به گزارش خبرگزاری حوزه، استاد شهید مطهری در یکی از سخنرانیهایش به موضوع «مهدویت و فلسفه رشد جهانی» پرداختند که تقدیم شما فرهیختگان می شود.
باید تلاش کنیم ذهن و فکر خود را درباره مسئله حضرت حجت عجّلاللهتعالیفرجهالشریف، بر اساس همان منظری شکل دهیم که در متن اسلام مطرح شده است.
نباید این مسئله را به شکل آرزویی کودکانه از سوی فردی گرفتار عقده و حس انتقام، سادهسازی کنیم.
گویی حضرت حجت تنها منتظر اجازه خداوند متعال هستند تا بیایند و مثلاً ملت ایران یا صرفاً شیعیان را غرق در سعادت کنند. این نگاه تقلیلگرایانه است.
ما با پدیدهای روبهرو هستیم که دارای فلسفهای بزرگ و جهانی است.
اسلام، دینی جهانی است و تشیع در معنای اصیل و حقیقی خود، امری جهانی تلقی میشود.
بنابراین، مهدویت نیز باید در قالب یک نظام فکری و یک فلسفه بزرگ جهانی درک شود.
وقتی قرآن میفرماید: «وَلَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ ٱلْأَرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ ٱلصَّٰلِحُونَ» سخن از «زمین» است، نه از یک منطقه خاص، یا قوم، یا نژاد معین. تمام کره زمین مدنظر است، نه جغرافیای محدود یا ملیت خاص.
نکته نخست این است که برخلاف برخی تصورات رایج در دنیای غرب، آینده بشر قرار نیست به نابودی ختم شود.
در تمدن غربی، نوعی حس ناامیدی نسبت به آینده بشر شکل گرفته است؛ آنچنانکه انسان مدرن، در دل همان تمدنی که خود ساخته، گویی قبری برای خویش کنده است و تنها یک گام تا سقوط فاصله دارد.
حتی ظاهر شرایط نیز این تصور را تقویت میکند، اما اصول دین و مذهب، به ما میآموزند که آینده بشر، روشن و زنده است.
زندگی اصیل انسانی، متعلق به آینده است. آنچه اکنون میبینیم، تنها مرحلهای ابتدایی است.
آینده، دوران حاکمیت عقل و عدالت و معرفت است. اگر به سیر زندگی فردی انسان نگاه کنیم، سه مرحله اصلی را مشاهده میکنیم:
دوره کودکی و خیالپردازی
دوره جوانی که تحت تأثیر خشم و شهوت است
و در نهایت دوره پیری که زمان پختگی و سلطه عقل بر احساسات است.
اجتماع بشری نیز چنین سیری را طی میکند.
اکنون باید بپرسیم: دوران ما، عصر ما، حول چه محوری میچرخد؟
اگر دقیق بنگریم، درمییابیم که محور عصر ما یا «حشر» است، یا «قهر». عطری که در فضای زندگی امروز بیش از هر چیز حس میشود، بوی باروت و بمب است.
اما آینده، دورهای خواهد بود که در آن معرفت حکومت خواهد کرد، عدالت حکومت خواهد کرد، انسانیت و معنویت حکومت خواهند کرد.
آیا میتوان تصور کرد که خداوند، این عالم را آفریده باشد و انسان را بهعنوان اشرف مخلوقات خلق کرده باشد، ولی این انسان هرگز به بلوغ و کمال خود نرسیده باشد، و ناگهان همه چیز پایان یابد و از بین برود؟
این تصور با حکمت الهی ناسازگار است.
بنابراین، مهدویت مفهومی است با فلسفهای بسیار عمیق، جهانی و فراگیر. نه صرفاً امری شخصی یا منطقهای، بلکه مرحلهای حیاتی و سرنوشتساز از مسیر رشد تمدن انسانی در پرتو هدایت الهی.
برای دانلود صوت اینجا را کلیک کنید
نظر شما