به گزارش خبرگزاری حوزه، شیخ آقا بزرگ تهرانی که مدتی همسایه مرحوم سیداحمد کربلایی (استادِ عارف کامل آیتالله قاضی) بوده از ایشان چنین یاد میکند:
سید احمدکربلایی، در مراتب علم و عمل و سلوک و زهد و ورع و تقوی و معرفت بالله و خوف و خشیت از خداوند، یگانه فرد زمان و اوحدی عصر خود بود.
نمازهای خود را در مکان های خلوت به جای میآورد و از اقتدا کردن مردم به وی در نمازها خودداری می نمود.
و بسیار گریه می کرد و کثیر البکاء بود، به طوری که نمی توانست از گریه در نمازها خویشتن داری نماید، به خصوص در نماز شب.
و من در مدت دو سال که به همسایگی او فائز و بهره مند شدم در این مدت از او چیزهایی را مشاهده نمودم که اگر روزی بازگو شود، پرده از دریایی پنهان از معنویت و عظمت او برمیدارد.
منبع: نقباء البشر، شیخ آغابزرگ تهرانی، ج ۱، ص ۸۷ و ۸۸
نظر شما