که فیلم بعد از تماشا در ذهن مخاطب باقی می‌گذارد. بهترین مثال برای این گفته علی حاتمی، فیلم خود وی «مادر» است. ما تصویری که از مادر در ذهنمان خلق شده همان فیلمی است که این فیلمساز بزرگ ساخته است.
این فیلمساز در پاسخ به این سوال که فیلم‌های دینی که به شعار زدگی گرفتار آمده‌اند چه آسیب‌هایی در پی دارند؟ گفت: این دسته از آثار نه تنها قادر نیستند جریان‌سازی ایجاد کنند، بلکه در برخی مواقع موجب عکس العمل منفی تماشاگر هم می‌شوند. این بزرگترین خطری است که می‌تواند فیلمسازی دینی ما را تهدید کند. برای رهایی از این معضل همانگونه که گفتم بهترین کار تکیه بر معنا و به کارگیری ظرایف هنری است.
کارگردان فیلم «طاووس‌های بی پر» ادامه داد: وقتی یک اثر دینی به صورت غیرمستقیم مضمون مورد نظرش را بیان می‌کند. در حقیقت به بیننده این حق را می‌دهد که خود پیرامون موضوع بیندیشد. همین اهمیت دادن به تماشاگر باعث خواهد شد او مضمون را پذیرفته و با آن ارتباط برقرار کند.
مزدآبادی تاکید کرد: فیلم‌های رضا میرکریمی به نظرم بهترین مثال برای آثار دینی در سینما هستند؛ آثاری نظیر «خیلی دور خیلی نزدیک» یا «زیر نور ماه» به شکلی لطیف و غیرمستقیم مضمون را به بیننده منتقل می‌کند. برای همین هم بعد از سال‌ها هنوز دیدن این آثار لذت‌بخش است.
وی، درباره الزام ساخت آثار دینی در سینما و تلویزیون بیان کرد: با کم‌کاری‌هایی که در این حوزه به ویژه در تلویزیون می‌شود متأسفانه در بین جوانان ما دین‌گریزی پیش آمده است! این اتفاق با فراگیر شدن فضای مجازی شکلی جدی‌تر به خود گرفته است. در این میان تنها آثارمعدودی نظیر «بچه مهندس» توانسته‌اند تا حدی تصویرگر ارزش‌های دینی در تلویزیون باشند والا اکثر تولیدات همانگونه که گفتم دستخوش شعارزدگی شده‌اند.
این فیلمساز متذکر شد: یکی از بهترین مسیرها برای تولید آثار دینی، ساخت اثر در حوزه کودک و نوجوان است اما متأسفانه ما در این زمینه کم کار هستیم. برای مثال در شبکه نمایش خانگی حتی نمی‌توانیم یک کار را پیدا کنیم که مخاطبش کودک و نوجوان باشد! این کم‌کاری در شرایطی است که مخاطب در این سن است که می‌تواند به مضمون یا پیامی علاقه مند شود والا در بزرگسالی او را جذب کردن، کار راحتی نیست.
مزدآبادی در پایان تاکید کرد: بهترین مثال برای یک اثر فاخر در حوزه کودک «قصه‌های مجید» است. این کار با حفظ شأن و مقام کودک دغدغه‌های آنها را بیان کرده بود.
انتهای پیام
