به گزارش خبرگزاری حوزه، مرحوم علامه حسن زاده آملی در یکی از جلسات اخلاق خود به موضوع «دعا همیشه بیپاسخ نیست» اشاره کردند که تقدیم شما فرهیختگان می شود.
ممکن است این سؤال پیش بیاید که «چرا دعای ما مستجاب نمیشود، در حالی که صد نفر، صد خواسته دارند؟»
پاسخ این است که دعا هرگز بدون استجابت نیست. ذات و حقیقت دعا، ارتقاء روحی و معنوی انسان است و این استجابت در همان راستا رخ میدهد، نه لزوماً به شکل آن «چیز مادی» یا «سنگ و گلی» که ما در ذهن داریم.
هدف واقعی دعا، تکامل وجودی انسان و رسیدن به مراتب بالاتر روحی است.
در این زمینه روایات متعددی وجود دارد که میفرمایند هیچ دستی که به سوی خدا بلند میشود، خالی و ناامید باز نمیگردد.
هر «اللهم» که از دل انسان برمیخیزد، دارای لبیک است؛ لبیک به معنای حضور، ارتقاء روحی و معنوی و اتصال به حقیقت الهی است. بنابراین هر دعای خالص، حتی اگر ظاهراً نتیجه مادی آن محقق نشود، مستجاب است، زیرا روح انسان در مسیر تعالی قرار میگیرد.
در حقیقت، موفقیت و تحقق خواستهها نیازمند «لبیک» الهی است. همانطور که گفته شده، تا خدا لبیک نگوید، انسان نمیتواند به نتیجه واقعی برسد. توفیقات و مقدمات هر درخواست و خواهش، تنها زمانی به نتیجه میرسد که از سوی خداوند نیز پذیرش و پاسخ داشته باشد.
مشکل اینجاست که بسیاری از بندگان، میخواهند خواستههای خود دقیقاً مطابق میلشان محقق شود، بی آنکه بدانند نظم و حکمت جهان و «چرخِ هستی» تابع قوانینی است که اگر به دلخواه هر فردی تغییر کند، هرجومرج و اختلال لازم میآید. آنها صفحهٔ دیگر قضیه را نمیخوانند و تصور میکنند میتوانند دنیا را مطابق خواستههای شخصی خود بچرخانند.
آیهای نیز وجود دارد که هشدار میدهد: اگر چرخ نظام هستی صرفاً تابع خواست مردم باشد، جهان وارونه میشود و نظم طبیعی و الهی برهم میخورد.
برای شنیدن و دانلود صوت اینجا را کلیک کنید










نظر شما