خبرگزاری حوزه/ اینجا کربلاست، سرزمینی که بهشت را تداعی میکند و امسال در اربعین ۱۴۴۷ راهپیمایی اربعین، نمایش باشکوهی است از عشق بیحد و حصر میلیونها دلداده به مولا و مقتدایشان، اباعبدالله الحسین(ع).
در این سفر روحانی، پای پیادهها، گویی کاروانی از عاشقانند که از تمام نقاط جهان به ندای «هل من ناصر ینصرنی» لبیک گفتهاند.
و این معجزهی اربعین است جایی که زن و مرد، پیر و جوان، سیاه و سفید و از هر نژاد و زبان همه در کنار هم به سمت زیارت اباعبدالله گام برمیدارند.
اینجا مسیر مشایه به سمت کربلاست جایی که زمین، بستر وحدت امت محمدی(ص) شده است.
پیرمردان با چهرههای نورانی، گویی حبیب بن مظاهرهای زمانهاند که بار دیگر به یاری امام خویش شتافتهاند
جوانان پر شور، پرچمهای «یا حسین» را بر دوش میکشند و با عشق در این سرزمین قدم بر میدارند.
این اجتماع عظیم. نه با پول و ثروت دنیوی، که با سرمایهی عشق و ایمان و با همت مردمی و کمکهای خیرخواهانه به حرکت درآمده است.
در این مدرسهی انسانسازی، هر موکب، کلاس درسی است از ایثار و گذشت، هراستراحتگاه، مجالسی است از ذکر و مناجات، هر قدم، تمرینی است برای صبر و استقامت.
آری...
این همان «قوّت اسلام» است که قرآن کریم به آن فرمان داده است. این همان نمایش عظیم وحدت اسلامی است که دشمنان را به وحشت میاندازد.
اینجا خستگی معنا ندارد، چرا که عشق، انرژی بیپایان است.
دوری و سختی بیمعناست، چرا که رسیدن به محضر مولایمان ابا عبدالله الحسین هر رنجی را شیرین میکند.
حسین... یا مظهر عزت و آزادگی! ما آمدیم تا در مدرسهات درس عشق بیاموزیم، تا در محضرت، انسان بودن را معنا کنیم.
یا مولای ما دلهایی که امروز با ریگهای کربلا گره خورده، فردا نخستین بیعتکنندگان با حضرت ولی عصر(عج) خواهند بود.
اشکهایی که امروز بر مظلومیت سالار شهیدان میریزد، فردا در شوق دیدار یوسف زهرا(س) جاری خواهد شد.
دستهایی که امروز پرچمهای «یا حسین» را بر دوش میکشند، همانهایی هستند که فردا پرچمهای ظهور را در آسمان جهان به اهتزاز درخواهند آورد این پیوند ناگسستنی میان عاشورا و ظهور، راز ماندگاری نهضت حسینی است.
از زبان آنان که جامانده اند...
صفحهی موبایل، پنجرهای به سوی مشایه کربلا شده است
هر پیام از دوستان در کربلا، گنجینهای ارزشمند است، کلمات تنها یک متن نیستند؛ بلکه پُل هایی از نور هستند که قلبهای ما را به ضریح حسین(ع) پیوند میزنند.
و هر عکس از ضریح، مرهمی بر دلهای تشنهی زیارت.
اربعین است و جهان یکسره هیأت شده است
حرم یار مهیای زیارت شده است
تو که حق به مددش کرده نصیب
یاد ما باش که دلم یکسره ویران شده است...
شما که به حریم امن مولایت رسیدهاید،یک «یا حسین» از جان ما هم بگویید،یک اشک از حسرت ما هم بریزید،
که دلهای ما هم با شماست،اگر چه تنهایمان هزار فرسنگ دورتر است.
دستتان را بر روی ضریح بکشید و نام ما را زمزمه کنید.
پیشانی بر خاک مقدس بگذارید و حسرت دلهای ما را به آقا عرضه دارید.
سمیرا گلکار
نظر شما