خبرگزاری حوزه | نوزدهم شوال، سالروز غروب خورشیدی از افق فقاهت، اسوه ی همت و خدمت، خادم درگاه ولایت و مروج احکام شریعت، تکیه گاه امن مرجعیت، گنجی از تبار صالحان، ستاره درخشانی از سرزمین عالم پرور گلپایگان، آیت الله زاده معظم ، مرحوم آقای حاج سید مهدی گلپایگانی اعلی الله مقامه الشریف است.
ابر مردی که با چراغ علم و بصیرت، کشتی نجات مرجعیت را همراهی می نمود و در طول تاریخ زندگی پر فراز و نشیبش، لحظه ای از مسیر خدمت به ایتام آل محمّد علیهم السلام غافل نشد و همواره خود را عبد کوی هل اتی می پنداشت و در این راه مقدس تا آخر عمر گرانبهایش پایبند بود.
قلب رئوف آن عالم ربانی مملوّ از عشق به خاندان بیت رسالت علیهم السلام بوده و تولی و تبری در وجود مبارکش موج می زد و برای ترویج مذهب حقه اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام نه تنها ایران بلکه از هند و تا لبنان، از آسیا تا اروپا طی طریق می کرد و آثار و خدمات بی بدیلی از خود به یادگار گذاشت.
شخصیت با عظمتی که فراتر از زمانش بود که در روزگاری که برخی مدعیان با کوته نظری تبلیغ دین را محدود به مکان های خاصی می دانستند، آن اندیشمند والامقام، افق نگاهش را در دهکده ی جهانی ترسیم نموده بود و با تأسیس بزرگترین مرکز اسلامی در اروپا، ایجاد اشتغال برای شیعیان مظلوم هند و تأسیس دارالایتام در لبنان و ساخت بیمارستان و خیریه و مجتمع های متعدد علمی و فرهنگی در اقصی نقاط جهان چشم انداز وسیع و گسترده ای را بوجود آورد که امروزه جهان اسلام به یمن افق بی بدیل نگاهش در حرکت است و شیعه خود را مدیون قدم های الهی او می داند.
امروز که چهل و ششمین سالگرد ارتحال شهادت گونه ی آن مجاهد نستوه است، جای خالی او که عصا و تکیه گاه پیشوای دینی عصر، آیت الله العظمی آقای گلپایگانی قدس سره بود کاملاً ملموس است.
هرگاه در هر کجای عالم، بوی غربت دین، بدعت ها و حرمت دری ها به ساحت مقدس آل الله بر مشام می رسید، سر از پا نشناخته و بعنوان بازوی نصرت مرجعیت شیعه به یاری آنها می شتافت.
او بر آن اندیشه بود که اسلام به معنای حُرّیت، آزادی و آزادگی در سایه ی عقلانیت است و عطش جامعه در زمان پیامبر نسبت به اسلام از رائحه ی دل انگیز رهایی و حفظ کرامت انسانی بوده و مردمِ آزرده ی از سیاهی کفر، خشونت یهود و کلیسای خونریز را به سمت اسلام محمدی و علوی رهنمون می ساخت.
او دغدغه ی دین و امت اسلام را داشت و چشم روی چشم نمی گذاشت و به دفاع عملی از حریم ولایت و دستگیری از ضعفای اعتقادی و اقتصادی امت مشغول بود.
... و حقیقتاً امام زمان ارواحنافداه چه سرباز مخلصی را از دست داد… که در روزگار تلخ ما که گوشت تلخ ها چهره ی اسلام را طور دیگری معرفی می کنند، جای حاج آقا مهدی گلپایگانی حقیقتاً خالی است!.
این روزها حسرت بر دل های ما زبانه می کشد که چنین تندیس خدمت از بیت رفیع مرجعیت را از دست دادیم و داغی بر دل نشست که هیچ گاه با خاک و گِل سرد نمی شود.
مجامع علمی جهان اسلام می بایست افکار و اندیشه های او را واکاوی کنند و آن را بعنوان الگوی فکری به حوزه های علمیه و دانشگاه ها تزریق نمایند.
وی معتقد بود که علما و مرجعیت جلیل القدر شیعه می بایست مرزبان دین باشند و با جهل در سر تا سر کره زمین مقابله کرد.
او اصرار و اهتمام داشت راز بدعت و انحراف از شریعت و یکی از دلایل مهم بوجود آمدن زمینه ی هتک حرمت به ساحت مقدس اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام در جامعه، مقوله ی بسیار اسفناک و خطرناک «جهل و عدم احاطه و درک مطالب علمی» است که مدعیان محبت و فضیلت و متوهّمان روشنگری را در غل و زنجیر خود به اسارت و در مرداب متعفن افراط و تفریط محبوس می کند.
از اینرو بزرگترین مرکز اسلامی در اروپا را تأسیس کرد و معتقد بود عدم آگاهی از مبانی معارف قرآن و عترت و سخن گفتن بی رویه در آن وادی، نه تنها زمینه ساز هتک حرمت و رویش علف های هرز بدعت و انحراف از شریعت در جامعه می شود، بلکه مردم را از سرچشمه زلال فطرت بسوی کویر تفتیده ی جهالت سوق داده و جوانان و نوجوانانی که می توانستند در هیئت‌های مذهبی روزی از میوه های با طراوت و معطرِ بوستان عترت ارتزاق کنند را به سمت و سوی هندوانه های ابوجهل و مسموم سوق داده که به نام دین و به کام کفر طی طریق کرده و از صراط مستقیم خارج شوند.
او فراتر از زمان خود بود و این قلم ضعیف تر از آن است که بخواهد از کسی سخن بگوید که زبان و بنانش آسمانی بود.
امیری سوادکوهی _ ۱۹ شوال ۱۴۴۵ هجری قمری/ قم المقدسه
