حجت الاسلام عبدالله اسکندری از اساتید حوزه علمیه قم در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه در ساری، با اشاره به نامگذاری هجدهم آبان، به نام «روز کیفیت»، اظهار داشت: بر اساس آیات و روایات، کیفیت عمل، از کمّیت آن، مهمتر است.
کارشناس علوم دینی بیان کرد: در سوره مبارکه ملک می خوانیم: «تَبارَکَ الَّذی بِیَدِهِ الْمُلْکُ وَ هُوَ عَلی کُلِّ شَیْءٍ قَدیرٌ (۱) الَّذی خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَیاةَ لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً وَ هُوَ الْعَزیزُ الْغَفُورُ (۲)» مایه خیر و برکت و بلند مرتبه است آن (خدایی) که فرمانروایی به دست او است و او بر هر چیزی توانا است، او که مرگ و حیات را آفرید تا شما را بیازماید که کدامیک از شما کار بهتری انجام میدهید و او است عزّتمند و آمرزنده.
حجت الاسلام اسکندری خاطرنشان کرد: بر اساس کلام وحی که می فرماید: «... أحسن عملاً» می آموزیم که کیفیت عمل از کمّیّت آن مهمتر است؛ اگرچه پر واضح است که مخصوصا در اعمال عبادی، باید چارچوب حداقلی کمّیّت عمل، رعایت گردد.
استاد حوزه علمیه قم ابراز کرد: در کتاب شریف مستدرک الوسائل، روایتی از امام صادق (ع) می خوانیم: «۵۱۲۱- أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ الْبَرْقِیُّ فِی الْمَحَاسِنِ، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ یَزِیدَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ: إِذَا أَحْسَنَ الْمُؤْمِنُ عَمَلَهُ ضَاعَفَ اللَّهُ عَمَلَهُ لِکُلِّ عَمَلٍ سَبْعَمِائَةٍ وَ ذَلِکَ قَوْلُ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی وَ اللَّهُ یُضاعِفُ لِمَنْ یَشاءُ فَأَحْسِنُوا أَعْمَالَکُمُ الَّتِی تَعْمَلُونَهَا لِثَوَابِ اللَّهِ فَقُلْتُ لَهُ وَ مَا الْإِحْسَانُ قَالَ فَقَالَ إِذَا صَلَّیْتَ فَأَحْسِنْ رُکُوعَکَ وَ سُجُودَکَ وَ إِذَا صُمْتَ فَتَوَقَّ کُلَّ مَا فِیهِ فَسَادُ صَوْمِکَ وَ إِذَا حَجَجْتَ فَتَوَقَّ مَا یَحْرُمُ عَلَیْکَ فِی حَجِّکَ وَ عُمْرَتِکَ قَالَ وَ کُلُّ عَمِلٍ تَعْمَلُهُ [لِلَّهِ] فَلْیَکُنْ نَقِیّاً مِنَ الدَّنَسِ» (مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل؛ ج ۴؛ ص ۴۴۳)
وی تصریح کرد: کیفیت معنوی، روحی و عملی حضرت ابراهیم خلیل الله (ع) تا آنجا است که در شأن ایشان باید گفت که یک مرد جنگی به از صد هزار. چه اینکه در سوره مبارکه نحل، می خوانیم: «إِنَّ إِبْراهیمَ کانَ أُمَّةً قانِتاً لِلَّهِ حَنیفاً وَ لَمْ یَکُ مِنَ الْمُشْرِکینَ (۱۲۰) شاکِراً لِأَنْعُمِهِ اجْتَباهُ وَ هَداهُ إِلی صِراطٍ مُسْتَقیمٍ (۱۲۱) وَ آتَیْناهُ فِی الدُّنْیا حَسَنَةً وَ إِنَّهُ فِی الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحینَ (۱۲۲)؛ بدون تردید، ابراهیم [به تنهایی] یک امت بود، برای خدا از روی فروتنی فرمانبردار و [یکتاپرستی] حق گرا بود واز مشرکان؛ سپاس گزار نعمت های او بود، خدا او را برگزید وبه راهی راست راهنمایی اش کرد. و به او در دنیا [زندگی نیکویی] دادیم، و بی تردید در آخرت از شایستگان است.»
انتهای پیام. /
نظر شما