خانم سروی از مبلغین مدرسه علمیه صدیقه طاهره غرق آباد در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه در اراک اظهار داشت: وفات حضرت خدیجه (س) در سال ۶۱۹ میلادی، هم بر زندگی پیامبر اسلام (ص) و هم بر جامعه مسلمانان اولیه تأثیر عمیقی گذاشت.
وی گفت: این واقعه نه تنها یک فقدان شخصی برای پیامبر بود که بیش از ۲۵ سال از عمر خود را با ایشان گذرانده بود، بلکه نقطه عطفی مهم برای جامعه مسلمانان نوپا نیز محسوب میشد.
سروی تصریح کرد: حضرت خدیجه(س) تنها همسر پیامبر نبودند بلکه ستونی اساسی در روزهای اولیه اسلام بودند و از لحاظ عاطفی و مالی از پیامبر در برابر مخالفتهای مکه حمایت میکردند.
وی افزود: غم شخصی پیامبر (ص) با چالشهای حرفهای و اجتماعی همراه بود. حضرت خدیجه(س) همدم و اولین مؤمن به رسالت پیامبر بودند و در لحظات تردید، ایشان را تشویق میکردند.
مبلغ مدرسه علمیه صدیقه طاهره غرق آباد بیان کرد: غیبت ایشان خلأیی در زندگی پیامبر و پیروانش ایجاد کرد. مسلمانان نیز فقدان حضرت خدیجه(س) را به شدت احساس کردند؛ ایشان مسلمانان را در خانه خود پذیرا بودند و منبع راهنمایی و آرامش برای آنها محسوب میشدند. این فقدان، دورهای از آسیبپذیری را برای پیامبر و جامعه رو به رشدش به همراه داشت، زیرا آنها با آزار و اذیت بیشتر از سوی قریش روبرو شدند.
وی ابراز داشت: پس از وفات حضرت خدیجه، مقاومت پیامبر و یارانش به آزمون گذاشته شد. وفات ایشان در دورهای پرآشوب رخ داد که مکه به شدت با مسلمانان مخالف بود و این امر حس فوریت را برای اتحاد و تقویت عزم جامعه افزایش داد. غم پیامبر، جامعه را متحد کرد و آنها را در میان مصیبتها به یاد رسالت و ایمان مشترکشان انداخت.
سروی اضافه کرد: میراث حضرت خدیجه، مدتها پس از مرگش بر جامعه مسلمانان تأثیر گذاشت. پیامبر (ص) غالباً از فضایل ایشان سخن میگفتند و به وفاداری، بیعیب و نقش مهم ایشان در روزهای اولیه اسلام اشاره میکردند.
نظر شما