روایت دختر امام موسی صدر از ۴۷ سال رنج، امید و پیگیری برای آزادی پدر

به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه در تهران، در سالروز ربوده شدن امام موسی صدر، یکی از شخصیت‌های برجسته و تأثیرگذار جهان اسلام، رادیو فرهنگ با ویژه‌برنامه‌ای با عنوان «سرزمین من» به بررسی ابعاد مختلف زندگی، اندیشه‌ها و آرمان‌های این روحانی مجاهد و مصلح بزرگ معاصر و همچنین آخرین وضعیت پرونده ربوده شدن ایشان پرداخت.

در این برنامه حورا صدر، فرزند امام موسی صدر و مدیر مؤسسه فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر، در سخنانی با یادآوری دوران کودکی خود، گفت: ما از کودکی حالتی شبیه ماهی در آب داشتیم که متوجه محیط اطرافش نمی‌شود. وقتی بیرون می‌رفتیم می‌دیدیم رفتار آدم‌ها یک‌جور است و پدرمان یک‌جور دیگر؛ او پایبند به اعتقاداتش بود، رفتار و عمل و گفتارش کاملاً منسجم بود. همان چیزی که در بیرون بود، در خلوت هم همان بود. اگر در مورد رفع محرومیت شعاری داد، نخستین کسی بود که کنار محرومین نشست. اگر در برابر اسرائیل مقاومت کرد، خودش اولین نفر بود که کنار آسیب‌دیدگان حضور یافت. اگر مطالبه‌ای برای جنوب لبنان داشت، باز هم خودش پیش‌قدم می‌شد. این انس و پیوند میان اندیشه و عمل او بعدها برای من به‌طرز عجیبی مشهود شد، حتی دوستانم می‌گفتند شما متوجه نیستید پدرتان چه‌طور با شما و با جامعه ارتباط برقرار می‌کند، اما وقتی بیرون بروید، این را درمی‌یابید.

وی افزود: طبیعتاً هر روز در هر موضعی که قرار می‌گیرم، فکر می‌کنم اگر پدرم در این موقعیت بود چه می‌کرد. البته حس می‌کنم نمی‌توانم پیش‌بینی کنم؛ او شخصیتی بود که نگاه آینده و گذشته را با هم درمی‌آمیخت و تصمیمی جامع می‌گرفت. اما انکار نمی‌کنم که این اندیشه روزانه با من زندگی می‌کند و بخشی از زیست روزانه من است.

حورا صدر در ادامه گفت: امروز ۴۷ سال از ربوده شدن امام موسی صدر می‌گذرد. در این سال‌ها هر روز اتفاقی افتاده و سکوت نبوده است. در این مناسبت‌ها شاید بشود از اندیشه و نگرش امام موسی صدر سخن گفت، اما امروز وقت آن است که از اصل قضیه ربوده شدن ایشان بگوییم. مخاطبان انتظار دارند درباره فعالیت‌هایی که برای آزادی ایشان انجام می‌شود، سخن بگوییم. ما همچنان امیدواریم به آزادی ایشان و به اینکه در سلامت هستند. استدلال‌هایی داریم و در این سال‌ها تلاش‌های زیادی شده تا ما را از پیگیری بازدارند؛ چه با شایعات، چه با اسناد ساختگی، چه با گورهای دسته‌جمعی که در لیبی کشف می‌شود و ما و کمیته رسمی را مجبور می‌کنند بررسی کنیم.

