جمعه ۲۴ مرداد ۱۴۰۴ - ۰۹:۰۰
عامل مهم تقویت تعهد در زندگی مشترک چیست؟

حوزه/ پایبندی به حریم‌ها و وفاداری در سه بُعد شناختی، هیجانی و رفتاری، همراه با مهارت خویشتن‌داری، اساس حفظ روابط سالم است. این تعهد باید در زندگی واقعی و فضای مجازی رعایت شود و با شفافیت و خودکنترلی تقویت گردد. فرد متعهد همواره با توکل به خدا از لغزش‌ها دوری می‌کند و محیطی امن برای زندگی مشترک می‌سازد.

به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام و المسلمین رضا یوسف زاده، کارشناس و مشاور زنان و خانواده به موضوع «وفاداری در حریم خانواده» پرداخت که تقدیم شما فرهیختگان می شود.

انسان باید مجموعه‌ای از عوامل پیشگیرانه را در زندگی خود لحاظ کند. روشن است که هیچ‌کس نمی‌تواند قسم حضرت عباس بخورد که تا پایان عمر هیچ‌گونه خطایی مرتکب نخواهد شد؛ این امر ممکن نیست.

با این حال، از برخی افراد به دلیل پیشینه خانوادگی، تربیت و پایبندی‌هایشان، بروز برخی لغزش‌ها بعید به نظر می‌رسد.

برای مثال، فردی که در خانواده‌ای اهل مراعات و پایبندی به ارزش‌ها و رعایت حریم‌ها رشد کرده است، به‌طور طبیعی حساسیت بیشتری نسبت به این اصول دارد.

رعایت حریم‌ها به معنای «قدیمی» بودن یا «دِمُده» شدن نیست؛ بلکه احترام به شخصیت خود و همسر، در حقیقت از مدرن‌ترین و پیشرفته‌ترین ارزش‌های انسانی است.

اگر مفهوم «مدرنیته» را رشد و ارتقاء امور نیکو بدانیم، احترام و پاسداشت حریم‌ها یکی از بهترین و ارزشمندترین مصادیق آن است. شخصی که به این امور پایبند است، معمولاً اهل دقت، رعایت و تعهد خواهد بود.

این امر حتی پشتوانه پژوهشی دارد، اگرچه در اینجا به‌جای ورود به جزئیات علمی، به صورت کاربردی بیان می‌شود.

پایبندی مذهبی و میزان تعهد فرد، به همراه مهارت‌های وفاداری و تعهد، نقش مهمی در حفظ روابط سالم دارد. وفاداری و تعهد، علاوه بر آنکه یک ویژگی شخصیتی به شمار می‌روند، مهارت نیز هستند و نیاز به تمرین دارند.

وفاداری باید در سه بُعد «شناختی»، «هیجانی» و «رفتاری» تقویت شود.

در فضای مجازی نیز رعایت این اصول ضروری است. برای نمونه، اگر شخصی متأهل است، باید این موضوع را آشکارا بیان کند؛ مثلاً در بخش توضیحات پروفایل، ذکر کند که «متأهل» و «دارای یک فرزند» است.

همچنین استفاده از نام واقعی در فضای مجازی، به شفافیت و اعتماد کمک می‌کند. حتی در همین فضای مجازی، ممکن است محبت و علاقه بین همسران افزایش یابد.

مدیریت هیجان در این عرصه اهمیت ویژه‌ای دارد. ممکن است شخصی، ناخواسته، نسبت به فردی احساس مثبت پیدا کند و فوراً با خود بیندیشد که «من خیانتکار هستم».

موضوع اصلی این نیست که چنین احساسی شکل بگیرد، بلکه مسئله مهم آن است که پس از ایجاد این گرایش یا کشش، میزان «خودکنترلی» و «خویشتن‌داری» او چقدر است.

این همان «مهارت خویش‌داری» است؛ یعنی توانایی کنترل هیجانات و رفتارها.

فردی که این چند ویژگی را در خود تقویت کرده و از همه مهم‌تر، به خداوند پناه می‌برد و خود را در پناه او قرار می‌دهد، هرگز با اطمینان کاذب نمی‌گوید: «من هیچ‌گاه نمی‌لغزم، پس هر جا و به هر شکلی می‌توانم ارتباط برقرار کنم».

بلکه همواره مانند حضرت یوسف «علیه‌السلام» خود را در امان الهی قرار می‌دهد. خداوند نیز از مؤمنان و افراد سالم حمایت می‌کند تا زندگی سالم و پاکی داشته باشند.

برای دانلود صوت اینجا را کلیک کنید

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha