به گزارش خبرگزاری حوزه، خاطره ای درس آموز از حضرت آیت الله مکارم شیرازی به نقل از مرحوم آیت الله حائری شیرازی بسیار قابل استفاده برای همه مومنین به ویژه طلاب و روحانیون می باشد.
ایشان فرمودند:
خدا رحمت کند مرحوم آقای شیخ محمد علی موحد را. ایشان استاد [و مدیر مدرسه علمیۀ ما] بودند. ایشان گاهی نصیحت می کردند.
یک دفعه از آقای مکارم شیرازی که از مفاخر ما هستند قضیه ای نقل کردند. آیت الله مکارم شیرازی هم از شاگردان مرحوم آقای موحد بودند و سطوح حوزه را تا آخر پیش ایشان خوانده بودند.
[آقای موحد] گفت یک روزی به ناصر آقا - با همین تعبیر گفت - گفتم: برو به فلانی بگو که ماندن تو در این حجره، خلاف شرع است. به او تذکر بده که این حجره را معطل نگذارد. برود تا یک طلبۀ دیگری را بفرستیم به این حجره.
بعد ناصر آقا از من پرسید: من از چه باب این حرف را به او بگویم؟
از باب امر به معروف بگویم؟
از باب نهی از منکر بگویم؟
از باب نصح مستشیر بگویم؟
از باب ارشاد جاهل بگویم؟
از باب تنبیه غافل بگویم؟
بابش را برای من معین کنید! من از چه دری وارد شوم؟ این کدامیک از وظایف من است؟
مرحوم آیت الله موحد می گفت: خوشم آمد که با اینکه آقای مکارم بچه سال بود، اما وقتی استادش به او می گوید برو به فلانی بگو، نمی گوید خوب من می روم و به او می گویم. بلکه از من پرسید این حرف را از چه بابی بگویم؟
می گوید من مسلمانم. مسلمان هر حرفی می خواهد به دیگری بزند، باید در یکی از این ابواب [فقهی] بگنجد. شما که به من می گویی برو به فلانی بگو، به من بگو از کدام باب باید بروم بگویم؟ از بین این راه هایی که برای من باز شده که مسلمان می خواهد از آن باب برود مکالمه بکند یا تذکر بدهد، برای من باید بابش را مشخص بکنی. این یعنی: «حرکت علی الحجه» (حرکت بر اساس حجت). انسان سیری که می خواهد بکند علی الامیال نباشد؛ لاحجت را نگیرد، متشابهات را مستند قضایا نگیرد...
کانال نشر آثار آیت الله حایری شیرازی (ره)
نظر شما