خبرگزاری حوزه| در فراز «یا اباعبدالله لقد عظمت الرزیة» اعتراف میکنیم که مصیبت امام حسین علیهالسلام و اهلبیت او، مصیبتی بزرگ و جانکاه است که تمام عالم را متأثر کرده است.
این فراز دعوت به همدردی با اهلبیت علیهمالسلام و شناخت عظمت حادثه عاشورا میکند و یادآوری میشود که این مصیبت، فقط مربوط به یک قوم و زمان خاص نبوده، بلکه مصیبتی است که تا ابد بر دلهای آزادگان تأثیر گذاشته و سنگینی آن در قلب محبان باقی میماند
بی شک شهادت امام حسین علیه السلام مصیبت عظیمی است؛ ویژگی این حادثه آن است که در این ماجرا، نه فقط یک انسان مؤمن و حق طلب، بلکه امامی معصوم، پنجمین فرد از اصحاب کساء و فرزند فاطمه زهرا علیها السلام دختر رسول خدا صلی الله علیه و آله، به دست مردمی که خود را از امّت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله می دانستند به گونه ای دردناک و بی سابقه به شهادت رسید.
به شهادت رساندن امام حسین علیه السلام با آن همه عظمت معنوی و اصل و نسب خانوادگی، در روز روشن و در آن صحنه، چیزی نبود که تاریخ بتواند آن را به سادگی فراموش کند.
در روایتی از امام صادق علیه السلام داریم که ایشان فرمودند: امام حسین علیه السلام آخرین نفر از اصحاب کساء بود و رفتن آن حضرت مثل رفتن همه ایشان بود و به این سبب روز مصیبت آن حضرت بدترین روزهاست.
زهره امانی










نظر شما