به گزارش خبرگزاری حوزه، به گزارش «لا ایسکیِردا دیاریو»، منتقدان میگویند ماچادو نهتنها سابقهای طولانی در حمایت از کودتاها و مداخلات نظامی خارجی دارد، بلکه از حامیان آشکار رژیم صهیونیستی بهشمار میرود.
چهرهای با سابقه مداخلهطلبی
ماریا کورینا ماچادو بارها خواستار دخالت نظامی آمریکا در ونزوئلا شده است؛ اقدامی که معنایی جز تحمیل حکومت مطلوب واشنگتن بر مردم این کشور ندارد. پس از حملات سنگین آمریکا به تأسیسات هستهای ایران با استفاده از بمبهای نفوذگر GBU-57A/B، او با تمجید از دونالد ترامپ مدعی شد «کاراکاس به تهران نزدیکتر است». در همان زمان، استقرار ناوگان نظامی آمریکا در دریای کارائیب برای حمایت از اسرائیل نیز با حمایت آشکار ماچادو همراه بود.
سکوت در برابر جنایتها
در برابر حملات مرگبار نیروی دریایی آمریکا به قایقهای کوچک در آبهای کارائیب که به کشته شدن دهها نفر از مردم ونزوئلا و کشورهای همسایه انجامید، ماچادو سکوت اختیار کرد؛ سکوتی که به تعبیر تحلیلگران، نشانه همدلی عملی او با سیاستهای ضدانسانی واشنگتن است.
از کودتا تا خیانت به حاکمیت ملی
در دو دهه گذشته، ماچادو در تمامی بحرانهای سیاسی ونزوئلا در کنار نیروهای ضددموکراتیک حضور فعال داشته است؛ از حمایت از کودتای ۲۰۰۲ علیه هوگو چاوز و اعتصاب کارفرمایی ۲۰۰۳ تا مخالفت با نتایج همهپرسی ۲۰۰۴. در سال ۲۰۱۴ نیز در طرح «لا سالیدا» به همراه لئوپولدو لوپز و آنتونیو لدزما خواستار براندازی دولت با تحریک اعتراضات خشونتآمیز شد و در ۲۰۱۹ با حمایت از خوان گوایدو عملاً به بازوی سیاستهای واشنگتن تبدیل گردید.
از اوریبیسم تا صهیونیسم
ماچادو در سالهای اخیر از الگوی حکمرانی آلورو اوریبه، رئیسجمهور سابق کلمبیا، تمجید کرده است؛ چهرهای که بهدلیل سرکوب خونین مخالفان به «دولت ترور» معروف است. او همچنین با افتخار از روابط حزب خود، «ونته ونزوئلا»، با حزب لیکود اسرائیل سخن گفته و در پیامی اعلام کرده است:
امروز همه کسانی که از ارزشهای غرب دفاع میکنند، در کنار دولت اسرائیل هستند؛ متحد حقیقی آزادی.
تناقض دردناک
با وجود این سابقه آشکار از حمایت از جنگ، سلطهجویی و سرکوب، نام ماچادو در فهرست نامزدهای جایزه صلح نوبل قرار گرفته است؛ جایزهای که باید نماد دفاع از جان انسانها باشد، نه ابزار مشروعیتبخشی به حامیان نسلکشی و جنگطلبی.
نظر شما