اجمال این روایت و سبب نامگذاری آن به «امّ داوود» چنین است:

جناب فاطمه، مادر داوود بن حسن (نوه پسری امام حسن مجتبی (علیه السلام)) دایه امام صادق (علیه السلام) بود، که فاطمه، امام صادق (علیه السلام) را شیر داده بود، هنگامی که «محمّد بن عبداللّه بن حسن» در مدینه قیام کرد، «منصور دوانیقی» لشکری را برای نبرد با آنان فرستاد که آنها را شکست دادند و محمّد و برادرش ابراهیم را کشتند، و عبداللّه بن حسن و جمعی از سادات را دستگیر نموده و به زندان عراق منتقل کردند، در میان آن گروه «داوود» نیز حضور داشت. مادر داوود می‌گوید: چون مدّتی از حبس فرزندم گذشت و از او خبری به من نرسید، بسیار پریشان شدم و پیوسته تضرّع و دعا می‌کردم و از صلحا و نیکان و برادران دینی برای نجات فرزندم طلب دعا می‌نمودم، ولی نتیجه‌ای نمی‌گرفتم و گاهی خبر کشته شدن داوود به من می‌رسید و گاه می‌گفتند که وی زنده است. روز به روز اندوه و مصیبت من بیشتر می‌شد و از دیدار او ناامیدتر می‌شدم. تا آن که شنیدم، امام صادق (علیه السلام) بیمار شده است. به عیادت آن حضرت رفتم، وقتی خواستم برخیزم، امام فرمود:

از داوود چه خبر داری؟ من وقتی که نام «داوود» را شنیدم، گریستم و گفتم: فدایت شوم، داوود در عراق زندانی است، من که از دیدار او ناامیدم! از شما التماس دعا دارم، او را دعا کنید، او برادر رضاعی شماست!

امام (علیه السلام) فرمود: چرا از دعای «استفتاح» و دعای «اجابت» و «نجاح» غافلی! این دعا، دعایی است که درهای اجابت الهی را می‌گشاید و فرشتگان از آن استقبال می‌کنند و دعا کننده را به اجابت دعایش، بشارت می‌دهند و کسی که این دعا را بخواند، پاداش او بهشت است.

پرسیدم: این دعا و عمل به آن چگونه است؟

امام (علیه السلام) فرمود: ماه رجب نزدیک شده است و این ماه، ماهی ارزشمند است و دعاها در آن به اجابت می‌رسد، در سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم ماه رجب، روزه بگیر! امام (علیه السلام) در ادامه نحوه اعمال را بیان کرد و فرمود: این دعا، بسیار شریف و پرارزش است که مشتمل بر اسم اعظم خداست و هر کس آن را بخواند، حاجت او برآورده می‌شود.

امّ داوود می‌گوید: آن حضرت، دعا را برای من نوشت، من آن را به خانه بردم و انجام دادم تا آن که در شب شانزدهم، پس از افطار و عبادت به خواب رفتم؛ رسول خدا (صلی الله علیه وآله) را در خواب دیدم، آن حضرت، علاوه بر بشارت بهشت و آمرزش گناهان، خبر آزادی و بازگشت فرزندم را به من داد؛ چند روزی نگذشت که پسرم آزاد شد و با عزّت و احترام نزدم بازگشت و جریان آزادی خود و اموری را که سبب آن شد، برای من تعریف کرد. (۷)

کیفیّت عمل امّ داوود:

چگونگی این عمل، مطابق روایت شیخ در «مصباح المتهجّد» به این نحو است که: روزهای سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم ماه رجب را روزه می گیری، در روز پانزدهم، نزدیک ظهر غسل می‌کنی و چون ظهر شد، نماز ظهر و عصر را بجا می آوری، در حالی که رکوع و سجود را نیکو انجام می‌دهی. خوب است این عمل در مکان خلوتی باشد که چیزی تو را مشغول نسازد و انسانی با تو سخن نگوید؛ وقتی که نمازت به پایان رسید؛ رو به قبله می‌نشینی و این سوره‌ها را می‌خوانی:

۱ سوره حمد، صد مرتبه.

۲ سوره اخلاص، (قل هو اللّه احد)، صد مرتبه.

۳ آیة الکرسی، ده مرتبه.

۴ سوره‌های انعام، اسرا، کهف، لقمان، یس، صافّات، حم سجده (فصّلت)، حمعسق (شوری)، دخان، فتح، واقعه، مُلک، ن و القلم و سوره انشقاق تا آخر قرآن، پس از پایان سوره‌های قرآنی، در همان حال که رو به قبله نشسته ای، این دعا را بخوان:

صَدَقَ اللهُ الْعَظیمُ، اَلَّذی لا اِلهَ اِلاّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ، ذُو الْجَلالِ وَالاِْکْرامِ،

درست فرمود خدای بزرگی که معبودی جز او نیست زنده و پاینده و صاحب جلالت و بزرگواری است

اَلرَّحْمنُ الرَّحیمُ، اَلْحَلیمُ الْکَریمُ، اَلَّذی لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْءٌ، وَهُوَ السَّمیعُ الْعَلیمُ، اَلْبَصیرُ الْخَبیرُ،

بخشاینده و مهربان بردبار و کریم است آن که مانندش چیزی نیست و او شنوا و دانا و بینا و آگاه است،

شَهِدَ اللهُ اَنَّهُ لا اِلهَ اِلاَّ هُوَ، وَالْمَلائِکَةُ وَاُولُوا الْعِلْمِ، قآئِماً بِالْقِسْطِ لا اِلهَ اِلاَّ هُوَ الْعَزیزُ الْحَکیمُ،

گواه است خدا که معبودی جز او نیست و فرشتگان و دانشوران گواهی داده اند که خدایی جز او نیست که عدالت بدو پایدار است و او عزیز و حکیم است

وَبَلَّغَتْ رُسُلُهُ الْکِرامُ، وَاَنَا عَلی ذلِکَ مِنَ الشّاهِدینَ،

و پیمبران بزرگوارش نیز آن را به مردم رساندند و من بر این مطلب گواهی دهم

اَللّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ وَلَکَ الْمَجْدُ، وَلَکَ الْعِزُّ وَلَکَ الْفَخْرُ، وَلَکَ الْقَهْرُ وَلَکَ النِّعْمَةُ،

خدایا از آن توست ستایش و از آن توست مجد و برای تو است عزت و خاص توست افتخار و شایسته تو است قهر و مخصوص توست نعمت

وَلَکَ الْعَظَمَةُ وَلَکَ الرَّحْمَةُ، وَلَکَ الْمَهابَةُ وَلَکَ السُّلْطانُ، وَلَکَ الْبَهآءُ وَلَکَ الاِْمْتِنانُ،

و از آن توست عظمت و مخصوص توست رحمت و برای توست شکوه و خاص توست سلطنت و از آن توست درخشندگی و مخصوص توست نعمت بخشی

وَلَکَ التَّسْبیحُ وَلَکَ التَّقْدیسُ، وَلَکَ التَّهْلیلُ وَلَکَ التَّکْبیرُ، وَلَکَ ما یُری وَلَکَ ما لا یُری،

و برای توست پاکی و از آن توست پاکیزگی و برای توست یکتایی و مخصوص توست بزرگی و ملک توست آنچه دیده شود و آنچه دیده نشود

وَلَکَ ما فَوْقَ السَّمواتِ الْعُلی، وَلَکَ ما تَحْتَ الثَّری، وَلَکَ الاَْرَضُونَ السُّفْلی،

و از توست آنچه بالای آسمانهای بلند است و از توست آنچه زیر زمین است و از توست زمینهای زیرین

وَلَکَ الاْخِرَةُ وَالاُْولی، وَلَکَ ما تَرْضی بِهِ مِنَ الثَّنآءِ وَالْحَمْدِ وَالشُّکرِ وَالنَّعْمآءِ،

و از آن توست دنیا و آخرت و مخصوص توست آن و حمد و ثنا و شکری که تو بپسندی و آنچه نعمت است نیز از توست

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی جَبْرَئیلَ اَمینِکَ عَلی وَحْیِکَ، وَالْقَوِیِّ عَلی اَمْرِکَ، وَالْمُطاعِ فی سَمواتِکَ،

خدایا درود فرست بر جبرئیل امین بر وحی تو و نیرومند در کار تو و آن کس که در آسمان‌ها

وَمَحالِّ کَراماتِکَ، اَلْمُتَحَمِّلِ لِکَلِماتِکَ، اَلنّاصِرِ لاَِنْبِیآئِکَ، اَلْمُدَمِّرِ لاَِعْدآئِکَ،

و جایگاه‌های کرامتهایت فرمانش برند آن کس که سخنان تو را برساند یاور پیمبرانت و سرنگون کننده دشمنانت

