به گزارش خبرگزاری حوزه، جناب آقای یحیی عقیلی در مطلبی به مناسبت معرفی شهید شاخص حوزه‌های علمیه در سال ۱۴۰۴، شهید حجت الاسلام کمال قاسمی نوشت:

کمال قاسمی، در ۱ بهمن‌ماه ۱۳۴۲ در شهرستان ارومیه چشم به جهان گشود. دوران دبستان را با معدل بالای ۱۷ در مدرسه حکیم نظامی به پایان رساند و پس از آن، تحصیلات دوره راهنمایی را در مدرسه شهید حبیب‌زاده (امیری سابق) ادامه داد.

دوران دبیرستان او مصادف با انقلاب اسلامی ایران بود. کمال در این دوره، علاوه بر تحصیل، در تظاهرات و مبارزات علیه رژیم سلطنت پهلوی حضور فعال داشت و در دبیرستان محمدجعفر معنوی، با مشارکت در انجمن اسلامی و کتابخانه آن، به ترویج فرهنگ و آگاهی جوانان پرداخت.

وی در رشته ریاضی-فیزیک با کسب معدل بالای ۱۷ فارغ‌التحصیل شد. اما در دل او جرقه‌ای از عشق به علوم اسلامی و دینی شعله‌ور بود که او را به سمت حوزه‌های علمیه کشاند. در مهرماه ۱۳۶۱ وارد حوزه علمیه ولیعصر(عج) تبریز شد و تحت نظر آیت‌الله بنابی به تحصیل علوم دینی پرداخت.

در سال ۱۳۶۲، پس از تغییر مدیر حوزه و انتقال برخی طلاب به تهران، کمال به حوزه علمیه ولیعصر تهران پیوست و یک سال بعد به شهر مقدس قم رفت تا در مدرسه علمیه امام صادق(ع) به تحصیلات خود ادامه دهد.

اما این مسیر علمی در کنار جبهه‌های جنگ نیز ادامه داشت. کمال هیچ‌گاه از جهاد در میدان نبرد غافل نشد. وی در چندین عملیات جنگی شرکت کرده و در نهایت در عملیات بدر، در تاریخ ۲۳ اسفند ۱۳۶۳ مفقودالاثر شد. خانواده و مسئولین فکر می‌کردند که او در این عملیات شهید شده است، اما جنازه‌اش همانند شهیدان مهدی و حمید باکری به ارومیه بازنگشت. به همین دلیل، در تاریخ ۱۴ فروردین ۱۳۶۴ مراسم تشییع جنازه نمادین در ارومیه برگزار شد و یادبودی چهارضلعی به‌نام کمال قاسمی، حمید باکری، مهدی باکری و شهدای گمنام در باغ رضوان ارومیه ساخته شد.

سال‌ها گذشت، تا در ۴ مرداد ۱۳۷۴، در جریان عملیات تفحص شهدا، پلاک و استخوان‌های کمال قاسمی در جزیره مجنون شناسایی شد.

پس از این کشف، دوباره مراسم تشییع در ارومیه برگزار شد و کمال در کنار یادمان قبلی‌اش در مزاری مستقل دفن گردید. اما حقیقت تلخ‌تر از این بود؛ نامه‌ای از صلیب سرخ و هلال احمر به ایران رسید که نشان می‌داد کمال قاسمی در تاریخ ۱ شهریور ۱۳۶۷، مصادف با دهم محرم، در زندان‌های بغداد به شهادت رسیده است و جسد او در قبرستان کرخ بغداد دفن شده است. پدر کمال بعد از دیدن تصاویر ارسالی از سوی نماینده صلیب سرخ، عکس جنازه او را از بین ۵۴ عکس، شناسایی کرد، هرچند که جسد در خاک عراق مانده بود.

پس از سقوط رژیم بعثی عراق و صدام در ۱۹ مرداد ۱۳۸۱، جسد کمال قاسمی از عراق به ایران منتقل شد و برای سومین بار مراسم تشییع او برگزار گردید. مسئولین به‌خاطر حفظ آرامش و سلامتی پدر و مادر، مراسم را بدون اطلاع آنها برگزار کردند. در این مراسم، برادر، خواهران، دامادها،حجت‌الاسلام مرتضوی نیا و چند نفر از مسئولین به طور شبانه، طبق وصیت نامه اش، ۳ مرتبه دور مزار شهدای ارومیه طواف دادند و پس از اقامه نماز، او را در کنار یادمان قبلی دفن کردند.

کمال قاسمی نه‌تنها یک مبارز فداکار و ایثارگر در جبهه‌های جنگ بود، بلکه انسانی اخلاق‌مدار، با محبت، عارف و با اخلاص نیز بود. او در ایام اسارت، دل به خدا سپرده و در یادداشت‌های خود همواره از خداوند برای اخلاص، بندگی و شهادت درخواست کرده بود. وصیت‌نامه‌های او، که سرشار از معرفت و حکمت است، به‌ویژه برای نسل جوان، طلاب و دانشجویان، می‌تواند چراغ راهی در مسیر درست زندگی باشد. امام خمینی(ره) در این باره فرمودند: «پنجاه سال عبادت کردید، خداوند قبول کند، اما یک‌بار هم وصیت‌نامه یکی از این شهدا را مطالعه کنید.»

روح کمال قاسمی شاد و راهش پررهرو باد. یاد و خاطره او، نه تنها در دل خانواده و دوستان، بلکه در دل تمامی کسانی که او را شناخته‌اند، زنده است.