خبرگزاری حوزه | جوانی، دوران طلایی ساختن آینده، فرصتی برای کشف استعدادها، رشد فکری و شکلگیری شخصیت انسان است. در این مسیر، تحصیل و کار نقش دو بال یک پرنده را دارند؛ بالهایی که اگر هماهنگ و قدرتمند باشند، میتوانند پروازی بلند را به سوی موفقیت رقم بزنند.
تحصیل راهی برای اندیشیدن، آموختن، تفکر خلاق و به دست آوردن مهارتهایی است که در دنیای امروز حرف اول را میزنند.
در احادیث اسلامی، کار و تلاش برای تأمین معاش و تحصیل علم از جایگاه ویژهای برخوردار است. احادیث متعددی بر اهمیت کار، تلاش برای کسب روزی حلال و همچنین تحصیل علم و دانش تأکید دارند و ترک کار و تنبلی را نکوهش میکنند.
در اهمیت کار و تلاش پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «کسی که برای تأمین معاش خانوادهاش تلاش میکند، مانند مجاهدی است که در راه خدا جهاد میکند». (کلینی، الکافی، جلد۵، ص ۸۸)
جوانان برای ورود موفق به بازار کار، نیاز به آمادگی علمی، مهارتی و تجربی دارند. بررسیها نشان میدهند تحصیلات به تنهایی کافی نیست و باید با کار واقعی و عملی همراه باشد. همزمانی تحصیل و اشتغال میتواند باعث تقویت مهارتهای زندگی، استقلال مالی، اعتماد به نفس و شناخت بهتر مسیر شغلی شود.
با توجه به اهمیت فراوانی که کار و تحصیل در کنار هم دارند چرا جوانان ما این دو مهم را به هم گره نمیزنند و عدهای تحصیل را به کار ترجیح میدهند بدون کسب مهارت و بالعکس عدهای بدون تحصیل سراغ کسب مهارت و کار میروند؟ انتخاب هر یک از این رویکردها توسط جوانان دلایل گوناگونی دارد.
برخی از افراد تحت تأثیر خانواده و یا اجتماع قرار میگیرند. به عنوان مثال برخی از خانوادهها بر این باورند که مدرک دانشگاهی مساوی با موفقیت شغلی است به همین علت برخی از جوانان صرفا سراغ درس میروند و از مهارت آموزی غفلت میورزند. البته فراموش نشود که یکی از دلایل مهم آن به سیستم آموزشی برمیگردد. در آموزش و پرورش ما متأسفانه مهارتآموزی کمتر مورد توجه قرار گرفته است.
برخی از افراد تحصیل را کنار گذاشته و فقط سراغ شغل و کار میروند؛ البته فشارهای اقتصادی و مشکلات مالی منجر به ترجیح این مسئله میشود. برخی از افراد نیز نسبت به ارزش تحصیل و علمآموزی آگاهی ندارند و برخی دیگر نیز کار عملی و یادگیری در محیط واقعی را بر هر چیزی ترجیح میدهند.
یکی از مهمترین عواملی که میتوان به وسیله آن بین تحصیل و کار رابطه برقرار کرد، عامل فردی است. کسی که قصد دارد در کنار تحصیلات خود به اشتغال یا کسب مهارت بپردازد با چالشهایی روبرو خواهد بود که برای حل آنها میتواند از خانواده و دوستان خود کمک بگیرد و با برنامهریزی دقیق و استفاده بهینه از زمان، تحصیل در کنار اشتغال را ممکن سازد و با تمرکز بر نقاط قوت خود برنامههایی را که بیشتر با ویژگیهای شخصیتی او تطابق دارد، اجرا کند.
یکی دیگر از آن عوامل میتواند هماهنگی بین نظام آموزشی و نیازهای بازار کار باشد. تحصیلات و آموزشهای دریافت شده جوانان با نیازهای بازار کار تطابق ندارد یعنی رشتههایی که آموزش داده میشوند، لزوماً اشتغال را نتیجه نمیدهند. ایجاد تغییرات ساختاری در محتوای آموزش عالی و فنی و حرفهای و توسعه آموزش مهارتهای کاربردی منطبق با نیازهای بازار کار، هدایت تحصیلی بهتر و تقویت کارآفرینی از جمله راهکارهایی است که سیستم آموزش با بهرهگیری از آنها میتواند نقش موثری در تحصیل و اشتغال همزمان برای جوانان ایفا کند.
خانواده هم در این مسیر میتواند نقش مؤثر و تعیینکنندهای در انتخاب رشته و مهارت پروری فرزند داشته باشد.
اگر چه خانواده نمیتواند سیستم آموزش و پرورش را تغییر دهد؛ اما میتواند از همان ابتدا روی رشته خاصی متمرکز شود و در هر فرصت مهارت فرزند خود را در همان رشته خاص تقویت کند، چنانچه انتخاب رشته آنها هم متناسب با همان آموزش باشد، موفقیت حاصل میشود.
مسئولین هم میتوانند از طریق ایجاد زیرساختهای مناسب آموزشی و فرهنگسازی، و با ایجاد فرصتهای برابر و عادلانه برای همه جوانان نقش مهمی در توسعه پایدار و شکوفایی جامعه ایفا کنند.
جوانان با شناخت استعدادهای فردی خود و با بهرهگیری از سیستم آموزشی مهارتی و کاربردی و با حمایت و همراهی خانواده و جامعه میتوانند گامهای موفقی را برای آینده خود بردارند.
کار برای جوانان نه تنها منبع درآمد، بلکه فرصتی برای آشنایی با واقعیتهای زندگی، تقویت مسئولیتپذیری و خودشناسی است. کار در کنار تحصیل میتواند انگیزه را چند برابر کرده و مسیر آینده را روشنتر کند.
فاطمه شاهین
نظر شما