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی میکائیلَ مَلَکِ رَحْمَتِکَ، وَالْمَخْلُوقِ لِرَأْفَتِکَ، وَالْمُسْتَغْفِرِ الْمُعینِ لاَِهْلِ طاعَتِکَ،

خدایا درود فرست بر میکائیل فرشته رحمتت و آفریده شده برای بردن مهرت و آمرزش خواه و کمک کار فرمانبرانت

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی اِسْرافیلَ حامِلِ عَرْشِکَ، وَصاحِبِ الصُّورِ الْمُنْتَظِرِ لاَِمْرِکَ، اَلْوَجِلِ الْمُشْفِقِ مِنْ خیفَتِکَ،

خدایا درود فرست بر اسرافیل حمل کننده عرشت و صاحب صور آن که چشم به راه دستور توست و نگران و بیمناک است از ترس تو

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی حَمَلَةِ الْعَرْشِ الطّاهِرینَ، وَعَلَی السَّفَرَةِ الْکِرامِ الْبَرَرَةِ الطَّیِّبینَ، وَعَلی مَلائِکَتِکَ الْکِرامِ الْکاتِبینَ،

خدایا درود فرست بر حاملین پاکیزه عرش و بر سفیران گرامی و آن نیکان پاک و بر فرشتگان بزرگوار نویسنده

وَ عَلی مَلائِکَةِ الْجِنانِ، وَخَزَنَةِ النّیرانِ، وَمَلَکِ الْمَوْتِ وَالاَْعْوانِ، یا ذَاالْجَلالِ وَالاِْکْرامِ،

و بر فرشتگان بهشت و نگهبانان دوزخ و فرشته مرگ و کمک کارانش ای صاحب جلالت و بزرگواری

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی اَبینا آدَمَ بَدیعِ فِطْرَتِکَ، اَلَّذی کَرَّمْتَهُ بِسُجُودِ مَلائِکَتِکَ، وَاَبَحْتَهُ جَنَّتَکَ،

خدایا درود فرست بر پدر ما آدم پدیده خلقت که گرامیش داشتی به سجده کردن فرشتگانت و مباح کردی بر او بهشتت را

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی اُمِّنا حَوّآءَ الْمُطَهَّرَةِ مِنَ الرِّجْسِ، اَلْمُصَفّاتِ مِنَ الدَّنَسِ، اَلْمُفَضَّلَةِ مِنَ الاِْنْسِ، اَلْمُتَرَدِّدَةِ بَیْنَ مَحالِّ الْقُدْسِ،

خدایا درود فرست بر مادر ما حوا که از پلیدی پاک و از چرکی و آلودگی مصفا گشت و از میان آدمیان برتری داشت و در میان جایگاه‌های قدسیان رفت و آمد کرده

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی هابیلَ وَشَیْث وَاِدْریسَ وَنُوح، وَهُود وَصالِح،

خدایا درود فرست بر هابیل و شیث و ادریس و نوح و هود و صالح

وَاِبْراهیمَ وَاِسْماعیلَ، وَاِسْحقَ وَیَعْقُوبَ، وَیُوسُفَ وَالاَْسْباطِ، وَلُوط وَشُعَیْب،

و ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و یوسف و اسباط (یعقوب) و لوط و شعیب

وَاَیُّوبَ وَمُوسی، وَهارُونَ وَیُوشَعَ، وَمیشا وَالْخِضْرِ، وَذِی الْقَرْنَیْنِ وَیُونُسَ،

و ایوب و موسی و هارون و یوشع و میشا و خضر و ذی القرنین و یونس

وَاِلْیاسَ وَالْیَسَعَ، وَذِی الْکِفْلِ وَطالُوتَ، وَداوُدَ وَسُلَیْمانَ، وَزَکَرِیّا وَشَعْیا،

و الیاس و الیسع و ذا الکفل و طالوت و داوود و سلیمان و زکریا و شعیا

وَ یَحْیی وَتُورَخَ، وَمَتّی وَاِرْمِیا، وَحَیْقُوقَ وَدانِیالَ، وَعُزَیْر وَعیسی،

و یحیی و تورخ و متی و ارمیا و حیقوق و دانیال و عزیر و عیسی

وَ شَمْعُونَ وَجِرْجیسَ، وَالْحَوارِیّینَ وَالاَْتْباعِ، وَخالِد وَحَنْظَلَةَ وَلُقْمانَ،

و شمعون و جرجیس و حواریین عیسی و پیروانشان و خالد و حنظله و لقمان

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَارْحَمْ مُحَمَّداً وَآلَ مُحَمَّد، وَبارِکْ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد،