حورا صدر به یکی از این نمونه‌ها اشاره کرد و گفت: در طرابلس اعلام کردند اجسادی یافت شده که احتمالاً پیکرهای ایشان و همراهانشان است. ابتدا پرسیدیم چه سناریویی دارید که چنین ادعایی می‌کنید، اما دلیل منطقی ارائه نشد. پزشک متخصص عضو کمیته پیگیری و دبیر کمیته اجساد را بررسی کردند و گفتند هیچ شباهتی ندارد. با این حال طرف لیبی اصرار داشت دی‌ان‌ای گرفته شود. نمونه‌ها به آزمایشگاهی در سارایوو فرستاده شد و نتیجه نشان داد اجساد متعلق به منصور، وزیر خارجه لیبی است که به دستور قذافی کشته شده بود. اما باز هم اعلام نتیجه ماه‌ها به تأخیر افتاد و تازه پس از اصرار ما پذیرفتند. این فقط یک نمونه است و بارها چنین اتفاقی افتاده؛ هر بار پروفایل می‌فرستند و در نهایت مشخص می‌شود هیچ ارتباطی وجود ندارد.

دختر امام موسی صدر اضافه کرد: تلاش زیادی شده تا ما را از پیگیری بازدارند، اما هیچ سند ملموس و واقعی ارائه نشده است. ما همچنان تحت فشارهای روزانه هستیم، به‌ویژه در سال‌های اخیر و پس از بازداشت هانیبال قذافی. این فشارها نه‌تنها از سوی دولت‌های لیبی ـ که البته اکنون چند دولت داریم ـ بلکه از طرف خانواده قذافی، از جمله سیف‌الاسلام و عایشه و دیگر وابستگانشان وارد می‌شود. مرتب نماینده می‌فرستند، تماس می‌گیرند، به لبنان یا کشورهای ثالث می‌آیند و ما را دعوت می‌کنند. کمیته رسمی هم ناچار است در هر موقعیت حاضر شود تا شاید اطلاعاتی به دست آورد. اما هدف آنان آزادی هانیبال است، در حالی که هدف ما آزادی امام موسی صدر است. هر بار وعده اطلاعات جدید می‌دهند، اما دست خالی می‌آیند و دوباره وعده هفته بعد می‌دهند؛ این هفته می‌شود شش ماه و یک سال. سال‌هاست همین روند تکرار می‌شود و واقعاً همان‌طور که قاضی پرونده می‌گوید، با امروز و فردا کردن، موی سر ما را سفید کرده‌اند.

وی خاطرنشان کرد: کمیته پیگیری به خوبی کار خود را انجام می‌دهد و خانواده هم در کنار آن است، اما مگر یک خانواده چقدر توان دارد؟ امام موسی صدر فقط متعلق به خانواده‌اش نیست. او در لبنان تنها ۱۹ سال حضور داشت، اما آثار حضورش همچنان پس از ۴۷ سال غیبت زنده است و همه از او سخن می‌گویند. این کار فقط از عهده خانواده برنمی‌آید. چرا باید همیشه خانواده پاسخگوی پیگیری نشدن پرونده باشد؟ کاری که از دست ما برمی‌آمد، همراهی با دستگاه قضایی لبنان و کمیته پیگیری بود. این کمیته نیازمند حمایت است؛ حمایتی در سطح یک کشور قوی و تأثیرگذار منطقه. لبنان اکنون شرایط سختی دارد و همه نگاه‌ها به ایران است که بسیاری معضلات جهانی را توانسته حل کند. اما متأسفانه در این موضوع هنوز آن وظیفه شایسته را انجام نداده است. باید از خودشان پرسید چرا این اتفاق نیفتاده است. مسئله امام موسی صدر بزرگ‌تر از همه ماست و ما نتوانستیم آن اقدام درخور را عملی کنیم.

وی در پایان تأکید کرد: وقتی می‌گوییم امام موسی صدر زنده است، این اعتقاد قلبی و واقعی ماست. اما تصور نکنید گفتن چنین حرفی آسان است. کسی که تنها در ۱۹ سال آن همه دستاورد داشت، آیا راحت است که بیش از ۱۷ هزار روز در زندان باشد؟ این برای ما باور دشواری است، اما همچنان امیدوار و پایدار بر این اعتقاد هستیم.

انتهای پیام/