خدایا درود فرست بر محمّد و آل محمّد و رحمت فرست بر محمّد وآل محمّد و برکت فرست بر محمّد و آل محمّد

کَما صَلَّیْتَ وَرَحِمْتَ وَبارَکْتَ عَلی اِبْراهیمَ وَآلِ اِبْراهیمَ، اِنَّکَ حَمیدٌ مَجیدٌ،

چنانچه درود فرستادی و رحمت و برکت فرستادی بر ابراهیم و آل ابراهیم که براستی تویی ستوده و بزرگوار

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلَی الاَْوْصِیآءِ، وَالسُّعَدآءِ وَالشُّهَدآءِ وَاَئِمَّةِ الْهُدی،

خدایا درود فرست بر اوصیا و اهل سعادت و شهیدان و امامان راهنما

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلَی الاَْبْدالِ وَالاَْوْتادِ، وَالسُّیّاحِ وَالْعُبّادِ، وَالْمُخْلِصینَ وَالزُّهّادِ، وَاَهْلِ الجِدِّ وَالاِْجْتِهادِ،

خدایا درود فرست بر ابدال (دسته‌ای از صلحا) و اوتاد و سیاحان و پرستش کنندگان و مخلصان و پارسایان و اهل جدیت و کوشش

وَ اخْصُصْ مُحَمَّداً وَاَهْلَ بَیْتِهِ بِاَفْضَلِ صَلَواتِکَ، وَاَجْزَلِ کَراماتِکَ،

و مخصوص گردان محمّد و خاندانش را به بهترین درودهایت و فراوان‌ترین کرامتهایت

وَ بَلِّغْ رُوحَهُ وَجَسَدَهُ مِنّی تَحِیَّةً وَسَلاماً، وَزِدْهُ فَضْلاً وَشَرَفاً وَکَرَماً،

و به روح و جسدش از جانب من تحیّت و سلامی برسان و فضل و شرافت و بزرگواریش را فزون کن

حَتّی تُبَلِّغَهُ اَعْلی دَرَجاتِ اَهْلِ الشَّرَفِ مِنَ النَّبِیّینَ وَالْمُرْسَلینَ، وَالاَْفاضِلِ الْمُقَرَّبینَ،

به حدی که او را به اعلی درجه اهل شرافت از پیمبران و رسولان و فاضلان مقربت برسانی

اَللّهُمَّ وَصَلِّ عَلی مَنْ سَمَّیْتُ وَمَنْ لَمْ اُسَمِّ مِنْ مَلائِکَتِکَ، وَاَنْبِیآئِکَ وَرُسُلِکَ وَاَهْلِ طاعَتِکَ،

خدایا درود فرست بر هرکس که من نام بردم و هرکه از فرشتگان و پیمبران و رسولان و فرمانبردارانت را که من نام نبردم

وَاَوْصِلْ صَلَواتی اِلَیْهِمْ وَاِلی اَرْواحِهِمْ، وَاجْعَلْهُمْ اِخْوانی فیکَ وَاَعْوانی عَلی دُعآئِکَ،

و درودهای مرا بر ایشان و بر ارواحشان برسان و آنان را برادران من در دین و کمک کارانم در دعای به درگاهت قرار ده

اَللّهُمَّ اِنّی اَسْتَشْفِعُ بِکَ اِلَیْکَ، وَبِکَرَمِکَ اِلی کَرَمِکَ،

خدایا من شفیع گردانم تو را پیش خودت و کرمت را پیش کرمت

وَ بِجُودِکَ اِلی جُودِکَ، وَبِرَحْمَتِکَ اِلی رَحْمَتِکَ، وَبِاَهْلِ طاعَتِکَ اِلَیْکَ،

و جودت را پیش جودت و رحمتت را پیش رحمتت و اهل طاعتت را پیش درگاهت

وَاَسئَلُکَ اللّهُمَّ بِکُلِّ ما سَئَلَکَ بِهِ اَحَدٌ مِنْهُمْ، مِنْ مَسْئَلَة شَریفَة غَیْرِ مَرْدُودَة،

و از تو خواهم خدایا به هرچه یکی از آنها بوسیله آن تو را خواسته از سؤالهای شریفی که برنگشته

وَبِما دَعَوْکَ بِهِ مِنْ دَعْوَة مُجابَة غَیْرِ مُخَیَّبَة، یا اَللهُ یا رَحْمنُ یا رَحیمُ،

و به آنچه تو را خوانده اند از دعای پذیرفته شده ای که به نومیدی نکشیده ای خدا ای بخشاینده ای مهربان

یا حَلیمُ یا کَریمُ، یا عَظیمُ یا جَلیلُ، یا مُنیلُ یا جَمیلُ، یا کَفیلُ یا وَکیلُ،

ای بردبار ای کریم ای بزرگ ای با جلالت ای بخشنده ای زیبا ای سرپرست ای وکیل

یا مُقیلُ یا مُجیرُ، یا خَبیرُ یا مُنیرُ، یا مُبیرُ یا مَنیعُ، یا مُدیلُ یا مُحیلُ،

ای نادیده گیر ای پناه ده ای آگاه ای روشنی ده ای نابود کن ای والامقام ای چرخاننده ای جابه جا کننده

یا کَبیرُ یا قَدیرُ، یا بَصیرُ یا شَکُورُ، یا بَرُّ یا طُهْرُ، یا طاهِرُ یا قاهِرُ،

ای بزرگ ای توانا ای بینا ای شکرپذیر ای نیکوکار ای پاک ای پاکیزه ای قاهر

یا ظاهِرُ یا باطِنُ، یا ساتِرُ یا مُحیطُ، یا مُقْتَدِرُ یا حَفیظُ، یا مُتَجَبِّرُ یا قَریبُ،

ای پیدا ای پنهان ای پرده پوش ای احاطه دار ای با اقتدار ای نگهبان ای دارای بزرگی ای نزدیک

یا وَدُودُ یا حَمیدُ، یا مَجیدُ یا مُبْدِئُ، یا مُعیدُ یا شَهیدُ، یا مُحْسِنُ یا مُجْمِلُ،

ای محبوب همه ای ستوده ای بزرگوار ای پدیدآرنده ای بازگرداننده ای گواه ای احسان بخش ای نیکوبخش

یا مُنْعِمُ یا مُفْضِلُ، یا قابِضُ یا باسِطُ، یا هادی یا مُرْسِلُ، یا مُرْشِدُ یا مُسَدِّدُ،

ای نعمت بخش ای زیاده بخش ای گیرنده ای گشایش ده ای راهنما ای فرستنده ای رهنمون ای محکم کننده

یا مُعْطی یا مانِعُ، یا دافِعُ یا رافِعُ، یا باقی یا واقی، یا خَلاّقُ یا وَهّابُ،

ای دهنده ای منع کننده ای جلوگیرنده ای بلند کننده ای باقی ای نگهدار ای آفریننده ای بخشش پیشه

یا تَوّابُ یا فَتّاحُ، یا نَفّاحُ یا مُرْتاحُ، یا مَنْ بِیَدِهِ کُلُّ مِفْتاح، یا نَفّاعُ یا رَؤُفُ یا عَطُوفُ،

ای توبه پذیر ای گشاینده ای زیاده بخش ای رحمت بخش ای که بدست اوست هر کلید ای سودرسان ای مهربان ای باعطوفت

یا کافی یا شافی، یا مُعافی یا مُکافی، یا وَفِیُّ یا مُهَیْمِنُ، یا عَزیزُ یا جَبّارُ یا مُتَکَبِّرُ،

ای کفایت کننده ای درمان بخش ای بهبودی بخش ای پاداش دهنده ای با وفا ای نگهبان خلق ای با عزت ای جبار ای بزرگوار

یا سَلامُ یا مُؤْمِنُ، یا اَحَدُ یا صَمَدُ، یا نُورُ یا مُدَبِّرُ، یا فَرْدُ یا وِتْرُ،

ای سلامت بخش ای ایمنی بخش ای یکتا ای بی نیاز ای نور ای مدبر کارها ای یگانه ای تنها

یا قُدُّوسُ یا ناصِرُ، یا مُونِسُ یا باعِثُ، یا وارِثُ یا عالِمُ، یا حاکِمُ یا بادی،

ای پاکیزه ای یاور ای همدم ای برانگیزنده ای ارث برنده ای دانا ای حکم کننده ای آغاز کننده

یا مُتَعالی یا مُصَوِّرُ، یا مُسَلِّمُ یا مُتَحَبِّبُ، یا قآئِمُ یا دآئِمُ، یا عَلیمُ یا حَکیمُ،

ای برتر ای صورت بخش ای سلامت بخش ای دوستیورز ای قائم به کار خلق ای جاویدان ای دانا ای فرزانه

یا جَوادُ یا بارِیءُ، یا بآرُّ یا سآرُّ، یا عَدْلُ یا فاصِلُ، یا دَیّانُ یا حَنّانُ،

ای بخشنده ای آفریننده ای نیکوکار ای شادی بخش ای دادگستر ای جداکننده ای جزا ده ای نعمت بخش

یا مَنّانُ یا سَمیعُ، یا بَدیعُ یا خَفیرُ، یا مُغَیِّرُ یا ناشِرُ، یا غافِرُ یا قَدیمُ، یا مُسَهِّلُ یا مُیَسِّرُ،

ای عطابخش ای شنوا ای پدیدآرنده ای پناه ده ای تغییر دهنده ای نشر دهنده ای آمرزنده ای قدیم ای آسان کننده ای هموارکننده

یا مُمیتُ یا مُحْیی، یا نافِعُ یا رازِقُ، یا مُقْتَدِرُ یا مُسَبِّبُ، یا مُغیثُ یا مُغْنی یا مُقْنی،

ای میراننده ای زنده کننده ای سود ده ای روزی ده ای با اقتدار ای سبب ساز ای فریادرس ای بی نیاز کننده ای دارایی دهنده

یا خالِقُ یا راصِدُ، یا واحِدُ یا حاضِرُ، یا جابِرُ یا حافِظُ، یا شَدیدُ یا غِیاثُ، یا عآئِدُ یا قابِضُ،

ای آفریننده ای نگهبان ای یگانه ای حاضر ای جبران کننده ای نگهدار ای استوار ای فریادرس ای ثروت ده ای گیرنده

یا مَنْ عَلا فَاسْتَعْلی، فَکانَ بِالْمَنْظَرِ الاَْعْلی، یا مَنْ قَرُبَ فَدَنا، وَبَعُدَ فَنَای، وَعَلِمَ السِّرَّ وَاَخْفی،

ای که والایی و برتری و به دیدگاه اعلایی ای که نزدیکی و بسیار هم نزدیک و دور است و بسیار هم دور دانای سرّ و نهان

یا مَنْ اِلَیْهِ التَّدْبیرُ وَلَهُ الْمَقادیرُ، وَیا مَنِ الْعَسیرُ عَلَیْهِ [سَهْلٌ] یَسیرٌ، یا مَنْ هُوَ عَلی ما یَشآءُ قَدیرٌ،

ای که تدبیر امور با اوست و اندازه‌ها از اوست و ای که دشوار برای او سهل و آسان است ای که بر هرچه بخواهد تواناست

یا مُرْسِلَ الرِّیاحِ، یا فالِقَ الاِْصْباحِ، یا باعِثَ الاَْرْواحِ، یا ذَا الْجُودِ وَالسَّماحِ،

ای فرستنده بادها ای شکافنده سپیده صبح ای برانگیزاننده ارواح ای صاحب جود و سخاوت

یا رآدَّ ما قَدْ فاتَ، یا ناشِرَ الاَْمْواتِ، یا جامِعَ الشَّتاتِ، یا رازِقَ مَنْ یَشآءُ [بِغَیْرِ حِساب]،

ای برگرداننده آنچه از دست رفته ای زنده کننده مردگان ای گردآورنده پراکنده‌ها ای روزی ده بی حساب بهر که خواهی

وَ یا فاعِلَ ما یَشآءُ کَیْفَ یَشآءُ، وَیا ذَاالْجَلالِ وَالاِْکْرامِ، یا حَیُّ یا قَیُّومُ،

و ای انجام دهنده هرچه بخواهی بهر طور که خواهی و ای صاحب جلالت و بزرگواری ای زنده ای پاینده

یا حَیّاً حینَ لا حَیَّ، یا حَیُّ یا مُحْیِیَ الْمَوْتی، یا حَیُّ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ، بَدیعُ السَّمواتِ وَالاَْرْضِ،

ای زنده در آن هنگام که زنده ای نبود ای زنده کن مردگان ای زنده که معبودی جز تو نیست پدیدآرنده آسمان‌ها و زمین

یا اِلهی وَسَیِّدی صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَارْحَمْ مُحَمَّداً وَآلَ مُحَمَّد، وَبارِکْ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد،

ای معبود من و آقای من درود فرست بر محمّد و آل محمّد و رحمت فرست بر محمّد و آل محمّد و برکت ده بر محمّد و آل محمّد

کَما صَلَّیْتَ وَبارَکْتَ وَرَحِمْتَ عَلی اِبْراهیمَ وَآلِ اِبْراهیمَ، اِنَّکَ حَمیدٌ مَجیدٌ،

چنانچه درود فرستادی و برکت دادی و رحمت فرستادی بر ابراهیم و آل ابراهیم که براستی تویی ستوده و بزرگوار

وَارْحَمْ ذُلّی وَفاقَتی وَفَقْری، وَانْفِرادی وَوَحْدَتی، وَخُضُوعی بَیْنَ یَدَیْکَ، وَاعْتِمادی عَلَیْکَ، وَتَضَرُّعی اِلَیْکَ،

و رحم کن به خواری من و بیچارگیم و نداریم و تک و تنهاییم و فروتنیم در برابرت و اعتمادی که بر تو دارم و زاریم به درگاهت

اَدْعُوکَ دُعآءَ الْخاضِعِ الذَّلیلِ، اَلْخاشِعِ الْخآئِفِ، اَلْمُشْفِقِ الْبآئِسِ، اَلْمَهینِ الْحَقیرِ،

تو را خوانم خواندن شخص فروتن خوار خاشع ترسان هراسان پریشان بی مقدار کوچک

اَلْجائِعِ الْفَقیرِ، اَلْعآئِذِ الْمُسْتَجیرِ، اَلْمُقِرِّ بِذَنْبِهِ، اَلْمُسْتَغْفِرِ مِنْهُ، اَلْمُسْتَکینِ لِرَبِّهِ،

گرسنه فقیر پناهنده پناه خواه معترف به گناه آمرزش خواه از گناه درمانده و زاری کننده به درگاه پروردگار

دُعآءَ مَنْ اَسْلَمَتْهُ ثِقَتُهُ (۹)، وَرَفَضَتْهُ اَحِبَتُّهُ، وَعَظُمَتْ فَجیعَتُهُ،

خواندن شخصی که یاران مورد اعتمادش او را واگذارده و دوستانش او را رها کرده و درد جانسوزش بزرگ گشته

دُعآءَ حَرِق حَزین، ضَعیف مَهین، بآئِس مُسْتَکین بِکَ مُسْتَجیر،

خواندن شخص دلسوخته غمگین ناتوان بی مقدار پریشان درمانده ای که به تو پناه آورده

اَللّهُمَّ وَاَسئَلُکَ بِاَنَّکَ مَلیکٌ، وَاَنَّکَ ما تَشآءُ مِنْ اَمْر یَکُونُ، وَاَنَّکَ عَلی ما تَشآءُ قَدیرٌ،

خدایا از تو خواهم چون تویی فرمانروا و تو چنانی که هرکاری را بخواهی می‌شود و تویی که بر هر چه بخواهی توانایی

وَاَسئَلُکَ بِحُرْمَةِ هذَا الشَّهْرِ الْحَرامِ، وَالْبَیْتِ الْحَرامِ، وَالْبَلَدِ الْحَرامِ،

و از تو خواهم به حرمت این ماه محترم و خانه محترم (کعبه) و شهر محترم (مکه)

وَالرُّکْنِ وَالْمَقامِ، وَالْمَشاعِرِ الْعِظامِ، وَبِحَقِّ نَبِیِّکَ مُحَمَّد عَلَیْهِ وَآلِهِ السَّلامُ،

و رکن و مقام و مشعرهای بزرگ (جاهای مناسک حج) و به حق پیامبرت محمّد علیه و آله السلام

یا مَنْ وَهَبَ لاِدَمَ شَیْثاً، وَلاِِبْراهیمَ اِسْماعیلَ وَاِسْحاقَ،

ای که شیث را به آدم بخشیدی و اسماعیل و اسحاق را به ابراهیم دادی

وَیا مَنْ رَدَّ یُوسُفَ عَلی یَعْقُوبَ، وَیا مَنْ کَشَفَ بَعْدَ الْبَلاءِ ضُرَّ اَیُّوبَ،

و ای که یوسف را به یعقوب برگرداندی و ای که پس از مبتلا شدن ایوب ناراحتیش را برطرف کردی

یا رآدَّ مُوسی عَلی اُمِّهِ، وَزآئِدَ الْخِضْرِ فی عِلْمِهِ،

ای که موسی را به مادرش برگرداندی و دانش خضر را افزون کردی

وَیا مَنْ وَهَبَ لِداوُدَ سُلَیْمانَ، وَلِزَکَرِیّا یَحْیی، وَلِمَرْیَمَ عیسی،

ای که دادی به داود و سلیمان را و به زکریا یحیی را و به مریم عیسی را

یا حافِظَ بِنْتِ شُعَیْب، وَیا کافِلَ وَلَدِ اُمِّ مُوسی،

ای نگهدار دختر شعیب ای کفالت کننده فرزند مادر موسی

اَسئَلُکَ اَنْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَاَنْ تَغْفِرَ لِی ذُنُوبی کُلَّها،

از تو خواهم که درود فرستی بر محمّد و آل محمّد و گناهانم را بیامرزی

وَ تُجیرَنی مِنْ عَذابِکَ، وَتُوجِبَ لی رِضْوانَکَ، وَاَمانَکَ وَاِحْسانَکَ، وَغُفْرانَکَ وَجِنانَکَ،

و از عذاب خود مرا در پناه گیری و مرا مستوجب خشنودی و ایمنی و احسان و آمرزش و بهشتت قرار دهی

وَ اَسئَلُکَ اَنْ تَفُکَّ عَنّی کُلَّ حَلْقَة بَیْنی وَبَیْنَ مَنْ یُؤْذینی، وَتَفْتَحَ لی کُلَّ باب،

و از تو خواهم که باز کنی برایم هر حلقه ای که میان من و میان آزار کننده من است و بگشایی به رویم هر دری را

وَ تُلَیِّنَ لی کُلَّ صَعْب، وَتُسَهِّلَ لی کُلَّ عَسَیر، وَتُخْرِسَ عَنّی کُلَّ ناطِق بِشَرٍّ،

و نرم کنی برایم هر دشواری را و آسان کنی برایم هر مشکلی را و لال کنی از من زبان هر بدگو را

وَتَکُفَّ عَنّی کُلَّ باغ، وَتَکْبِتَ عَنّی کُلَّ عَدُوٍّ لی وَحاسِد، وَتَمْنَعَ مِنّی کُلَّ ظالِم،

و بازداری از من هر زورگو را و خوار کنی دشمنان و حسودان مرا و بازداری از من هر ستمگری را

وَتَکْفِیَنی کُلَّ عآئِق یَحُولُ بَیْنی وَبَیْنَ حاجَتی، وَیُحاوِلُ اَنْ یُفَرِّقَ بَیْنی وَبَیْنَ طاعَتِکَ، وَیُثَبِّطَنی عَنْ عِبادَتِکَ،

و کفایت کنی از من هر مانعی را که میان من و حاجتم حائل شود و بخواهد که میان من و اطاعت تو را جدایی اندازد و از پرستش تو بازم دارد

یا مَنْ اَلْجَمَ الْجِنَّ الْمُتَمَرِّدینَ، وَقَهَرَ عُتاةَ الشَّیاطینِ، وَاَذَلَّ رِقابَ الْمُتَجَبِّرینَ، وَرَدَّ کَیْدَ الْمُتَسَلِّطینَ عَنِ الْمُسْتَضْعَفینَ،

ای که مهار کردی جنیان نافرمان را و مقهور ساختی شیاطین سرکش را و گردنِ گردن کشان را به خواری کشاندی و نقشه‌های شوم مسلّط شدگان را از ناتوانها بازگرداندی

اَسئَلُکَ بِقُدْرَتِکَ عَلی ما تَشآءُ، وَتَسْهیلِکَ لِما تَشآءُ کَیْفَ تَشآءُ، اَنْ تَجْعَلَ قَضآءَ حاجَتی فیما تَشآءُ.

از تو خواهم به حق تواناییت بر هرچه خواهی و آسان کردنت هر چه را بهر نحو که خواهی که قرار دهی برآوردن حاجتم را در هر چه خواهی.

آنگاه بر زمین سجده کن و دو طرف صورت را روی خاک (روی مهر) بگذار و بگو:

اَللّهُمَّ لَکَ سَجَدْتُ، وَبِکَ امَنْتُ، فَارْحَمْ ذُلّی وَفاقَتی، وَاجْتِهادی وَتَضَرُّعی، وَمَسْکَنَتی وَفَقْری اِلَیْکَ یا رَبِّ.

خدایا برای تو سجده می‌کنم و به تو ایمان دارم پس رحم کن به خواری من و نداریم و سعی و کوششم و زاری و بیچارگی ام و نیازم به درگاهت ای پروردگار.

و کوشش کن که اشکی از چشمانت سرازیر شود، هرچند اندک باشد که این علامت استجابت دعاست.